เธอรู้ตัวบ้างไหม การได้มาซึ่งถ้วยรางวัลของนักกีฬาโอลิมปิคนั้น ไม่ใช่เพียงการได้ชูมือ จูบเหรียญ แต่หมายถึง ปริมาณน้ำเหงื่อที่ถูกรีดไหลออกมาจำนวนหลายตุ่มราชบุรี (ต้องลายมังกรจึงเป็นของแท้เป็นสำคัญ ) อย่าไปประเมินว่าภาพเบื้องหน้านั้นคือความสุขสดชื่น จนหลงเพลินไปว่าคงง่ายดายที่ได้มาซึ่งความสำเร็จตามที่มุ่งหมายไว้ การวาดภาพฝันนั้น เมื่ออยู่ในห้วงมโนภาพ ปัจจัย,ตัวแปร,อุณหภูมินั้น มันได้ที่ตามแต่เธอกำหนด ตามที่เธอควบคุม ก้อนขนมปังแห่งความฝันจึงสุกได้ที พองตัวออกมาเป็นรูปร่างสวยงามตามความปรารถนาของเธอที่อบขนมปังแห่งความฝันออกมาชิมลิ้มรส แต่เมื่อเธอลองนำความฝันมาแปรรูป ปัจจัยอื่นที่รายรอบตัวเธอ จะแทรกแซง แทรกซ้อน เข้ามาก่อกวนให้ก้อนความฝันของเธอกลายพันธุ์ได้ นั่นคือบทเรียนสำคัญที่เธอต้องรู้จักประมาณฝันให้สอดคล้องต่อความจริง แต่ไม่ควรไปฟังความรอบข้างจนกระทั่ง เชื่อว่าความฝันนั้นมีสูตรสำเร็จ สามารถปรุงรสความฝันได้ตามขั้นตอน ถ้าเป็นอย่างนั้น มนุษย์ทุกคนก็ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ เพราะแต่ละคน แต่ละความฝัน บางทีก็ช่างเบียดเบียนกันจนไปถึงความฝันขั้นหักล้างความฝันอื่นที่อยู่นอกเหนือให้สิ้นซาก ดูการสึกกร่อนของหินขนาดเหมาะมือจนกลายเป็นเม็ดทราย จะต้องผ่านขั้นตอนมากมาย ในการเปรียบเทียบแบบธรรมดา ถ้าจะให้ฟังดูหรูหรา ต้องเปรียบเปรยถึงเพชร ผลึกเพริศแพร้วอันพิลาส กว่าจะมาก่อตัวต้องผ่านวงรอบของนาฬิกาไม่รู้กี่รอบที่เกินนิ้วมือนับได้ อย่ามองดูดอกไม้แต่เพียงประการเดียว ให้สนใจ เอาใจใส่ราก..ลำต้น..อะไรก็ตามที่เป็นดอกไม้ อาจมองเห็นรังสีแสงแห่งตะวันที่คอยเป็นเชื้อเพลิงปรุงอาหารของดอกใบ จนรวมความไปถึงไส้เดือนที่พรวนดินให้ร่วนซุย เปิดห้องรับแขกให้มวลอากาศลงมานั่งเล่นในลานดิน เปิดโอกาสให้รากน้อยใหญ่ได้แยกย้ายไปค้นหาแร่ธาตุที่กระจายตัวทั่วแผ่นผิวของพื้นโลก จะเบื้องหน้าอันสง่างามหรือเบื้องหลังที่ยังซ่อนตัว ., หากเธอถึงพร้อมด้วยความเพียร ค่อยผสานเอาสิ่งนั้น สิ่งนี้ มาประกอบสร้าง เพื่อจะมีความสำเร็จไว้เคียงบ่าเคียงไหล่ ก็ขอกระซิบด้วยความเป็นห่วงว่า ต่อให้ตะคริวจับ เหน็บกิน ก็ขอให้เธอ..,ลุยไปด้วยใจเปี่ยมสติ แล้วฉันจะรอปรบมือชื่นชมเธอเอง.
26 ธันวาคม 2547 15:47 น. - comment id 80170
เราเด็ก \"ราชบุรี\" ของแท้นะจ๊ะ เขียนได้งดงามมาก ------------------------------
27 ธันวาคม 2547 22:06 น. - comment id 80218
เราเป็นคนที่ถือความฝันของตัวเองไว้ในมืออย่างมั่นคง ตอนนี้เราคงไปยืนชูเหรียญในสนามโอลิมปิคที่ไหนไม่ได้อีกต่อไปแล้วเพราะว่าเราอายุมากเกินไปสำหรับนักกีฬาทีมชาติ (คือเราเริ่มต้นช้าไปน่ะ) แต่ตอนนี้ก็เริ่มวาดฝันสายใหม่แทน กำลังเป็นคุณครูสอนเทควันโดตัวเล็กๆ ที่จะช่วยเด็กๆ ปั้นความฝันตัวเองแทน จะช่วยสุดฤทธิ์เลย เพราะเรารักสายนี้มาก ประมาณว่าตัวเล็กไม่ใช่อุปสรรค ถึงจะเล็กก็ใจใหญ่ ตัวไม่ให้แต่ใจรักน่ะ สู้เขานะสำหรับคนที่กำลังวิ่งตามความฝันตัวเองน่ะ คนเราสักครั้งในชีวิตลองทำอะไรทีใจฝันดูสักครั้งสิ แล้วจะรู้ว่าไม่เสียเวลาเลย ผลจะเป็นยังไงยังไม่ต้องไปคิด คิดแค่ว่าอยากได้เหยียบเมฆก้อนไหนก็พอ เลือกเองนะคะ สู้ๆ
27 ธันวาคม 2547 22:18 น. - comment id 80219
ลืมไปนิด คนเราถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นที่หนึ่งของความฝัน แต่บางครั้งการได้แค่ไขว้คว้าความฝันมาได้ เราก็ว่าคุ้มแล้วสำหรับชีวิตนี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่ใจ แค่ใจไม่ท้อเสียก่อน อย่าไปสนใจสายตาใครที่จะมองว่าเราไม่ได้ไปไกลนัก สนใจแค่ว่าเราพอใจในสิ่งที่ฝันหรือยัง
28 ธันวาคม 2547 19:35 น. - comment id 80228
สวัสดีทุกท่านที่เข้ามาแวะ ขอบคุณที่ได้รับเอาสารของเรา คุณ TANOI_ZA การเริ่มต้นของจักรวาล(ออกเว่อร์)ก็มาจากจุดบีบอัดนิดเดียวก่อนบิ๊กแบง เด็กๆที่มีครูอย่างนี้นอกจากฝีมือแล้วน่าจะมีสมองและจิตใจผสมกันด้วย เพราะครูชอบอ่านอะไรดีๆ