Gay Stories 3:The Series เรื่องราวของเราจะต้องจบลงอย่างนี้หรอ

Mon-De-Nak

Chapter 13 : วันกีฬาสีกับชายคนหนึ่ง
18 พ.ย.2547
วันนี้เป็นงานกีฬาสีวันแรกผมอยู่สีแดงครับ..ผมเป็นนักกีฬาว่ายน้ำของสี..ผมนั่งรอพี่ที่เป็นนักกีฬาอยู่กับเพื่อน..ระหว่างนั้นผมเจอใครรู้ป่าวครับพี่วุฒิครับพี่วุฒิอยู่สีเขียวเป็นนักกีฬาด้วย(วันนี้คนที่แข่งว่ายน้ำไม่ต้องเรียนหนึ่งวันครับ)ตอนแรกที่เจอพี่วุฒิผมนึกในใจว่าJackpotแตกแน่งานนี้(ดีน่ะเนี่ยที่มาว่ายน้ำฮิ..ฮิ พอขึ้นไปบนสระ ร.ร.ได้แบ่งเก้าอี้ไว้ตามสีเรียบร้อยแล้ว สีแดงกับสีเขียวอยู่ติดกันเลยครับ ที่น่าตกใจเข้าไปใหญ่ก็คือพี่วุฒิเขายังไม่นั่งในเต้นสีเขียวตรับแถมยังมานั่งข้างผมอีกอ่ะ(สีตัวเองมีให้นั่งไม่นั่งยังมานั่งสีอื่นอีก) ต้อนนนั้นผมยังไม่ได้ถอดเสื้อครับส่วนพี่วุฒิอ่ะเหรอครับยั่งไม่ถอดเสื้อครับถอดแค่กางเกงอยู่เองครับ...นั่งอยู่สักพักนึงพี่เขาก็ยืดแขนเพื่อให้เส้นมันฟิดมันดึง..มันไม่น่าตื่นเต้นหลอกครับแต่ที่น่าหวาดเสียวก็คือทำไมจะต้องปิดมาทางขวาแล้วก็ข้างหลังผมด้วยวะ..ตกใจมากเลยครับตอนนั้น..ผมรีบเปลี่ยนที่นั่งเลยครับ..ส่วนพี่วุฒิเหมือนจะคิดว่าผมไม่นังแล้วพี่เขาก็เดินไปดูตารางการแข่งครับ..พอช่วงบ่ายผมแข่งเสร็จพี่วุฒิพี่เขามายืมแว่นผมด้วยอ่ะครับ..ตอนแรกก็บอกว่าหาแว่นไม่เจอแต่อีตอนหลังน่ะสิเอาแว่นให้พี่เขาแต่พี่เขาไม่เอาเพราะพี่เขาจะเอาแว่นสีดำ..ไม่น่ามีแว่นสีฟ้าเลยแต่ก็คุ้มอ่ะครับด้จับมือกับพี่วุฒิ
น้องมีแว่นสีดำป่าวครับ
ไม่มีพี่แว่นของผมสีฟ้า
เย็ดแม่..ใส่แว่นอันนี้เครียดแน่เลยพี่วุฒิบ่น
(พี่น่ะจะเย็ดแม่หรือจะเย็ดผมครับ..เสียวจะตายอยู่แล้ว)ผมนึกในใจ..แต่ก็ช่างเหอะเอาเป็นว่าวันนีมีความสุขที่สุดเลยครับ...
 Chapter 14 : ผมเนี่ยไม่เข้าใจในตัวพี่โต้งเลย......
22 พ.ย. 2547
วันนี้ตอนพักเทียงผมนั่งอยู่บนม้านั่งต้ายอาคาร ผมเจอโต้งอยู่กับเชน(ทำไมต้องมาให้เห็นด้วยวะ)โต้งเดินเข้ามาทางผม..แน่นอนผมไม่สนหรอกโต้งถามมาว่า มองอะไร..มองอะไร ผมไม่ได้ตอบอะไรไปหลอกครับแต่ไอ้เพื่อนผมละซิครับส่วนไปเต็มๆเลย มองปาล์มเหี้ยอะไรละ
พอตอนเย็นผมเดินลงมาจากชั้น 4 เจอพี่โต้งที่ชั้น 3 ผมรีบเดินหนีเลยอ่ะครับ..แต่โต้งน่ะสิมาจับไหล่ผมเฮ้ยผมร้องเสียงเกือบดัง โทษที่ไม่ได้ตั้งใจโต้งตอบขณะที่ลงมากับ ติน ไอ้เนี่ยเพื่อนผม เกือบเป็นญาติกับผมเพราะนามสกุลมันเป็นนามสกุลเก่าของแม่ผม โต้งถามตินว่าปาล์มชอบใครอยู่รึป่าว ตินตอบว่าปาล์มมีพี่โต้งคนเดียว(ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตินพูดจริงรึป่าวน่ะครับ แต่ดูจากอากรแล้วน่าจะจริง)
23 พ.ย. 2547
วันนี้ตอนเย็นพี่โต้งเป็นลูกเสือจราจรแน่นอนอยู่แล้วครับยืนโบกรถอยู่ตรงทางม้าลาย..แต่ทำไมตอนผมเดินมาต้องเดินมาทางผมด้วยน้า...ผมเนี่ยไม่เข้าใจในตัวพี่โต้งเลย......
Last Chapter : เรื่องราวของเราจะต้องจบลงอย่างนี้หรอ..พี่โต้ง
23พ.ย.2547
วันนี้เป็นอีก 1วันที่ทรมานที่สุดของผม..ผมเจอโต้งที่ร.ร.น้องสาวของผมพี่เขาบอกว่าอย่าตามมาได้ไหม เครียดอยู่นะ..ผมไม่รู้จะทำยังไงได้แต่กลับบ้านไปร้องไห้ทั้งคืนเลยครับ ต่อไปนี้เราจะไม่ยุ่งอะไรกับโต้งอีก...เพราะผมทำได้ทุกอย่างถ้าคนที่ผมรักต้องการ
สักวันนึงพี่โต้งก้คงได้รู้ว่าคนที่รักเขามากก็อาจจะเป็นรุ่นน้องธรรมๆคนนึง