อัลมิตรา

โด้โด้เป็นหมาอายุมากกว่า 5ปี ถูกเจ้าของนำไปทิ้งไว้ที่สถานกักกันหมาเขตประเวศ ไม่ทราบว่าเจ้าของเป็นใคร และที่มาที่ไปคือใคร รู้แต่ว่า หมาที่เจ้าของไม่ต้องการจะถูกนำไปทิ้งไว้ที่นั่น ซึ่งแน่นอน
สถานที่ของรัฐ ที่ดูแลหมาของรัฐ การดูแลชองเจ้าหน้าที่ด้วยอาชีพของเค้า ไม่ได้ทำด้วยความรักและเมตตา หมาตัวนี้เวลาใครจะเข้าหาก็ต้องเอาไม้ทิ่มๆๆๆ ดันๆๆ เพราะกลัวเค้ากัด (ทั้งๆที่เค้าอาจไม่ได้กัดใคร หรือขู่ใคร เลย แต่ด้วยความเปนร๊อตไวเล่อร์ จะถูกปฏิบัติเช่นนั้นจนเกิดความเครียดและเพิ่มความดุร้ายมากขึ้น) โดโด้ถูกช่วยเหลือหมาด้วยความที่กลัวว่าไม่นานโดโด้จะได้รับเชื้อโรคที่มีสะสมอยู่มากมาย ในที่สุดก็จะ ป่วยและตายเช่นเดียวกับหมาตัวอื่นๆ
ในที่สุดโดโด้ ก็ได้รับความช่วยเหลืออกมา จากคนๆหนึ่ง ที่มีศักยภาพไม่ดีนัก ให้ไปอยู่ในเชลเตอร์แห่งหนึ่ง โดโด้ต้องอยู่ในกรงแคบๆ หลังชนกรง ไม่ได้ออกมาจากกรงนั้นเนื่องจากผู้ดูแลกลัวจะโดนกัด 
แน่นอนว่าระยะเวลาสองเดือนเศษ โดโด้เปลี่ยนไป จากอารมณ์ดี จับเนื้อตัวได้ กลายเป็นหวาดระแวง ขู่ผู้อื่น วันที่ดิฉันไปพบโดโด้ และขอเค้าออกมา โดโด้ไม่ได้ขู่ดิฉัน เค้าดูเหงา เศร้า สีหน้าเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เพราะคงคิดว่าตัวเองต้องอยู่ในกรงเล็กๆแคบๆ ถึงเวลาก็กินข้าวในนั้น ขับถ่ายในนั้น สภาพที่ผอม บวกกับมีขี้เรื้อน และขาที่ดูจะลีบลงเนื่องจากไม่ได้เดิน เลยตัดสินใจที่จะขอเค้าออกมาไว้ที่ รพส.ศรีวรา (โรงพยาบาลสัตว์ศรีวรา) ก่อน โดยอาศัยความร่วมมือกับ อ.วราภรณ์ ได้ให้มาอยู่ที่นี่
โดโด้มาอยู่ท ี่รพส.ประมาณเดือนเศษ มีสภาพที่ดีขึ้น ร่างกายแข็งแรง อ้วนขึ้น สุขภาพจิตดีขึ้น มีความหวาดระแวงบ้าง เข้ากันได้ดีกับพี่เลี้ยง 2 คน คือ เจ๋ง กับ อ๊อฟ สภาพโดยทั่วไปโดโด้ขี้เล่น ชอบเล่น แต่ยังมีความหวาดระแวงคนอยู่ คนที่โดโด้จะเล่นด้วยได้นั้น ต้องให้เวลากับเค้า มาหาเค้าบ่อยๆ พูดคุยพาจูงจนโดโด้ให้ความคุ้นเคย และยอมรับ
จากที่มาอยู่โดโด้กัดพี่เลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่งไป1 ครั้ง เนื่องจากระหว่างที่เจ๋งพาจูงเดินแล้ว พี่เลี้ยงคนนี้ไปคว้าโดโด้เล่น เค้าตกใจและระแวงประกอบกับหวงตัวเจ๋งเลยกัดที่มือของพี่เลี้ยงคนนี้ทันทีแล้วก็ปล่อย
เรื่องนี้ทำให้เปนที่โจษจัณว่าโดโด้ดุท้งที่เหตุการณ์เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว จากนั้นพี่เลี้ยงทั้งสองก็พาโดโด้จูงเดิน และยังเล่นกับโดโด้ได้ตามปกติ
ดิฉันพยายามหาบ้านให้โดโด้ ทุกทาง ก็มีผู้ติดต่อกลับมาบ้างพอสมควร ซึ่งดิฉันก้เล่าความจริงให้ทุกท่านที่ติดต่อมาทราบ แต่ก็ได้รับคำปฎิเสธหลังจากอธิบายซึ่งดิฉันเองไม่โกรธเคืองบุคคลเหล่านั้นเลย ดิฉันมีความเข้าใจดี สำหรับเรื่องนี้ และดิฉันเองก็ไม่สามารถให้โดโด้ไปกับใครได้ หากจูนกันไม่ติด
สืบเนื่องจากค่าใช้จ่ายของโดโด้มีมากขึ้นทุกวัน และโดโด้ ยังไม่สามารถหาบ้านได้เลย ทางคุณหมอได้พูดคุยกับดิฉันว่า หากหาบ้านไม่ได้จริงๆดิฉันจะต้องดำเนินการตัดสินใจ ด้วยการให้เค้าหลับไปอย่างถาวร (put to sleep) เป็นวิธีที่ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ลำบากตกแก่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง คุณหมอไม่สนับสนุนนำไปฝากสถานสงเคราะห์ หากหาบ้านไม่ได้ เพราะยิ่งจะไปสร้างปัญหาให้กับทั้งทางสถานสงเคราะห์และตัวโดโด้เอง โดยคุณหมอแจ้งว่า ควรจะตั้งระยะเวลาให้กับเค้า มิฉะนั้น จะยืดเยื้ออกไปเรื่อยๆ ซึ่งในสุดท้ายที่เรากำหนดกันไว้ คือวันอาทิตย์ที่ 31 พ.ค 52
ดิฉันได้นำกระทู้โดโด้ ส่งไปให้คนได้รับทราบอีกครั้งหนึ่ง มีผู้ติดต่อมาอีกเช่นกัน และก็เช่นเคย ทุกคนยังคงปฎิเสธ แต่มีอยู่หนึ่งท่าน ที่อยู่ระหว่างการพิจารณาตัดสินใจ นอกจากนี้ดิฉันได้ตั้งหัวข้อเอ็มเอสเอ็น (MSN) รำพึงรำพันกับเรื่องของโดโด้ และพี่อาริตาได้มาอ่านหัวเอ็ม จึงได้สอบถามเรื่องราวของโดโด้ พี่อาริตาได้บอกดิฉันว่าไม่อยากให้กระทำเช่นนั้น โดยระหว่างนี้จะขอออกค่าใช้จ่ายในการอยู่พักที่ รพส.ให้กับโดโด้เอง และระหว่างนี้ก็ให้หาบ้านให้เค้าต่อไป (ทราบจากพี่เหน่งว่าเมื่อวานพี่อาริตาโอนเงินมาเปนค่าใช้จ้ายให้กับโดโด้แล้ว เป็นเงิน 7500 บาท)
โดโด้ มีบุญ ได้อยู่มีชีวิตต่อไปอีกครั้งด้วยความเมตตาของพี่อาริตา รวมถึงให้เติมเต็มความรู้สึกของดิฉันที่กำลังท้อแท้และสิ้นหวัง ในยามที่ไปเยี่ยมโดโด้ทุกครั้ง
ขอบพระคุณพี่อาริตา พี่เหน่ง และเพื่อนๆท่านอื่นที่ช่วยกัน และเห็นคุณค่าของชีวิต ชีวิตหนึ่งที่เจ้าของไม่ต้องการเค้านะคะ
หากท่านใดสนใจจะเยี่ยมโดโด้ หรือสนใจจะอุปการะติดต่อดิฉันได้นะคะ 081-484-9893
ขอให้ทุกๆท่านพบแต่สิ่งที่ดีงาน กิจการรุ่งเรือง และ มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
บี / กรรณิการ์ มีพันธ์
อ้างอิง : http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J7848285/J7848285.html
ปล. เมื่อสองวันก่อนโดโด้ ได้ทำบุญต่อชีวิตหมาตัวอื่นหลังจากที่โด้โด้ได้รับทราบว่ามีคนช่วยชีวิตเค้าไว้ ด้วยการ บริจาคเลือดให้กับสุนัขจรจัดตัวหนึ่งที่เข้ามารักษาตัว ซึ่งต้องการเลือดเพื่อช่วยชีวิต ที่ รพส.ศรีวรา
(ข้อมูลล่าสุดคือ คุณป้าอี้ด (ทมยันตรี) ได้ร่วมสมทบมาอีกส่วนหนึ่งด้วย)