เมื่อรักกลับมาทักทาย ตอนที่ 3

numkangsai

เมื่อรักกลับมาทักทาย 3
กั้ง  ขืนแกทำแบบนี้ต่อไปไม่ไหวนะกั้ง พิมพูดขึ้นในเย็นวันหนึ่ง
อะไร ทำแบบไหน กั้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
ก็ไอ้ที่แกทำอยู่ไง  บาสโทร.มาทำไมแกไม่คุยวะกั้ง  ทำไมแกต้องให้เขาพูดกับคนอื่นด้วย  แกคิดจะทำอะไรของแกกั้ง พิมพูดตำหนิกั้งกราย ๆ
ก็ฉันเบื่อน่ะพิม  โทร.มาได้ทุกวัน แล้วทำไมต้องทำเป็นหวง ฉันไม่ชอบเลยพิม กั้งพูดขึ้นบ้าง
กั้ง  ดูเหมือนแกไม่แคร์ความรู้สึกของบาสเลยนะ พิมว่าให้กั้ง
จะแคร์ทำไม  ทำยังกับบาสแคร์ความรู้สึกเรานักนี่ กั้งว่าเข้าให้
พิมได้แต่ส่ายหัวกับความหัวดื้อของเพื่อน กั้งแกจะรู้ได้ยังไงว่าไอ้บาสมันไม่แคร์แก ก็เล่นไม่ยอมคุยโทรศัพท์ด้วยเลยนี่ กั้งถ้าวันใดแกเสียไอ้บาสไปแล้วแกจะรู้สึก  ทำไมไม่รู้จักรักษาน้ำใจกันไว้บ้างก็ไม่รู้  ปวดหัวแทนจัง พิมได้แต่คิดอยู่ในใจ ถ้าหากจะพูดออกไปก็กลัวว่าเพื่อนจะพาลโกธรเอา
	แล้วตกลงตอนนี้แกไม่ได้รักไอ้บาสแล้วว่างั้นเถอะ พิมถามกั้งบ้าง
	 ไม่รู้  รู้แต่ว่าเบื่อ  พิมเรายังมีโอกาสเจออีกมากนะ ทำไมเราต้องหยุดอยู่ที่คนคนเดียวด้วยล่ะ กั้งพูดพร้อมกับถามพิม
	แกมันก็เป็นซะอย่างนี้ล่ะนะ ทำเป็นปากเก่งไปเถอะไอ้กั้ง  แล้วอย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งให้ฉันเห็นนะ พิมพูด
	แน่นอน  ไม่มีทางที่คนอย่างไอ้กั้งจะเสียน้ำตาให้ผู้ชายคนเดียวหรอกจ๊ะ ยายพิมเอ๋ย กั้งทำหน้าล้อเลียนใส่พิม

	ฮัลโหล กั้งอยู่ไหนน่ะ บาสถามกั้งมาตามสาย
	อยู่หน้ามอน่ะ ทำไมเหรอ กั้งถามบาส
	เที่ยวอีกแล้วนะกั้ง บาสว่ากั้ง
	แล้วทำไม เราจะเที่ยวบ้างไม่ได้หรือไง กั้งทำเสียงหาเรื่อง
	กั้ง เราถามกั้งจริง ๆ นะ กั้งเบื่อเรามั้ย ที่เราตามกั้งตลอดแบบนี้ บาสถามกั้งเสียงกังวล
	จะเอาแบบตรง ๆ เลยมั้ยบาสกั้งย้ำบาสก่อนที่จะบอกออกไป ใช่ เราเบื่อมาก ๆ เลย นาน ๆ โทร.หาเราทีก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาโทร.หาทุกวันหรอก เราไม่ใช่เด็กนะ ที่จะต้องคอยตาม คอยถามอยู่ตลอดเวลาน่ะ ให้เราเป็นส่วนตัวบ้างได้มั้ย กั้งต่อว่าบาส
	เอ่อ  กั้งเราขอโทษนะ  แล้วเราจะไม่ทำอีก งั้นแค่นี้ก่อนแล้วกันนะ เราไม่กวนกั้งแล้วล่ะ เที่ยวให้สนุกนะ บาสพูดก่อนจะวางสายไป
เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าหนอไอ้กั้ง แล้วบาสจะโกรธหรือเปล่านะ กั้งเอ้ย แกนี่พูดอะไรไม่คิดเลยนะ ใช้แต่อารมณ์ กั้งตำหนิตัวเองอยู่ในใจ
ไงไอ้กั้ง พ่อทูนหัวแกโทร.มาหรือไง พิมล้อกั้ง
เอ่อว่ะ โดนเลย สงสัยคงไม่โทร.มาอีกนาน กั้งว่าสีหน้าเรียบ ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปดูของ
พิมได้แต่ส่ายหัวไปมา แล้วเดินตามกั้งไป  กั้งแกทำไมหลอกตัวเองได้นานจัง พิมคิดในใจ
	กั้ง  ไม่สงสารบาสบ้างเหรอ พิมถามขึ้นในคืนหนึ่ง
	ไม่  สงสารทำไม สงสารตัวเองสิไม่ว่า กั้งพูดก่อนจะเงียบแล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้องพิมก็ไม่ได้ถามกั้งอีก นอกจากมองตามเพื่อนไปอย่างนึกห่วง  	
	ก็ใช่ว่านายจะผิดนะบาส  แต่เราไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเรากำลังทำอะไรลงไป และก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไปด้วย  หรือว่าเราจะคบกันต่อไปไม่ได้จริง ๆ กั้งคิดในใจ
	กั้ง จะทำอะไรก็รีบทำซะนะ ใกล้จะเอนทรานซ์เข้ามาเต็มทีแล้ว จะได้อ่านหนังสือซะบ้าง อย่ามัวแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไร้สาระไปวัน ๆ ล่ะ พิมเตือนกั้งอย่างนึกห่วง
	กั้งเงียบหันมายิ้มให้พิม ก่อนที่จะหันกลับไป อย่าห่วงเราเลยพิม เรารู้ว่าควรจะจัดการยังไง กั้งพูดขึ้น 
	อย่าบอกนะ ว่าจะเลิก พิมพูดสีหน้าเครียด ๆ
	ไม่แน่  แต่ก็คงไม่ คบไปเรื่อย ๆ ล่ะมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน อะไรจะเกิดมันก็คงเกิดแหละพิม แกว่ามั้ย เอาแน่อะไรกับใจคน กั้งว่าก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอน
	ก็แล้วแต่แกนะกั้ง  หากสิ่งที่แกตัดสินใจแล้ว ฉันก็ไม่ว่า เพราะคิดว่ามันคงดีที่สุดสำหรับแก ไม่งั้นแกคงไม่ทำ  แต่ตัดสินใจไปแล้ว อย่ามาเสียใจทีหลังมันไม่เข้าท่านะ พิมเตือนกั้ง ก่อนที่จะล้มตัวลงไปนอนตามกั้ง
	พิมคงหลับไปแล้ว แต่กั้งล่ะ สมองยังสั่งการ  คิดเรื่องโน้น ไปเรื่องนี้  โยงกันไปโยงกันมาสับสนอยู่ในหัว  ก่อนที่กั้งก็ผล็อยหลับไป