วันนี้ทั่งวัน ฉันมานั่งที่ร้าน ฉันพิมพืฉันขีดฉันเขียน แต่แล้วฉันก็แก้ และลบมัน ฉันทำแบบนี้จนเวลาผ่านไปๆ อย่างช้าๆ ฉันมองดูที่นาฬิกา ฉัน........... วันนี้ฉันรู้ว่าเขาคงไม่มาแล้ว แต่ฉันก็รอเขาต่อไป ..... เขาโทรหาฉันแหนะ เมื่อกี่ เขาบอกฉันและให้กำลังใจกับฉัน ... แต่ฉันก็ทำไม่ได้ ฉันอ่อนแอเกินไป ฉันยังเด็ก และฉันก็ไม่รู้จัก.........โต เสียที ฉันเหงานะ เมื่อไหร่ เขาจะมาซะที ฉันลืมตา ตื่นขึ้นมา ภายใต้เสียกระหน่ำของกระสุน.. และแล้วฉันก็เปลลี่ยนจากเหงาและเศร้าใจ มาระบายใส่........ ฉันมีความสุขนะวันนี้ ฉันมีเพื่อนเยอะแยะเลย ฉันไม่รู้จักหรอกว่าพวกเขาเป็นใคร ฉันรู้เพียง....... ฉันมาที่นี้แล้วฉันเจอพวกเขา ........
น.นิรัติศัย 31 ธ.ค. 2547 15:24 น. - ID 4075 
965
3
0
1 มกราคม 2548 23:46 น. - comment id 80321
ตา...รีบกลับมาหายายเถอะนะ ยายไม่มีใครแล้วจริงๆ อย่าทิ้งยายไป ยายไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว รักตามากนะ ขอร้องหละ อย่าทำแบบนี้ให้ยายเจ็บได้ไหม ยายเสียใจ ยายขอโทษ
2 มกราคม 2548 22:33 น. - comment id 80338
มาแอบอ่านเจ้า..........
17 เมษายน 2548 21:35 น. - comment id 84184
คิดถึง หนึ่งชีวิตที่จากไปของเราสองคน เหมือนกันไหม....คิดถึงเหลือเกิน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ