คำสาปพญางู ตอนที่ 1

หมามุ้ย

อาถรรพ์ พญางู [ ตอนที่ 1 ]
         ฉันก้าวมา ณ ที่ แอร์พอร์ท พร้อมเข็นรถเข็นที่มีกระเป๋าใบใหญ่และหนักอยู่หลายใบ พร้อมๆกับกวาดสายตามองไปรอบๆเผื่อจะเจอคนที่มารอรับฉัน
	เฮ้!มดดำ ทางนี้ เสียงของ เอมี่เพื่อนตัวแสบของฉันเรียก
ฉันมองไปที่ต้นเสียงว่ามาจากทางไหน พร้อมๆกับเดินไป ณ ที่ตรงนั้นฉันเห็นเพื่อนรักและแม่ของฉัน ยืนอยู่ เมื่อฉันเดินไปถึง ณ ที่ตรงนั้น ฉันยกมือแล้วสวัสดีแม่ของฉัน แล้วพลันเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง
	เป็นยังไงบ้างลูก เหนื่อยมั้ย ทานอะไรมารึยัง แม่ล่ะคิดถึ๊งคิดถึงลูก แม่ของฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
	แหม!แม่ก็ทำอย่างกับไม่ได้เจอกันมาเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ฉันพูดแหย่แม่เล่น เพราะแม่พึ่งไปเยี่ยมฉันที่ LA. เมื่อเดือนที่แล้ว ตอนที่ฉันรับปริญญาน่ะ เมื่อตอนที่ฉันอยู่ที่ LA.แม่ไปเยี่ยมฉันบ่อยมากเดือนละประมาณ 4-5 ครั้ง แม่ต้องบินไปโน้นไปนี้บ่อย แม่ฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับ เพชรและอัญมณี หลังจากที่ฉันรับปริญญาเสร็จฉันขอแม่อยู่เที่ยวที่นี้อีก ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงอยากอยู่เที่ยวที่นี้อีกทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่นี้ 6ปี ฉันก็เที่ยวจนจุใจแล้ว ในขณะที่หัวสมองฉันกำลังคิดอะไรอยู่นั้น ฉันก็ต้องสะดุ้ง เพราะยัย
เอมี่เพื่อนตัวแสบของเรียกฉันด้วยน้ำเสียงที่ดังและประหลาดใจว่าทำไมฉันถึงใจลอย
	ลูกคงเหนื่อย กลับบ้านไปผักผ่อนเถอะจ้ะ แม่พูดขึ้นมาเพราะเห็นท่าทางฉันเหนื่อยๆ
   ก็ดีเหมือนกันค่ะ  เอมี่ แล้ว คีย์ ,น้ำใส,กาเหว่า,จิ๊บจ๊อย กับเคธี่ล่ะ ฉันถามถึงเพื่อนรักอีก 5คนที่เหลือพร้อมเข็นรถเข็นไปขึ้นรถ    
   คีย์ มีสอบใหญ่ น้ำใส ไปต่างจังหวัด กาเหว่า เข้าโรงบาล จิ๊บจ๊อย โดนพ่อกักบริเวณ ส่วนเคธี่ ต้องไปสอบสัมภาษณ์งาน
     เอมี่ตอบมาอย่างละเอียดถึงสาเหตุที่เพื่อนมารับฉันไม่ได้ แต่ก็แปลกนะที่ฉันไม่ถามว่า กาเหว่าเป็นอะไรถึงเข้าโรงบาล 
จิ๊บจ๊อยไปซ่าส์ที่ไหนอีกถึงโดนพ่อกักบริเวณ และอีกมากมายที่ฉันควรจะถาม แต่ฉันก็ไม่ได้ถาม บอกเอมี่เพียงว่าพรุ่งนี้จะไปหาเพื่อนอีก 5คนตอนสายๆ แล้วฉันก็ขึ้นรถส่วนตัวที่แม่ขับมารับ ส่วนเอมี่ก็ขึ้นรถส่วนตัวของเขาไป
         หลังจากที่ฉันกลับมาถึงบ้านก็ไม่รีรอเดินขึ้นไปบนห้องทันทีแล้วฉันก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ฉันคิดแล้วค่อยๆหลับตาลง และหลับไปได้ซักพัก ฉันฝันเห็นการเดินทาง เห็นงูยักษ์ และอะไรก็ไม่รู้รูปร่างเป็นเกล็ดๆ และมีสีอยู่ 3สีแต่จำไม่ได้ว่าสีอะไร ฉันฝันไปเรื่อยๆและก็ต้องสะดุงตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่ข้างๆเตียงของฉัน ฉันเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์และพูดว่า 
สวัสดีค่ะ  และก็มีเสียงใสๆดังออกมาจากทางโทรศัพท์
แหม!เด็กนอกอย่างเธอพูดอะไรไทยๆเป็นด้วยหรอจ้ะ เสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงของ คีย์เพื่อนรักฉันอีกคน ฉันคุยโทรศัพท์อยู่นาน หลังจากวางสาย ฉันก็เดินลงไปข้างล่างพร้อมกับถามแม่ว่า 
มีอะไรทานบ้างค่ะ แม่ก็ตอบว่า มดไปรอที่โต๊ะทานข้าวไป๋ลูกไป เดี๋ยวแม่ให้เด็กยกกับข้าวไปให้
ฉันไม่พูดอะไรทำตามที่แม่บอก คือเดินไปที่โต๊ะทานข้าว หลังจากที่ทานอาหารอิ่มแล้ว เสียงของแม่ที่นั่งทานอยู่ด้วยกันก็ดังขึ้น
	แม่ว่า แม่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับและแสดงความยินดีให้มด มดว่าไง ลูก
	ก็แล้วแต่แม่เถอะค่ะ แม่ว่าไงมดก็ว่างั้นแหละค่ะ ฉันพูดด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเซ็ง
	มดเป็นอะไรไปลูก ไม่ดีใจหรอ หรือว่าไม่อยากให้แม่จัดงานเลี้ยงให้ แม่ถามฉันด้วยความสงสัย
             ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ เพียงแต่มดเหนื่อย นอนยังไม่เต็มอิ่มเลย คีย์ก็โทรมากวนซะก่อน แล้วแม่จะจัดงานให้มดวันไหนค่ะ 
ฉันตอบข้อสงสัยของแม่ เดี๋ยวแม่ต้องรีบไปดูงานที่ต่างประเทศงานนี่งานใหญ่ คงไปนานกว่าปกติหน่อย ก็ว่าจะจัดพรุ่งนี้นะลูก มดโทร.ชวนเพื่อนได้เลยนะลูก แม่พูดกับฉัน แล้วยิ้ม งั้นมดขอตัวก่อนนะค่ะ ฉันพูดพร้อมยิ้มแหย่ๆให้แม่ เมื่อแม่พยักหน้าฉันก็ค่อยๆลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินขึ้นไปที่ห้อง ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ พร้อมกับนึกถึงฝันที่ได้ฝันไปเมื่อกี๋ ฉันรู้สึกแปลกๆกับฝัน
แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ซักพักฉันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร.ไปชวนเพื่อนๆมางานเลี้ยงของฉันพรุ่งนี้
	
.วันรุ่งขึ้น
         ฉันลุกจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จฉันก็ลงไปข้างล่าง เห็นผู้คนมากมายกำลังเตรียมงานของฉันอยู่ ฉันยิ้มและหัวเราะ พร้อมกับเดินไปกอดแม่ แล้วพูดขึ้นมาว่า แม่ หนูหิวข้าว แม่หันหน้ามาแล้วบอกว่า แม่ก็หิวเหมือนกันลูก งั้นปะ ไปที่โต๊ะทานข้าวกัน เดี๋ยวแม่จะบอกเด็กยกกับข้าวไปให้  ฉันเดินไปที่โต๊ะทานข้าวกับแม่ หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ ฉันก็ไปเดินซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่ห้างสรรพสินค้าคนเดียว เพราะแม่ต้องอยู่จัดแจงงานเลี้ยงที่กำลังจะเกิดขึ้นในค่ำคืนนี้
    ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา เสียงเพลง และแสงไฟ
	มดดำ เสียงเรียกชื่อฉัน ดังมาจากข้างหลัง ฉันหันไปมองตามเสียง และก็อดไม่ได้ที่จะต้องยิ้ม เพื่อนรักของฉัน คีย์,
เอมี่,น้ำใส,เคธี่,จิ๊บจ๊อย และกาเหว่า ต่างเดินเข้ามาแล้วโอบกอดฉันด้วยความคิดถึง หลังจากที่งานเริ่มไปได้ซักพัก 
ก็มีเสียงปืนที่ยิงขึ้นฟ้าดังมาจากข้างเวทีที่ฉันกำลังยืนอยู่เพื่อกล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงาน และทันใดนั้นเสียง กรี๊ดจากพวกเหล่าไฮซ้อ ไฮโซ และบรรดาแขกผู้มีเกียรติก็ดังขึ้น หยุด!ข้ามาที่นี้เพื่อปล้น เสียงเข้มจากชายรูปร่างสูงที่ยิงปืนขึ้นฟ้าดังขึ้น หลังจากนั้นก็มีเสียงนุ่มๆของจากชายอีกคน ชายคนนั้นเดินขึ้นมาบนเวทีที่ฉันยืนอยู่
ติตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ  ตอนแรกๆเรื่องราวจะไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไหร่ แต่ต่อๆไปจะเข้มข้นเรื่อยๆ 
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ