in my memory (I)

gazzilla

แปลกไหมที่คนคนหนึ่งยังคงรักอีกคนหนึ่งได้นานหลายปี 
ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรักเธอขนาดนั้น
ฉันเองก็รู้แค่ว่าฉันยังคงรักเธออยู่เสมอ.....ไม่ว่ามันจะยาวนานสักเพียงไหน
     เธอรู้ไหม...วันแรกที่เราเจอกัน   ฉันยังขำเธออยู่เลย รู้ไหมว่าเพราะอะไร
แต่ฉันว่าเธอคงรู้อยู่แล้วล่ะ  เสียงของเธอไง  ครั้งแรกที่เธอพูดฉันก็งงนะว่าทำไมเสียงของเธอถึงเป็นแบบนั้น  เพื่อนๆคนอื่นก็เข้ามาล้อเสียงของเธอว่าเป็นเป็ด    แต่ฉันคนหนึ่งล่ะที่ไม่ได้เรียกเธออย่างนั้น.....อ๊ะๆ ไม่ใช่ว่าฉันชอบเธอตั้งแต่แรกพบหรอกนะ  เธออย่าเพิ่งคิดเข้าข้างตัวเองขนาดนั้นสิ  ที่ฉันไม่เรียกเธอว่าเป็ดตามเพื่อนคนอื่นๆ  เพราะฉันว่าเสียงของเธอเหมอืนหุ่นยนต์ต่างหากแต่ได้ฟังเสียงเธอก็ตลกดี  อืมมมแต่จะว่าไปที่จริงฉันอาจจะแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้วก็ได้   เพราะว่าที่จริงฉันเองก็แอบมองเธอบ่อย   แล้วเราก็นั่งอยู่ใกล้ๆกันด้วย  แต่ฉันไม่รู้เหมอืนกันว่าเธอจะจำได้ไหม  แต่คิดอีกทีหนึ่งก็คงไม่ใช่มั๊ง อิอิ ก็ตอนนั้นเราทั้งคู่ยังอยู่แค่ ป.6 อยู่เลย ก็คงเป็นความรักแบบเด็กๆ ที่แม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวเลย  
      น่าแปลกเหมือนกันเน๊อะ  เพระว่าตั้งแต่เราได้เจอกัน  ได้เรียนด้วยกันตั้งแต่ ป.6  เราก็ยังคงได้อยู่ใกล้ๆกันตลอด  ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกัน   ได้อยู่ใกล้ๆกัน  แต่ขอสารภาพนะ  ช่วงทีอยู่ ม.1-ม.2 นะ ฉันนะไม่ได้มองเธอเลย พอดีตอนนั้นติดเพื่อนมากกว่า  ฉันยังติดเกมส์กับสิทธิพร กิตจา  พงษ์บดินทร์  และก็คนอื่นๆอยู่เลยก็เลยลืมคิดถึงเธอไปซะสนิทเลย   ฉันเริ่มกลับมามองเธอบ้างอีกครั้งหนึ่งก็ ม.3 เทอร์ม 2 ก็เป็นการมองแบบแอบชอบเหมือนวัยรุ่นทั่วไปนั้นแหละ  ฉันไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้นหรอก  เพราะฉันเองยังไม่รู้ใจตัวเองสักเท่าไหร่เลย  ก็ฉันจะไปรู้ได้ยังไงใช่ไหมเธอ  ตอนนั้นฉันยังรักใครไม่เป็นเลยนี้นา  แล้วฉันก็ขี้อายออกจะขนาดนั้น
     และแล้วเวลาก็ผ่านไปจนเราเรียน ม.ปลายกันแล้ว..อืมม...ไวเหมือนกันนะแป๊บเดียวเอง เราก็รู้จักกันมาได้ 4ปีกว่าแล้ว  และเมื่อปีที่4กว่านี้เองแร๊ะที่ฉันเริ่มคิดชอบมากเธอมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นเรื่อยๆ  จนขึ้นมามากที่สุดเมื่อตอนเราเรียนอยู่ ม.5  เธอรู้ไหมตอน ม.5  นะฉันแอบมองเธอบ่อยๆ  ไม่รู้ว่าเธอรู้ตัวหรือเปล่า แต่ก็บ่อยเหมือนกันนะที่เรามาสบตากัน   แล้วฉันก็จะหลบๆสายตาของเธอ  เพื่อที่ฉันจะได้มาแอบมองเธออีก  แต่ฉันก็ทำได้แค่นั้นแหละ   เพราะอะไรเธอรู้ไหม...อืมที่จริงเธอก็คงรู้อยู่แล้วล่ะก็มีเพื่อนฉันไปชอบเธอไง อาทิตย์ไง  เธอคงไม่ลืมหรอก  และระหว่างที่ฉันแอบชอบเธออยู่นั้น อาทิตย์ก็บอกเพื่อนๆว่าเขาชอบเธอ   เธอรู้ไหมตอนนั้นฉันก็เสียใจนะแต่ก็นิดๆนะเพราะว่าตอนนั้นฉันยังแค่ชอบเธออยู่เลย  และฉันก็ยังคงแอบมองเธออยู่นั้นแหละแม้ว่าจะมีคนประกาศตัวว่าชอบเธอไปแล้ว  และการประกาศนั้นเพื่อนๆในห้องก็ยังสนับสนุนอีก  อืมมแต่จะว่าไปฉันก็เก็บความรู้สึกได้เก่งเหมือนกันนะ  ที่แอบชอบเธอมาก็นาน  แต่ว่าไม่มีใครรู้เลย..เอ๋แต่ว่าความสามารถตรงนี้มันดีเหรอว่าไม่ดีกันแน่เนี่ย 555 แต่ฉันว่าสำหรับเรื่องความรักแล้วมันก็คงไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่เน๊อะ...ก็เพราะว่าฉันมีความสามารถอันนี้ไงเราเลยไม่ได้คบกันสักที
แต่ก็เอาน่า....ถึงจะไม่ได้รักกันก็ไม่เป็นไร...อย่างน้อยก็มีอยู่คำคำหนึ่งนะ ที่เธอพูดให้ฉันฟังแม้ว่ามันจะแทนคำว่ารักไม่ได้แต่ฉันก็พอใจและก็ดีใจนะที่เธอพูด.....เธอจะจำได้ไหมเนี่ย....ที่เธอพูดว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอไง เธอจำได้ไหม....อืมมเธอคงจำไม่ได้แล้วมั๊ง  แต่จะว่าไปถึงเธอจะบอกว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ   แต่รู้ไหมบางทีฉันก็ไม่คิดว่าฉันเป็นอย่างนั้นนะ  เพราะว่าเธอมักจะไม่ค่อยเล่าเรื่องๆต่างๆของเธอให้ฉันฟัง.......โดยเฉพาะเรื่องความรัก...เธอไม่เคยเล่ามาให้ฉันฟังก่อนเลยมั๊ง.....อิอิ...แต่ไม่รู้เป็นอะไรฉันมักจะเดาเรื่องความรักของเธอได้ทุกทีสิน่า  แล้วฉันก็มักจะเอาไม่ผิดด้วย....แต่ที่จริงมันก็ไม่น่าแปลกใจหรอกนะ  ถ้าเธอรู้ว่าฉันนะคิดเรื่องของเธอขนาดไหน  ฉันใส่ใจกับเรื่องของเธอมากเท่าไหร่   แล้วก็นอกจากนั้นฉันเองก็ชอบวิเคราะห์ซะด้วยสิ   ก็เลยเดาเรื่องของเธอได้แม่นเหลือเกิน   ...เฮ้อออ...อะไรกันเนี่ยเห็นไหมเธอ...แค่แป๊บเดียวที่ฉันกำลังเล่าเรื่องของฉันกับเธอ....ฉันก็นอกเรื่องอีกแล้ว  และยังเขียนได้ถึงแค่ตอนที่เราเรียน ม.5 ตอนต้นๆเองฉันก็นอกเรื่องอีกแล้ว...เห็นไหมว่าความทรงจำของเธอนะมันฝังแน่นในใจฉันขนาดไหน........เฮ้ออ  แต่ว่าวันนี้ฉันเขียนเรื่องเธอกับฉันไม่จบแน่ๆ...สังขารฉันเริ่มไม่ไหวแล้วล่ะ  ตาฉันเริ่มปิดแล้ว...ก็ตอนนี้ตีหนึ่งกว่าแล้วนี้นา....เฮ้อ...เผลอแป๊บเดียวฉันก็เขียนถึงเธอมาชั่วโมงกว่าแล้ว...ยังไงคืนนี้ฉันไปนอนก่อนนะ...แล้วยังไงฉันจะกลับมาเขียนต่อ...ฉันสัญญา .........  your 's gazz