นวนิยาย:คิดจะรัก...ต้องพักรบ (ตอนที่2)

สุชาดา โมรา

กัญญานั่งตรวจดูบัญชีอย่างขะมักเขม้น  เธอเป็นคนเก่งมีไฟและมีความมุ่งมั่นในการทำงานสูงจึงทำให้เธอดูเป็นเจ้านายคนใหม่ที่เจ้าระเบียบ  เข้มงวดและรักความถูกต้อง  และเป็นคนที่มีความมั่นใจสูงรอบรู้และเชี่ยวชาญในงานที่ทำโดยเฉพาะ
	ได้เวลาพักเที่ยงแล้วค่ะ  คุณกัญญาจะทานอะไรดีคะจะได้จัดเตรียมให้ที่ห้องอาหาร
	ไม่ฉันไม่อยากทานที่ห้องอาหาร  ฉันอยากไปทานที่โรงอาหารมากกว่า
	เอ่อแต่ที่นั่นมีแต่คนงานนะคะ
	ก็ดีฉันจะได้ไปดูว่าคนงานเขากินอยู่กันอย่างไร  อาหารถูกสุขอนามัยหรือเปล่า
	แต่ไม่มีใครรู้จักคุณเลยนะคะ
	ก็ดีฉันจะได้ลงไปสัมผัสกับพวกคนงานอย่างใกล้ชิด  จะรู้เรื่องราวของคนในบริษัทด้วยถ้าเธอไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปนะ
	ไปสิคะ  ดิฉันต้องตามคุณไปอยู่แล้วค่ะ
	ก็ดีอ้อ...!!!!  ห้ามปากโป้งบอกใครต่อใครล่ะว่าฉันเป็นประธานบริษัทคนใหม่
	ค่ะ
	กัญญาสั่งคุณวจีเลขา  จากนั้นก็สวมเสื้อสูทตัวนอกสีดำเดินตรงมายังห้องอาหารทันที  เธอชำเรืองมองเข้าไปในห้อง  ทุกคนในห้องอาหารลุกขึ้นรอเธอแต่เธอกลับยิ้มและปิดประตูทันที  จากนั้นก็เดินตงไปยังโรงอาหาร
	ในห้องอาหารมีแต่พวกผู้จัดการและพวกใหญ่ ๆ นี่เหรอ
	เอ่อค่ะ
	กัญญาเดินเงียบตลอดทาง  เมื่อมาถึงโรงอาหารเธอมองเห็นคนงานเดินเข้าคิวต่อแถวซื้ออาหารกันเนืองแน่น  ร้านอาหารมีเพียงสามร้านซึ่งไม่เพียงพอต่อความต้องการของคนงานเลย  เธอเดินเข้าคิวเช่นกัน
	คุณจะต่อแถวแบบนี้เหรอคะ
	จะให้ฉันรัดคิวหรือไงกัน
	ก็ดิฉันไม่ได้ว่าอย่างนั้นค่ะเพียงแต่ดิฉันเดินไปสั่งให้ก็ได้ค่ะ  เดี๋ยวแม่ค้าก็จะเดินมาส่งถึงโต๊ะ
	นี่.คุณวจี  ฉันมาเพื่อดูคนงาน  มาร่วมทานอาหารกับคนงาน  คุณไม่เข้าใจความหมายของฉันเหรอ  อีกอย่างฉันก็ไม่อยากแซงคิวใครมันเสียมารยาทเข้าใจไหม
	กัญญาพูดกระซิบกระซาบกับคุณวจีเลขา  จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตารอคิวเพื่อสั่งอาหารจนเลยเวลาทำงาน  คนงานหลายคนที่ยังไม่ได้ทานอาหารเมื่อมองดูนาฬิกาก็รีบร้อนกลับไปทำงานทันทีทำให้กัญญารู้สึกสงสารคนงานมาก  เธอเดินออกจากแถวจากนั้นก็ตะโกนเสียงดังลั่นโรงอาหาร
	หยุดก่อนค่ะอย่างเพิ่งไป
	ทุกคนหันมามองกัญญาด้วยความสงสัย
	ทานข้าวก่อนแล้วค่อยไปทำงานสิคะ
	ไม่ได้หรอกคุณถ้าฉันไปไม่ทันทำงานคุณอุดมคงจะหักเงินเดือนฉันแน่  หรือว่าคุณจะมารับรองเงินเดือนของพวกเรา
	ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นทำให้กัญญารู้สึกใจหายเพราะเธอก็เพิ่งรู้ว่ามีการตัดเงินเดือนกันทั้ง ๆ ที่ในบัญชีของหลายฝ่ายในบริษัทไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ไว้เลย
	เอาละฉันรับรองเงินเดือนพวกคุณเอง  ไปเข้าแถวสั่งอาหารต่อได้ค่ะ
	คุณมีอำนาจสิทธิ์อะไรถึงจะมารับผิดชอบพวกเราเงินเดือนคุณคงไม่มากหรอก  คุณจะรับผิดชอบไหวเหรอ
	ไหวสินี่คือคุณกัญญา  สมจิตรนา  ประธานบริษัทคนใหม่ของบริษัทเรา
	คุณวจีพูดเสียงดังขึ้นทุกคนในโรงอาหารฮือฮากันให้แซดไปหมด  ต่างคนต่างก็จ้องมองกัญญาด้วยความเกรงใจจากนั้นก็วิ่งเข้าไปเข้าแถวต่อคิวซื้ออาหารต่อ  แม่ค้าคนหนึ่งเดินออกมาหากัญญาและแสดงความนอบน้อมเป็นพิเศษ
	ท่านประทานคะ  ทานอะไรดีคะ
	ยังก่อนค่ะดิฉันจะต่อคิวเหมือนพนักงานคนอื่น ๆ
	กัญญายิ้มและเดินไปเข้าแถวอย่างพนักงานทั่วไป  หลายคนหันมายิ้ม ๆ แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจใคร  เธอยิ้มและพูดคุยกับพนักงานตามปกติราวกับทุกคนเป็นเพื่อนเธอ  ไม่มีการแยกชนชั้นแบ่งความสูงต่ำในบริษัท  เธอพยายามจะทำให้ทุกคนเสมอภาคกันจึงทำให้เป็นที่โจทย์จันกันไปทั่วว่าเธอเป็นนักพัฒนาที่ดี  เป็นเจ้านายที่ดีที่สุดเท่าที่พนักงานทุกคนเคยเห็นมา
	.
	คุณภูริกับหนูนามาที่บริษัทบริษัทผ้าฝ้ายและลินิน  จำกัด  ด้วยกันทั้งคู่มาพร้อมกับช่างภาพและทีมงานข่าวของ  N.TV  เพื่อจะมาขอสัมภาษณ์กัญญาและพนักงานบริษัทถึงข่าวลือที่เป็นกระแสออกไปว่าเธอเป็นเจ้านายนักพัฒนาและมีความเป็นกันเองสูง
	ขอพบคุณกัญญาค่ะ
	จากไหนคะ
	N.TV ค่ะ
	นัดไว้หรือเปล่าคะ
	เปล่าค่ะ
	เดี๋ยวรอสักครู่นะคะเพราะตอนนี้ท่านกำลังทำธุระอยู่ค่ะ
	คุณวจีพาคุณภูริและหนูนาไปนั่งที่โซฟารับรองจากนั้นก็เข้าไปในห้องของท่านประธานเพื่อปรึกษาเรื่องนักข่าวที่มาจาก N.TV ทันที
	คุณนี่ทำงานหละหลวมมากเลยนะทำไมไม่ถามาเขาว่ามาเรื่องอะไร
	กัญญาดุคุณวจีเสียงดังลั่นห้อง  คุณวจีทำหน้าเสียและออกมาถามคุณภูริและหนูนาทันที  แต่คุณภูริเข้าใจผิดคิดว่าเลขาให้เข้าพบได้จึงตรงเข้าไปในห้องของท่านประธานทันที
	นี่คุณใครอนุญาตให้เข้ามา!!!!
	คือดิฉันห้ามไม่ทันค่ะ
	กัญญาพูดเสียงดังคุณวจีตรงเข้ามาอธิบายทำให้กัญญาต้องถอนใจเฮือกใหญ่และต้องเชิญให้คุณภูริและหนูนาพร้อมทั้งทีมงานนั่งที่โซฟารับรองคุณวจีไปยกขนมและกาแฟมาให้ที่โซฟา  กัญญาชงกาแฟให้กับหนูนาทันที
	ขอบใจจ่ะเธอนี่รู้ใจฉันตลอดเลยนะ
	หนูนาพูดขึ้นพร้อมกับจิบกาแฟ  กัญญามองหน้าคุณภูริและฉีกซองกาแฟเตรียมที่จะชงทันที
	เอ่อผมไม่ดื่มกาแฟครับ
	ใครว่าฉันจะชงให้คุณล่ะ  นี่ของคุณคนนี้ต่างหากล่ะ
	กัญญาพูดยิ้ม ๆ และก็ยื่นกาแฟให้ตากล้องทันทีจากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะและหยิบของในลิ้นชักโต๊ะออกมาทันที
	คุณคงทานได้นะคะ
	กัญญาส่งซองโกโก้ให้คุณภูริ  เธอยิ้มละมุนแล้วก็เดินไปเคลียร์เอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีกัญญาหยิบถุงของฝากมาที่โซฟาจากนั้นก็ยื่นให้กับทั้งสามคนทันที
	นี่อะไรเหรอกัญญา
	นี่เป็นผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเรา  ฉันได้ไอเดียมาจากตอนเรียนอยู่ที่ปารีส  ฉันว่าฉันจะทำตุ๊กตาหมีพร้อมกับชุดที่สามารถถอดได้ด้วยนี่ฉันตัดเย็บเองเลยนะ
	อืมสวยเนาะ
	ฉันให้ทุกคนเป็นของขวัญปีใหม่ค่ะ
	แหมเลยมาตั้งหลายวัน  นี่มันจะวันวาเลนไทน์แล้วนะย๊ะแม่นาง
	เออ ๆ ก็รับไปเถอะแหมเธอนี่ก็ช่างเบรคฉันจังเลยนะเดี๋ยวก็ส่งให้ไปอยู่กับยายกิ๊กเลย
	กัญญาหัวเราะแล้วก็ส่งตุ๊กตาให้กับทั้งสามคน  จากนั้นก็นั่งคุยกันอย่างออกรสทันทีคุณภูริค่อนข้างจะชื่นชมในตัวของกัญญาเป็นพิเศษ  เขาพูดชมกัญญาไม่หยุดปากทีเดียว  แต่กัญญากลับรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ท่าทางแปลก ๆ ดูไม่ค่อยจะถูกชะตาเสียเท่าไร
	หนูนาและคุณภูริร่วมกันจัดรายการทีวีขึ้นมาเพื่อสัมภาษณ์คนดังและความสำเร็จในชีวิต  เขาเลือกที่จะมาสัมภาษณ์กัญญาเป็นคนแรกเพราะข่าวลือที่ลือกันหนาหูอีกทั้งความชื่นชอบส่วนตัวของเขาเองด้วย
	คุณภูริและหนูนาสัมภาษณ์กัญญา  กัญญาพาทั้งคู่และช่างภาพเดินไปดูรอบ ๆ โรงงานพร้อมทั้งอนุญาตให้ทั้งสองคนสัมภาษณ์คนงานได้ด้วย
	ขอบคุณมากนะครับที่ให้ความร่วมมือวันหลังถ้าผมมีโอกาสผมจะชวนคุณไปทานอาหารเพื่อเป็นการตอบแทน
	หัวหน้าคะใกล้จะถึงวันเกิดคุณแล้วไม่ใช่เหรอคะ  ทำไมไม่ชวนยายกัญญาไปร่วมฉลองล่ะคะ
	หนูนาพูดราวกับรู้ใจว่าคุณภูริแอบชื่นชอบกัญญาอยู่คุณภูริจึงออกปากชวนกัญญาไปร่วมฉลองงานวันเกิดของเขาในอีกสามวันข้างหน้าทันที
	ไปให้ได้นะครับ
	ค่ะ
	อย่าลืมเชียวนะ
	จ่ะยายนา
	อ้อเพื่อน ๆ เราไปทุกคนเลยนะ  ถ้าเธอพลาดแล้วจะเสียใจ
	กัญญาและหนูนายืนหัวเราะกันใหญ่  กัญญาขำที่หนูนาพูดเพราะปกติหนูนาจะไม่ใช่คนพูดจาแบบนี้แต่กัญญาก็ไม่ได้แปลกใจอะไร  เธอยังยืนยันว่าเธอจะไปให้ทัน
.2
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เป็นกำลังใจให้เสมอมานะคะ