รู้สึกดี ๆ ที่ร้านหนังสือ

starringsound

ตอนเลือกหนังสือนิทาน  ก็เห็นเด็ก ๆ ผู้หญิงผู้ชายอยู่
 3-4 คนกำลังดูหนังสือนิทานกันอยู่อย่างตั้งใจและอยากรู้อยากเห็นมาก   
 เห็นเด็ก  ๆแล้วยังแอบยิ้มเลยว่า เด็ก ๆ เนี่ย ดูใสมาก ๆ ไร้เดียงสา  
มีชีวิตชีวา
พอเลือก ๆ ไปสักพักนึง ก็ได้เล่มที่ถูกใจมาเล่มสองเล่ม 
 พอเลือก ๆ เล่มที่ 3 ก็นั่งยอง ๆ อ่าน
พอดีกับที่มีเด็กผู้ชายคนนึงกำลังนั่งดูหนังสืออยู่เหมือนกัน
ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรเค้ามาก   จนมีเสียงพึมพำออกมากับว่า 
ตัวนี้ สไปเดอร์แมน ตัวนี้....
เลยหันไปหาเค้า  แล้วเค้าก็หันมามองพอดี  
เค้าเลยชี้ให้ดูสไปเดอร์แมนที่เค้าดูอยู่
ก็ดูกับเค้าอยู่สักพักนึง  แล้วก็เลือก ๆ ของตัวเองต่อจนหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาเรื่องปีศาจขยะ
แล้วตอนที่นั่งยอง ๆ อ่านหนังสือเล่มนี้  เด็กผู้ชายคนนี้ ก็หันมา แล้วบอกว่า เล่มนี้เคยอ่านแล้วครับ 
เลยถามว่า แล้วเรื่องนี้เป็นยังงัย  ทีนี้เค้าก็หันมาหาเต็มตัวเลย
แล้วเล่าให้ฟังว่า เรื่องนี้เกี่ยวกับปีศาจขยะ ถ้าทิ้งขยะไม่ถูกที่ ก็จะเป็นแบบรูปนี้
เราต้องเลือกอีกทางนึง ก็คือทิ้งขยะให้เป็นที่ครับ  
 เลยถามเค้าว่า แล้วหนูทำแบบไหนคะ
เค้าก็บอกว่า ทิ้งขยะเป็นที่ครับ
ด้วยความสดความใสของเค้านี่แหละ ทำให้เรายิ้มออกมาได้  เค้าก็ไม่ใช่เป็นเด็กน่ารักอะไรมาก
ขาว ๆ ท้วม ๆ หน่อย แก้มป่อง ๆ   แล้วก็คงเพราะเราหลงเสน่ห์
คนพูดเพราะด้วยแหละ
เค้าเลยดูน่ารักมากในสายตาเรา   เห็นแล้วรู้สึกว่า 
ถ้าจะต้องทำอะไรเพื่อให้เด็กอ่าน
หรือมีโอกาสทำอะไรให้เค้า จะทำให้ดีที่สุดเลย
เพราะด้วยความไร้เดียงสาและความเป็นเด็ก เป็นสิ่งที่ควรทะนุถนอมไว้ให้ดี
ที่จริงก็นึกชมคุณแม่เค้าด้วย เพราะยืนอ่านหนังสือเล่มอื่นรอลูกชายอย่างอดทน ไม่บ่นเลย  คุณแม่เค้าก็เรียนกนะว่า ไปหรือยังครับ 
ลูกชายก็ยังนั่งอ่านหนังสือต่อไป
เราก็เลือกได้ 4 เล่มแล้วก็จ่ายตังค์ เดินออกจากร้านด้วยความรู้สึกที่ดี ๆ
ดีแบบบอกไม่ถูกก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไม