ฉางน้อย
"โธ่เอ้ย ก็แค่รอยทรายน่ะยัยวา
ลบเลือนหายไปก็เขียนใหม่ได้นี่ "
" ก็ใช่น่ะแหล่ะ แต่จะให้เหมือนเก่าได้อย่างไรกันล่ะ? "
ใจดวงเดียว กำลังถกเถียงเป็นสองทาง
คิดดังนั้นฉันก็หยุดนั่งบนผืนทรายแห่งนั้น
" ทะเล " ทำให้ใครต่อใครอมยิ้มคนเดียวก็ได้
" ทะเล " ทำให้ใครต่อใครร้องไห้
เหงา เศร้า เพียงลำพังก็ได้ หรือคุณว่าไง ?
เมื่อมีความรัก...มองทะเลคราใดก็สุขใจ
ฟ้าเป็นสีฟ้า
ท้องทะเลเป็นสีคราม ผืนทรายส่องประกา
ยระยิบระยับดั่งเกล็ดทรายละเอียด
เมื่อความรักโบกมือลา...มองทะเลคราใดคล้ายทะเลยามค่ำคืนที่มืดดำ
ทะเลอาจเรียบ สงบ แต่ทว่าน่ากลัว
แหงนมองดาวก็ไร้ประกายสดใส
ฟ้าที่เคยเป็นสีฟ้า กลับหม่นเทา
ท้องทะเลที่เคยเป็นสีครามกลับกลายเป็นสีแห่งความหม่นหมอง
คงไม่ใช่เรื่องแปลกใช่ไหม
ทำไมความรักมักผูกพันเกี่ยวโยงกับทะเล
สุขก็ไปทะเล มองฟ้า มองน้ำ
ทุกข์ก็ไปทะเล มองคลื่น มองนกนางนวล
ไประบายความโศกเศร้าลงบนรอยทราย
ไปให้ทะเลตอกย้ำความเศร้าซะให้เข็ด หรือว่า
ให้ทะเลซัดเอารอยทรายนั้นลงหายไปในทะเล