การเดินทาง...ของหัวใจ

raindrop

หลังจากที่เราเลิกกัน....ฉันเลือกที่จะท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ เพื่อหนีให้พ้นจากสิ่งเดิม ๆ .... เพื่อทำให้ลืมเธอ ฉันหวังในใจว่า เมื่อฉันเดินทาง จะทำให้ฉันได้เจอสิ่งต่าง ๆ ในมุมมองที่แตกต่างกันไป ซึ่งจะทำให้ ฉันเข้าใจตัวเอง ... เข้าใจเธอ ... เข้าใจโลกมากขึ้น และฉันอยากแอบคิดเล่น ๆ ว่า ถ้าความเศร้าของฉันหล่นหายไปตามทางที่ฉันได้เดินทางไปก็คงดีสินะ
เมื่อฉันได้เดินทางไปในหลาย ๆ ที่แล้ว ฉันรู้สึกได้ว่า ฉันสบายใจขึ้น แต่คงไม่ได้เป็นเพราะว่าความเศร้าของฉันหล่นหายไปตามทางอย่างที่ฉันคิดหรอกนะ แต่เป็นเพราะ ความเศร้านั้นถูกแทนที่ด้วย มิตรภาพ และ มุมมองต่างๆ ที่ฉันได้เก็บเกี่ยวมาตลอดในทุก ๆ ครั้งที่ได้ออกเดินทาง 
จริง ๆ แล้ว ฉันยังคงคิดถึงเธออยู่นะ ฉันอยากให้เธอมาร่วมเดินทางไปกับฉัน ไปเห็นสิ่งต่าง ๆ ด้วยกัน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ อยากให้เธอรู้นะ ว่าฉันจะจดจำเรื่องราวระหว่างฉันกับเธอไว้ ให้เป็นเหมือนบันทึกการเดินทางหน้าหนึ่งของฉัน เสียใจเหมือนกันนะ ที่ไม่ได้เดินทางต่อไปบนถนนสายหัวใจของเธอ แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อย ฉันก็เคยได้เดินทางไปบนเส้นทางนั้นแล้ว ... เพราะบางครั้ง ความสุขในการเดินทาง อาจไม่ใช่เพียงเพราะว่าเราได้ไปถึงที่จุดหมาย แต่เรื่องราวที่เราได้เจอระหว่างการเดินทางซิเป็นสิ่งสำคัญ
				
comments powered by Disqus
  • ภูตะวัน ตะวันรอน

    6 ธันวาคม 2547 18:45 น. - comment id 79702

    เขียนได้ดีเชียวหล่ะ...
    
    อ่านแล้วได้ความรู้สึกมาก ๆ....
    
    เผอิญชอบอ่านงาน...
    ที่ใจสัมผัส....
    ก็เคยค่อนข้าง..
    จะชอบงานชิ้นนี้...
    ที่คุณเขียน...
    
    อืมส์...
    สั้นไปน่ะ...
    กำลังอ่านได้ความรู้สึกทีเดียว...
    จบซะแล้ว....
    
    อืมส์...ถามหน่อยซิ...
    เมื่อฝนหยุดตก...
    ภาพแรก..ที่คุณเห็น...
    คุณจะเห็นอะไร....?
    
    แวะมาทักทาย..
    ยินดีรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ...
    เราเองก็เพิ่งมาอ่านงานคุณ..
    คุณเอง..
    ก็คงจะยังไม่เคยอ่านงานเรา...
    
    
    
  • พี่ภูตะวัน

    6 ธันวาคม 2547 18:55 น. - comment id 79703

    มาอีกรอบ...
    
    เพิ่งรู้ว่าเป็นน้องใหม่..
    
    และพี่ก็เป็นคนมาอ่านงาน...
    ชิ้นแรก...ของน้อง...
    ฝน...
    พอดีเลย....
    เอา...ยินดี..รู้จัก...
    และยินดีต้อนรับ...
    คนชอบ..ขีด...ชอบ..เขียน...
    ที่มี..หัวใจเดียวกัน...
    
    
  • raindrop

    7 ธันวาคม 2547 11:07 น. - comment id 79717

    ขอบคุณมากเลยนะคะ สำหรับความเห็น
    มันเป็นกำลังใจที่ดีมากเลยหละคะ ... สำหรับน้องใหม่ ... ยินที่ได้รู้จักเหมือนกันคะ 
    ... แล้วจะตามอ่านงานของพี่นะคะ
    
    จริง ๆ ก็อยากเขียนยาว ๆ นะคะ แต่กลัวจะวนไปวนมา จนหาจุดจบไม่ได้ แล้วจะพยายามเขียนให้ดีขึ้นคะ
    
    เมื่อฝนหยุดตก...ภาพแรก...ที่เห็น
    ก็คงเป็น ... ความสดชื่นอ่ะคะ ฟ้าใส ๆ แดดส่อง หยดน้ำบนใบไม้  ^o^
  • พี่ภูตะวัน

    10 ธันวาคม 2547 00:42 น. - comment id 79784

    งั้น...เห็นเพิ่มอีกอย่างได้ไหม...
    สายรุ้ง....
    
    เขียนไปเรื่อย ๆ...ที่สำคัญ...งานที่ใช้ใจเขียน...
    พี่ว่า..มันดีอยู่แล้ว..
    เขียนบ่อย ๆ
    การฝึกฝน..จะทำให้เชี่ยวชาญขึ้น..
    มาเป็นกำลังใจจ๊ะ...
    
    
  • เสียงในใจ

    13 ธันวาคม 2547 23:38 น. - comment id 79880

    ชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป
    ทางข้างหน้าจะไกลแค่ไหน
    ประสบการณ์เท่านั้นที่เป็นเพื่อนใจไม่เสื่อมคลาย สมหวังบ้างผิดหวังบ้าง อย่างนี้สิจึงครบรสชาติของชีวิต...สู้นะครับสู้...และขอบคุณมากที่ติดตามงานของผมนะครับ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน