วิญญาณ+ความรัก+ความรู้สึก.com #1

ขุนหาญ

     E-mail จากวุธ  เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี  ชั้น ม.5  เขียนถึงเพื่อนสาวที่ติดต่อกันทางเน็ต
เธอชื่อณี  อายุ 16 ปี ชั้น ม.5  เช่นกัน  แต่อยู่คนละโรงเรียน  คนละจังหวัดด้วย
เขาและเธอติดต่อกันมาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว  โดยวุธเป็นคนเริ่มก่อน  หลังจากรู้จักกัน
ทางเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง  อันที่จริงตอนแรกวุธคบหลายคน  แต่มาระยะหลังเริ่มเบื่อ
กับคนอื่น ๆ  เพราะคุยเข้ากันไม่ค่อยจะได้  จะมีก็แต่ณีเท่านั้น  ที่คุยถูกใจที่สุด
เขาและเธอไว้ใจกันมาก  มีอะไรก็มักจะมาระบายให้กันฟัง  คอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
วันเวลาผ่านไปก่อให้เกิดความผูกพันธ์อย่างลึกซึ้ง.......^o^
.....ในห้องสมุดโรงเรียนปทุมวิทยา.....
     ณีเปิดอ่านเมล์ของวุธ  ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"แหม....อารมณ์ดีจังเลยนะวันนี้  มีอะไรพิเศษแน่ ๆ เลย"  ฟ้า เพื่อนของณีแซวมาแต่ไกล
"ก็...ไม่มีอะไรหรอก" ณีทำหน้าค้อนใส่พร้อมกับแอบยิ้มนิด ๆ
"แน้....ยังจะปากแข็งอีก  อีตาวุธส่งคำหวานมาอ้อนแน่เลย  ไหนดูซิ"  ฟ้าก้มหน้าไปจ้องที่คอมฯ
"ไม่เอาเดี๋ยวจะปิดแล้ว  ไปเว็บอื่นแล้ว"  ณีพยายามขยับเมาท์จะกดไปเว็บอื่น  แต่ไม่ทันฟ้าจับไว้ก่อน
"อ้า....พรุ่งนี้จะมีของขวัญส่งมาให้  แหมช่างน่าอิจฉาจังเลยนะ  มีคนคอยห่วงใยเอาใจอย่างนี้
ถ้าเป็นเรานะ  รักตายเลย"  ฟ้าพูดเชิงน้อยใจ  ทำเอาณียิ้มแก้มปริ...
.....ช่วงค่ำวันเดียวกัน  ที่บ้านณี.....
    ในห้องนอนอันแสนเงียบ  เวลาประมาณ  4 ทุ่มเศษ  คนทั้งบ้านนอนหลับหมดแล้ว  แต่ณี....ยัง
ไฟบนเตียงนอนหรี่แสงอย่างเบาสุด  เธอนอนมองท้องฟ้ายามค่ำคืน  พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยม
ด้วยความสุข  ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่หนาวเหน็บ  แต่สำหรับเธอ....มันช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน
.....ช่วงค่ำวันเดียวกัน  ที่บ้านวุธ.....
     ส่วนฝ่ายวุธนั้นก็ไม่ต่างอะไรกัน  คงนอนยิ้มพร้อมกับมองดวงดาวบนท้องฟ้า  ที่ดูระยิบระยับ
เหมือนดั่งมีชีวิต  เขาและเธอมีความรู้สึกที่เหมือนกัน  ต่างก็ส่งใจคิดถึงกันตลอดทั้งคืน.........
.....และแล้ว....ค่ำคืนอันแสนอบอุ่นของสองหนุ่มสาว  ท่ามกลางลมหนาวก็ผ่านไป......
4 ม.ค. 44
.....ที่โรงเรียนบัวทองวิทยา.....
     "เฮ้ย....วุธ  มี ส.ค.ส.  ถึงเอง  อะนี่"  นัทเพื่อนของวุธไปหยิบ  ส.ค.ส. จากกล่องหน้าห้อง
มาให้  วุธทำหน้าเฉย ๆ  พร้อมกับพูดว่า  "เออ....ขอบใจเพื่อน  วางไว้นั่นแหละ"  แล้วอ่านหนังสือต่อ
"อะไรวะ  ทำไมเราไม่มีบ้างวะ"  นัทบ่นเพราะหาไม่เจอ  ส.ค.ส. ของตัวเอง  แล้วก็เดินจากไป
พอลับตานัทแล้ว  วุธรีบหยิบ  ส.ค.ส.  ขึ้นมาทันที  พร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ  "ส.ค.ส.จากณี  มีจดหมายด้วย"....?
.....ตอนเย็นเวลาเลิกเรียน.....
     วุธรีบถีบจักรยาน  ด้วยหวังจะได้กลับบ้านเร็ว ๆ  เพราะจะได้กลับไปอ่านจดหมายของณี  ถึงสี่แยก
วุธมัวแต่ดีใจ  จนไม่ทันมองซ้ายมองขวาให้ดีเสียก่อน  เขารีบถีบจักรยานฝ่าไฟแดง.........*=*
เอี้ยด.......โคร้ม.....ม  รถสองแถวซึ่งวิ่งด้วยความเร็ว  ชนร่างของวุธกระเด็น.......
คนมามุงดูร่างของเด็กชายด้วยความสลด........
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด  กระเป๋านักเรียนกระเด็นไปอีกฟากของถนน
สมุดและหนังสือปลิวไปทั่วถนน
... ส.ค.ส. ของณี  ตกอยู่ข้าง ๆ กระเป๋า  กับจดหมายอีกฉบับ ...
   (เนื้อหาในจดหมาย)
   สวัสดี วุธ
   เราได้ส่ง  ส.ค.ส. มาให้เธอแล้วนะ  เธอรู้ไหม  ว่าเธอคือคนที่ทำให้เรามีความสุขมาก
ตลอดเวลาที่คบกันมา  มีอะไรที่เราไม่สบายใจ  เราก็จะได้รับกำลังใจจากเธอเสมอ
วันนี้ก็ครบหนึ่งปีแล้วซินะ  เราไม่รู้ว่าเธอจะคิดกับเรายังไง.....?
แต่...สำหรับเราแล้ว  เธอคือคนที่มีความหมายที่สุดสำหรับเรา
เราอยากจะบอกเธอว่า....
   "เรารักวุธมาก"
   และอยากจะถามว่า  เธอรักเราบ้างหรือเปล่า...?
   หวังว่าคงจะได้รับคำตอบนะ
   วารุณี
(เรื่องมันเศร้า.... T_T  แต่ยังไม่จบนะ  ยังมีต่อ....)				

   กรอบรูปเก่า เก่า
เธอก้าวออกมาจากที่นั่น
มาเตือนถึงความผูกพัน
ปลุกปลอบความฝันที่รกร้าง
หลับตา...ยังคิดว่าอยู่ใกล้
กอดเธอเอาไว้...แนบข้าง
แท้จริงทุกสิ่งเลือนลาง
มีเพียงความทรงจำที่อ้างว้าง...และห่างไกล.....