ผมเฝ้ามองกระจกบานนั้นวันละหลายๆครั้ง... เพื่อที่จะมองเห็นชายคนนั้นวันละหลายๆหน ใบหน้าเรียว ขาวแบบลูกครึ่ง ผมสีน้ำตาลเข้ากับหน้าหวาน คิ้วโก่งรับกับดวงตาสีฟ้าอ่อน และรอยยิ้มละมุน ไม่รู้ว่าผมเฝ้ามองเค้ามาตั้งแต่เมื่อไร ตั้งแต่ผมเห็นเค้าอยู่ในนั้น ผมก็ไม่เป็นอันทำอะไร อยากสัมผัสพูดคุย เข้าไปในโลกของเค้า พ่อ กับ แม่ ก็ออกไปทำงานด้านธุรกิจที่ต่างประเทศ ผมซึ่งนอนอยู่บนเตียงกว้างเพียงลำพังตั้งแต่เช้า เดินลงจากเตียงด้วยเชิ้ตขาวคลุมร่างเพียงตัวเดียว ยื่นมือไปสัมผัสกับกระจกเย็นเยียบบานนั้น. ชายในกระจกจะรู้จะเห็นไหมนะ? ว่าทุกครั้งที่ผมมองเค้า ผมรู้สึก ร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก ใจเต้นถี่ เกิดอารมณ์หฤหรรษ์ทุกครั้ง ผมจึงต้องปลดปล่อยอารมณ์ของตนเองด้วยตนเอง เค้าจะรู้มั้ยว่าผม. ตุบ เค้าผลักผมลงกับเตียง เค้าออกมาจากกระจกบานนั้นได้อย่างไร?? ผมมีคำถามมากมายเต็มหัว เค้าคร่อมผมไว้ ตัวเค้าช่างใหญ่ ผ้าคลุมอาบน้ำผืนเดียวที่ปกคลุมร่างของเค้าในวันนี้เป็นสีขาวผ่อง เอ่ออ เค้าไม่ยอมให้ผมพูดอะไรไปมากกว่านี้ ริมฝีปากเราทั้งสองสัมผัสกัน ปลายลิ้นอุ่นรับรสหวานของการจูบ เค้าบอกว่าเค้าเห็นผมทำร้ายตัวเองเพราะเค้า เค้าจึงทนไม่ไหวมาช่วยผมเอง เราทั้งสองก่ายกอดกันเป็นเวลานาน อ้อมกอดของเค้าเร่าร้อนดุจเปลวไฟจนแทบทำให้ผมละลาย .. .. กี่คืนแล้วนะที่ผมอยู่ในอ้อมแขนที่ผ่าวร้อนของชายที่ผมไม่ทราบชื่อ เราก่ายกอดกันอย่างไม่ลืมตาดูตะวันหรือจันทรา เรียวขาของผมเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน เราสองคนมีแค่การกระทำดิบๆ 4 อย่างของมนุษย์เท่านั้น ดื่ม กิน ทำ แล้วก็ นอน ผ่านไปสองปี ที่ผมกระทำแบบนี้กับเค้า และทุกๆครั้งเมื่อเค้าทำให้ผมเสร็จ เค้าก้อจะหายเข้าไปในกระจกบานนั้น ผมอยากให้เค้าอยู่กับผมตลอดเวลา ผมอยากจะทุบกระจกบานนั้นให้แหลกซะ เค้าจะได้ไม่กลับไปยังโลกของเค้าได้ แต่หารู้ไม่ว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด วันนั้นหลังจากที่เค้าหลับหลังจากที่เราเสร็จกามกิจกันแล้ว ผมก็ลุกออกจากอ้อมอกเค้า และตรงไปที่กระจก ยกเก้าอี้ทุบมันอย่างแรง. เค้าสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ!!! อย่า อย่าทุบมัน ไม่งั้น คุณจะ คำพูดของเค้าหายไปเพราะเศษกระจกที่แตกทั้งเล็กและใหญ่ ลอยตัวขึ้นมาและพุ่งเข้าที่คอของผมรอบด้าน คอของผมแทบขาด ผมตายในอ้อมกอดของเค้า ชายที่ผมรัก.. สามเดือนต่อมาหลังจากที่ผมตาย พ่อกับแม่ก็ขายบ้านนี้ทิ้งกระจกยังคงอยู่ในสภาพเดิม เพราะพ่อกับแม่ยังคงต้องการให้ห้องของผมเหมือนเดิมทุกอย่าง ส่วนผมน่ะเหรอ??? หึหึหึ ก้ออยู่กันอย่างมีความสุขกะชายที่ผมรักในบานกระจกนั่นไง. 26 ม.ค. 48
26 มกราคม 2548 18:40 น. - comment id 82316
อากิแต่งได้ไง อิอิ
2 กุมภาพันธ์ 2548 16:32 น. - comment id 82489
เอ่อ...เยี่ยมไปเลยค่ะ..
2 กุมภาพันธ์ 2548 21:40 น. - comment id 82498
อ่าาาา...ลดความโหดลง
23 มีนาคม 2548 11:00 น. - comment id 83732
จินตนาการได้ไงเนี่ย คิดเก่งมากๆเลย ยกนิ้วให้