การแกว่งไกวของใยแมลงมุมตรงมุมห้องนั้น ทำมุมกับสายตาในมุมทแยงมุม จนอดรำคาญไม่ได้ในสายตาที่มีมุมมองกว้างไกลอย่างนี้ ดูช่างเกะกะรกเรื้อจริง เลยตรงลุกจากมุมนั้นมายังอีกมุมหนึ่ง มองผ่านช่องบานเกร็ดที่แง้มไว้ไม่เต็มองศาการเปิดในมุมกว้างที่สุดภาพที่เห็นต่างจากเดิมที่เคยปรากฎ นับเป็นมุมมองใหม่ที่เห็นภาพทิวทัศน์ข้างหน้าเว้นวรรคเป็นขั้นๆสีขาวขุ่นของกระจกบานเกร็ด เหลือพื้นที่ให้คิดจินตนาการถึงภาพที่ถูกบดบัง เบื่อกาแฟมาก ไม่ใช่เครื่องดื่มประจำชาติสักหน่อย เอะอะขึ้นมาทำตัวเหมือนคนชาติไหนกันหนอที่ต้องมาตั้งกาตั้งน้ำ ชงกาแฟ ลืมน้ำซาวข้าวกันไปแล้วหรือ เอามือลงไปคลึงหัวเข่าเพื่อถามหาความสบายดีของอวัยวะชิ้นนี้ที่ได้รับใช้มานานปี โรคข้อเข่าเสื่อมเป็นปัญหาหลักในวัยสูงอายุ แต่เราอายุยังไม่สูงเท่าไร จะสูงก็แต่เพียงจิตใจเท่านั้น รูปร่างของหัวเขาที่ไม่ด้านดำ สีสันใกล้เคียงหัวเข่านางแบบหลายคน หากจะใช้ไปถ่ายแบบเจาะเฉพาะอวัยวะ น่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้น้ำมันทาถูแก้เคล็ดขัดยอกพอได้อยู่ หลังจากนั้นก็นวยนวดลงไปสวนหย่อม เพื่อทักทายต้นไม้หลายต้นที่ไม่ได้น้อยใจต่อกันว่าทำไมฉันไม่เป็นลิลลี่ ฉันไม่เป็นทิวลิป ก็แค่ดอกไม้โซๆในความรู้สึกก็สวยแจ่มชัดแล้วในบรรยากาศชนบทไทยอย่างนี้ เราต่างชื่นชมกัน แม้ไม่ใช่ผู้เป็นนักเขียนเจนจัดสันทัดเกือบทุกกรณี ก็ยังพอรู้ตัวเองว่ากลางป่ากลางเขานั้นคงไม่มีโอกาสได้รู้จักถ้อยคำของกวีนำเข้าอย่างคาริล ยิบราล ที่รู้แต่ว่าไอ้ด่างตกลูก ไอ้สุขตกต้นตาล ซะงั้น จึงมีโอกาสมากกว่ามากแต่ก็ไม่เอาอะไรมาขย่มใครเขา ได้แต่จับเจ่าวันๆวนๆอยู่กับการดายหญ้า ผสมปุ๋ย แล้วจากนั้นก็เล้าโลมให้ตัวเองสอดใส่ร่างกายลงไปในเปลนำเข้า(เปลญวน) พร้อมกับกางหนังสือบางเล่มที่เหมาะสมกับอารมณ์ในตอนนั้น ผ่านไปไม่กี่หน้าก็หลับตาพริ้มแล้ว นกกระจอกส่งเสียงเหนือหัวอยู่ครึกครื้น ค่อยลืมตามาเดินต่อ แล้วหยุดยืนเพื่อถามหาตัวเองว่าสิ่งที่เป็นเหตุให้รู้สึกรู้สานั้นมากระทบผัสสะแค่ไหน ว่าแล้วก็ขยี้เท้าเหยียบอารมณ์ให้จมธรณีตรงนั้น ว่าแต่ว่าหนังสือชื่อกลองสังกะสีนี้หนักทั้งมือ หนักทั้งสมองเหลือเกิน อารมณ์แตกกระจายลงตรงนั้น เมื่อหันกลับไปมอง เหลือแต่เหตุผลที่ติดตัวอยู่ เมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้านจึงรู้สึกตัวได้ตอนส่องกระจก เหมือนตัวเองเป็นไม้บรรทัด จึงรู้ว่าลำพังเหตุผลก็ยังไม่เพียงพอ เลยคว้าเอาชุดคุณธรรมมาห่มคลุม ก่อนออกไปทำความดีเอาหน้าข้างนอกบ้านต่อไป
18 มกราคม 2548 18:44 น. - comment id 82161
อ่านแล้ว ตอบแล้ว ไยไม่มีคำตอบของคุณ แปลกใจนะคะ ต้องย้อนมาตอบอีกรอบ
18 มกราคม 2548 19:32 น. - comment id 82165
อันนี้ไม่ทราบครับจริงๆนะ เมื่อบ่ายเข้ามารอบหนึ่งแล้วยัง 0 ความเห็นอยู่เลย ตอนนี้เข้ามาก็เจอ 1 เลยเข้ามาดู ก็เจอที่คุณ tiki เขียน น่าจะมีการบล๊อค หรือ ลบออก โดยที่กะป๋มไม่ทราบจริงๆ งั้นช่วยเขียนมาใหม่ได้ไหมครับ เสียเวลาหน่อย แล้วคราวนี้ถ้ากะป๋มเข้ามาทัน จะตอบทันทีครับผม
18 มกราคม 2548 19:51 น. - comment id 82168
มาแวะเพื่อบอกว่า ความเห็นที่มีค่าหายไปจากความเรียงเรื่อยเปื่อยตอน\"ยืนเหยียบอารมณ์\" แสดงถึงว่าผมเอาใส่ต่อผู้มาเยือนทุกท่าน แต่บางทีไม่ได้ตอบกลับ เป็นเพราะ เกิดความลงตัวแล้วในแต่ละงาน แต่ละความเห็น เพราะไทยโพเอ็มคือที่เปิดกว้าง สำหรับคนรักกลอนทุกคน ทุกวัย ที่นี่มาแจมกันได้ ดังพี่น้อง ดังนั้น ผมจะเขียนความเรียงชิ้นต่อไปว่า \"เมื่อความคิดเห็นถูกอุ้มไป..ดังคดีทนายสมชายใครจะรับผิดชอบ ฮึ\" หวังว่าคุณ tiki คงไม่คิดว่า คนที่มีความจริงใจอย่างpigstation มาลบความคิดเห็นออก เพื่อสร้างสถานการณ์แต่อย่างใด ดังนั้น การถูกอุ้มของความคิดเห็น ย่อมจะเป็นแนวทางต่อไปในไทยโพเอ็มที่ต้องตรวจสอบให้แน่ชัดว่ามีเจตนาเช่นไร เพราะอาจสร้างความเข้าใจผิดต่อกันระหว่างสมาชิกได้ จึงชี้โดยไม่ต้องแจงมาตามนี้ครับ จาก : pigstation unlogin รหัส - วัน เวลา : 18216 - 18 ม.ค. 48 - 19:42 ความคิดเห็น : ความเห็นด้านนี้ เราลบออกไม่ได้หรอกค่ะ เราไม่มีสิทธิ์ ลบคะ แต่ ทางด้านหน้ากลอนนั้นลบได้...ค่ะ ที่แปลกใจไ ม่ได้ว่าคุณ ว่าสงสัยว่า ทำไมตัวเอง เขียนตอบไปแล้ว มันหายไป ..ก็งง เพราะเขียนไปเป็นชั่วโมงแล้วค่ะ.. ไม่น่าจะมีปัญหาไรนี่คะ พิกสเตชั่น..แต่ก็ไม่แน่ เพราะตอนนั้น คุณ่ทิกิ _tiki ลงทะเบียนเขียนตอบอยู่ค่ะ อิอิ : 18217 - 18 ม.ค. 48 - 19:50 แฮ่ แฮ่ ตอนนี้ลืมไปแล้วแหละค่ะ ว่าเขียนไรไว้
18 มกราคม 2548 20:14 น. - comment id 82169
ก่อนอื่นขอตอบก่อนครับ ตอบ ตอบ ตอบ ตอบ ตอบ เมื่อตอบแล้วก็ขอตัดพ้อต่อว่า ทำไมลืมอะไรไดง่ายอย่างงั้น อีกหน่อยก้อคงลืมpigstation ไปจากใจคุณ tiki แล้วคราวนี้ ผมจะอยู่อย่างไร คิดดูครับ