....ความเปลี่ยวเหงา มันเข้ามาตอนไหน ก็ได้ เมื่ออยู่ในฝูงชน ก็มิใช่จะไม่รู้สึกเปล่าเปลี่ยวเดียวดายหากเขา มิได้รู้จักใจเราอย่างแท้จริง หรือสภาพแวดล้อมอันบีบคั้นมากมายให้เราจนมุม จนตรอก ก็อาจทำให้ จอมยุทธ อาจต้องจิ้มปลายกระบี่ไปบนพื้นดินเพื่อจะทรง ตัวบนด้ามไว้ก่อน ฉันใด...ก็ฉันนั้น...ก่อนจะทะลวงทางตัน ซึ่งจะไปพบสภาพอะไรต่อไป...อาจเลิศสุดฟ้าจักรวาล หรือทะลุไปตกนรกสามขุม ...ไม่มีใครบอกได้ ชอบบทกวีนี้คุณทิกิ เลยนำมาโพสประกอบรูป ที่คุณเมสเสจให้มา อิอิ เจ้าพาน มีสิทธิ์ จะเขียนว่า หายกันกะคุณทิกิ เอากลอนเธอมายำ เลยตามคุณทิกิ ท่องยุทธจักรไปคว้าคำตอบมายำมั่ง
เจ้าพานทอง 2 ก.พ. 2548 04:39 น. - ID 4376 
1629
1
0
2 กุมภาพันธ์ 2548 05:22 น. - comment id 82485
หุ หุ ท่านเจ้าพานฯ ปรับค่าลิขสิทธิ์ ซักสองพานทองดีไหม ตามไปอ่านด้วยหรือเจ้าค่ะ ว่าแต่รูปนี้ของคุณ เมสเสจ แปลกดีนะคะ แวะมานึกว่าจะมีอารมณ์ธรรม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ