คืนฝนตก
judas
วันนั้นฝนตกหนัก...
ผมฝ่าฝนกลับมาห้อง ด้วยเพราะไม่อยากแกร่วติดฝนอยู่ข้างนอกจนดึกไปกว่านี้ ตอนนี้เนื้อตัวผมเปียกโชกไปหมด แต่ก็ยังดีที่ตอนนี้ได้มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้ว
"กุญแจอยู่ไหนวะ!!"
หลังจากหัวเสียอยู่กับการหาลูกกุญแจพักใหญ่ ก็พบมันที่ซอกหนึ่งในกระเป๋า
"บ้าเอ๋ย!"
ขณะที่ผมไขกุญแจห้องเข้าไปนั้นเอง ขนก็ลุกขึ้นมาโดยไม่รู้สาเหตุ มันเย็นวาบจากสันหลังส่วนล่าง ไล่ระขึ้นมาเรื่อยผ่านต้นคอ จนขนหัวลุก
"ท่าจะหนาว เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันแน่ๆ" ตอนนั้นผมคิดแค่นั้นจริงๆ
พอมีเสียงกริ๊กดังขึ้น ใช้มือดันประตูเข้าไป แวบแรกที่เห็น..ผมเชื่อว่าตาไม่ฝาดอย่างแน่นอน มันเป็นเงาร่างลางๆของผู้หญิง ใส่ชุดนักเรียนเปียกโชก และใส่แว่นตา ผมแน่ใจทั้งๆที่ในห้องนั้นมืด เพราะแสงจากภายนอกส่องเข้าไปกระทบกับกรอบแว่นจนแวบวับขึ้นมา
"เฮ้ย!!" ผมผงะ ตกใจ แปลกใจแต่ยังไม่นึกกลัว ยังงุนงงอยู่ว่าใครมาอยู่ในห้องเรา มาทำไม เข้ามาได้อย่างไร แต่ทั้งๆที่ยังไม่รู้สึกกลัวขนเจ้ากรรมก็ลุกซุ่ขึ้นมาอีกหน
"ใครน่ะ" ผมถามใช้เสียงนำไปก่อน "เข้ามาได้ยังไง นี่ห้องผม" พร้อมๆกับที่พูดผมดันประตูให้กว้างออกแล้วเอื้อมไปเปิดไฟ...
ห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีใครสักคน บนเตียงยังเรียบร้อย ไม่มีรอยเปียกใดๆ ไม่มีแม้ร่องรอยว่าเคยมีคนนั่งอยู่ .. ผมขนลุกอีกครั้ง คราวนี้เย็นวาบไปทั้งตัว รู้สึกหน้าชาหัวหูชาไปหมด
"ผี" ผมคิดได้แค่นั้น ขาทั้งคู่ก็อ่อนจนแทบพยุงร่างไว้ไม่ไหว ต้องเอนไปพิงกับผนังห้องห้องตรงข้าม
"ผีหลอก" หลุดคำออกมาจากปากเบาๆ ผมพยายามตั้งสติอย่างเต็มที่ แต่กลับรู้สึกเหมือนไฟทุกๆดวงที่หอดับลงไปในทันที
..ผมล้มลงที่หน้าห้องนั่นเอง..