หน้าส่วนตัว
E-mail จากวุธ เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ชั้น ม.5 เขียนถึงเพื่อนสาวที่ติดต่อกันทางเน็ต
เธอชื่อณี อายุ 16 ปี ชั้น ม.5 เช่นกัน แต่อยู่คนละโรงเรียน คนละจังหวัดด้วย
เขาและเธอติดต่อกันมาเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว โดยวุธเป็นคนเริ่มก่อน หลังจากรู้จักกัน
ทางเว็บบอร์ดแห่งหนึ่ง อันที่จริงตอนแรกวุธคบหลายคน แต่มาระยะหลังเริ่มเบื่อ
กับคนอื่น ๆ เพราะคุยเข้ากันไม่ค่อยจะได้ จะมีก็แต่ณีเท่านั้น ที่คุยถูกใจที่สุด
เขาและเธอไว้ใจกันมาก มีอะไรก็มักจะมาระบายให้กันฟัง คอยให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
วันเวลาผ่านไปก่อให้เกิดความผูกพันธ์อย่างลึกซึ้ง.......^o^
.....ในห้องสมุดโรงเรียนปทุมวิทยา.....
ณีเปิดอ่านเมล์ของวุธ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"แหม....อารมณ์ดีจังเลยนะวันนี้ มีอะไรพิเศษแน่ ๆ เลย" ฟ้า เพื่อนของณีแซวมาแต่ไกล
"ก็...ไม่มีอะไรหรอก" ณีทำหน้าค้อนใส่พร้อมกับแอบยิ้มนิด ๆ
"แน้....ยังจะปากแข็งอีก อีตาวุธส่งคำหวานมาอ้อนแน่เลย ไหนดูซิ" ฟ้าก้มหน้าไปจ้องที่คอมฯ
"ไม่เอาเดี๋ยวจะปิดแล้ว ไปเว็บอื่นแล้ว" ณีพยายามขยับเมาท์จะกดไปเว็บอื่น แต่ไม่ทันฟ้าจับไว้ก่อน
"อ้า....พรุ่งนี้จะมีของขวัญส่งมาให้ แหมช่างน่าอิจฉาจังเลยนะ มีคนคอยห่วงใยเอาใจอย่างนี้
ถ้าเป็นเรานะ รักตายเลย" ฟ้าพูดเชิงน้อยใจ ทำเอาณียิ้มแก้มปริ...
.....ช่วงค่ำวันเดียวกัน ที่บ้านณี.....
ในห้องนอนอันแสนเงียบ เวลาประมาณ 4 ทุ่มเศษ คนทั้งบ้านนอนหลับหมดแล้ว แต่ณี....ยัง
ไฟบนเตียงนอนหรี่แสงอย่างเบาสุด เธอนอนมองท้องฟ้ายามค่ำคืน พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยม
ด้วยความสุข ถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่หนาวเหน็บ แต่สำหรับเธอ....มันช่างอบอุ่นเสียเหลือเกิน
.....ช่วงค่ำวันเดียวกัน ที่บ้านวุธ.....
ส่วนฝ่ายวุธนั้นก็ไม่ต่างอะไรกัน คงนอนยิ้มพร้อมกับมองดวงดาวบนท้องฟ้า ที่ดูระยิบระยับ
เหมือนดั่งมีชีวิต เขาและเธอมีความรู้สึกที่เหมือนกัน ต่างก็ส่งใจคิดถึงกันตลอดทั้งคืน.........
.....และแล้ว....ค่ำคืนอันแสนอบอุ่นของสองหนุ่มสาว ท่ามกลางลมหนาวก็ผ่านไป......
4 ม.ค. 44
.....ที่โรงเรียนบัวทองวิทยา.....
"เฮ้ย....วุธ มี ส.ค.ส. ถึงเอง อะนี่" นัทเพื่อนของวุธไปหยิบ ส.ค.ส. จากกล่องหน้าห้อง
มาให้ วุธทำหน้าเฉย ๆ พร้อมกับพูดว่า "เออ....ขอบใจเพื่อน วางไว้นั่นแหละ" แล้วอ่านหนังสือต่อ
"อะไรวะ ทำไมเราไม่มีบ้างวะ" นัทบ่นเพราะหาไม่เจอ ส.ค.ส. ของตัวเอง แล้วก็เดินจากไป
พอลับตานัทแล้ว วุธรีบหยิบ ส.ค.ส. ขึ้นมาทันที พร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ "ส.ค.ส.จากณี มีจดหมายด้วย"....?
.....ตอนเย็นเวลาเลิกเรียน.....
วุธรีบถีบจักรยาน ด้วยหวังจะได้กลับบ้านเร็ว ๆ เพราะจะได้กลับไปอ่านจดหมายของณี ถึงสี่แยก
วุธมัวแต่ดีใจ จนไม่ทันมองซ้ายมองขวาให้ดีเสียก่อน เขารีบถีบจักรยานฝ่าไฟแดง.........*=*
เอี้ยด.......โคร้ม.....ม รถสองแถวซึ่งวิ่งด้วยความเร็ว ชนร่างของวุธกระเด็น.......
คนมามุงดูร่างของเด็กชายด้วยความสลด........
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด กระเป๋านักเรียนกระเด็นไปอีกฟากของถนน
สมุดและหนังสือปลิวไปทั่วถนน
... ส.ค.ส. ของณี ตกอยู่ข้าง ๆ กระเป๋า กับจดหมายอีกฉบับ ...
(เนื้อหาในจดหมาย)
สวัสดี วุธ
เราได้ส่ง ส.ค.ส. มาให้เธอแล้วนะ เธอรู้ไหม ว่าเธอคือคนที่ทำให้เรามีความสุขมาก
ตลอดเวลาที่คบกันมา มีอะไรที่เราไม่สบายใจ เราก็จะได้รับกำลังใจจากเธอเสมอ
วันนี้ก็ครบหนึ่งปีแล้วซินะ เราไม่รู้ว่าเธอจะคิดกับเรายังไง.....?
แต่...สำหรับเราแล้ว เธอคือคนที่มีความหมายที่สุดสำหรับเรา
เราอยากจะบอกเธอว่า....
"เรารักวุธมาก"
และอยากจะถามว่า เธอรักเราบ้างหรือเปล่า...?
หวังว่าคงจะได้รับคำตอบนะ
วารุณี
(เรื่องมันเศร้า.... T_T แต่ยังไม่จบนะ ยังมีต่อ....)
กรอบรูปเก่า เก่า เธอก้าวออกมาจากที่นั่น มาเตือนถึงความผูกพัน ปลุกปลอบความฝันที่รกร้าง หลับตา...ยังคิดว่าอยู่ใกล้ กอดเธอเอาไว้...แนบข้าง แท้จริงทุกสิ่งเลือนลาง มีเพียงความทรงจำที่อ้างว้าง...และห่างไกล.....
ขุนหาญ 25 ต.ค. 2545 18:36 น. - ID 377 
1629
2
0
25 ตุลาคม 2545 19:10 น. - comment id 66777
ความรัก ทำให้คนตาบอด (สี) มองไม่เห็นไฟแดง ม้องเท่งเลยงานนี้ เศร้าอีกแล้วครับท่าน.
30 ตุลาคม 2545 10:30 น. - comment id 66789
เหมือนเรื่องของเราเลยแฮะ คิดถึงแล้วเศร้า แต่ทำไงได้ ความตายเท่านั้นที่จะมาพรากเราจากกันได้ เฮ้อ....
30 ตุลาคม 2545 21:16 น. - comment id 66797
อ่านแล้วเศร้าจังเลย ไม่อยากให้เรื่องต้องจบแบบนี้เลย ตลอดมาของการรอคอย ก็อยากให้พระเอกนางเอกเรื่องนี้สมหวังกับรักก่อน ฮือฮือ จะติดตามตอนต่อไปนะน้ำตาท่วม Net แน่เลยคราวนี้
31 ตุลาคม 2545 07:47 น. - comment id 66801
เรนขอ... ด้ายป่าวค่ะ..
ขอ..อย่าให้..เค้าเจ็บปวด...
ขอ..รัก..ที่สมหวัง... ให้เค้าทั้งคู่นะค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ