..ยามเย็น...ชมเมือง

อาภาภัส

เย็นมากแล้วนะ  ตั้งใจจะละวางงานที่ทำสักหน่อย  ออกไปขี่รถเล่นดีกว่า
    ....สองข้างทางที่เคยมีสวนมากมากมาย บัดนี้เปลี่ยนเป็นตัวตึก  และร้านค้า 
บ้านคนที่อยู่กันอย่างแออัด สลับกับบ้านที่กว้างใหญ่แต่ไร้คนอยู่  ..
       ถนนที่ทอดยาวไปข้างหน้านั้น ฉันเห็นภาพของการขับรถแข่งกัน
     เสียงเร่งเครื่อง  ที่ต่าง ไม่รู้จักกัน  ไม่เจตนาที่จะแข่งกัน แต่มันเป็นทางเลือกที่ถูกกำหนดโดยความเปลี่ยนแปลงของสังคม 
     ทุกคนต่างมุ่งหน้าไปให้เร็วที่สุด ให้ไวที่สุด ให้ได้ถึงที่สุด  ..ของอะไรในคำตอบ ของใจเขาเอง
     จริงจัง  และ  จริงใจ  ก็ ควบไป บนถนนเส้นนั้นเช่นกัน
     เอี๊ยด ๆๆๆ...  แทร่ะๆๆๆ...  โครม  ...
      ถอย  หน่อยครับ  หลีกทาง หน่อยครับ ...
     ....  หลายชีวิตสูญร่างไป..
     ...เหลือชีวิตที่ร่างยังฝันและใฝ่....
    ....บทเรียน ที่ สอนไว้ ให้ จริงใจ  และ  จริงจัง
......  ใกล้ค่ำ แล้วสินะ   .. ฟ้ามืด หลายอย่าง เปลี่ยน แปร   แม้ ว่า วิถีชีวิต ที่ยังเดิม ๆ  แต่คงแฝง สุขที่พึงหาได้ ตาม หนทาง ที่เรา ค่อยๆ ขับเคลื่อน    ช้า ..แต่บางอย่างและบางครั้ง ก็ดูเหมาะกับเวลา...