ตอนที่ 10 รอยวัน เวลาผ่านไปไม่นานคุณสตีฟ เลวิแทน อดีตผอ.ขององค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็พาคุณรอยวรรณและลูกชายมาเยี่ยมไข่เขียดที่บ้านกลางทุ่ง และครอบครัวเลวิแทนจะพักผ่อนที่ รอยวัน โฮมสเตย์ ของไข่เขียด 1 สัปดาห์ก่อนเดินทางกลับอเมริกา แล้วการล่ำลาก็มาถึง ผมรู้ว่ารอยรักคุณ ผมอยากขอบคุณคุณมาก ๆ ที่ทำให้รอยเห็นคุณค่าของการมีชีวิตอยู่และเห็นค่าของความรัก ขอบคุณคุณสตีฟมากครับ ที่ให้เกียรติผม และขอบคุณไมตรีจิตที่มอบให้ ผมขอรำลึกถึงทั้งคุณและรอยวรรณไปตราบนานครับ ขอให้คุณและครอบครัวเดินทางโดยสวัสดิภาพ คุณสตีฟคะ รอยขออะไรคุณอย่างหนึ่งคุณคงไม่ขัด บอกมาสิครับ รอยอยากขอแลกสมุดบันทึกกับไข่เขียด เราเคยแลกกันไว้นานแล้ว ไข่เขียดคงจำได้ใช่ไหม จำได้ครับ และน้องวรรณเตรียมไว้ให้แล้ว นั่นไงเธอกำลังเดินถือมาพอดี ทุกคนหันไปทางเธอ แววตาของรอยวรรณ คุณสตีฟ และไข่เขียดต่างก็ชื่นชมผู้หญิงคล่องแคล่วเฉลียวฉลาดที่ดูแลทุกคนที่แวะมาที่รอยวันโฮมสเตย์แห่งนี้ ที่กำลังเดินมา พี่ไข่ให้เตรียมของนี้ให้คุณรอยวรรณค่ะ เธอยื่นสมุดบันทึกในกระดาษห่อของขวัญผูกริบบิ้นสีสดให้รอวรรณ คนรับยิ้มยินดี แววตารู้ได้ว่าปลื้ม ตื้นตัน ฝากดูแลไข่เขียดด้วยนะคะ ไข่เขียดเป็นคนดี เขาจะรักและดูแลคุณวรรณด้วยหัวใจของเขา ขอให้ครองรักมีความสุขตลอดไป ลาก่อนครับคุณไข่เขียด คุณจารุวรรณ เมื่อรถตู้พาคุณคุณสตีฟ รอยวรรณและลูกชายลับตาไปแล้ว ชายหนุ่มหญิงสายก็หันมาจ้องตากันโดยไม่ได้นัดหมาย ยิ้มนั้นจริงใจอย่างที่สุด จารุวรรณเป็นเจ้าหัวใจของผมแต่เพียงผู้เดียวครับ โปรดรับรู้ ไม่รับรู้หรอกค่ะ แต่จะค่อยๆรับทราบ ความรู้สึกของแต่ละคนคลี่คลาย ผ่อนคลาย อย่างน้อยมิตรภาพก็เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่ควรให้หัวใจได้ปลื้มบ้าง พ่อกับแม่ของไข่เขียดยิ้มดีใจเมื่อมองจากบ้านหลังใหญ่เห็นลูกชายโอบ - อุ้ม หญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแห่งรัก
15 พฤศจิกายน 2547 23:01 น. - comment id 79050
ตอนจบทำไมสั้นจังค่ะ แต่ก็จบได้ดีทีเดียวค่ะ รออ่านเรื่องสั้นเรื่องต่อไปนะค่ะ
15 พฤศจิกายน 2547 23:20 น. - comment id 79052
ขอบคุณครับคุณหมี เรืองต่อไปเป็นเรื่องผี แต่ไม่หลอกครับ ลงเป็นตอน ๆ เช่นกัน เริ่มตอนที่ 1 ไว้แล้วครับผม
16 พฤศจิกายน 2547 13:02 น. - comment id 79069
อืม สั้นมากคะตอนจบ เสียดายการจากไปของเรื่องนี้เหลือเกิน แต่ไม่เป็นไรคะ จะติดตามผลงานต่อไปแล้วกันน๊ะคะ