รักเดียวของมณรวี...ตอนที่ 4

ดาหลา & ปะการัง

..ตอนที่ 4
เวลา ผ่านไป 9 ปีแล้ว สินะ 
ธีร์ เดิน เอาโต๊ะ สำหรับวาด ภาพ ออก มาจาก รถ นั่งที่ริมทางเดินใกล้ ๆๆ ขอบเขื่อน 
แล้ว แต่ง แต้ม สีลง ผืนผ้าใบ
มือ จับภู่กัน ตะหวัด สีสันลง บน ผืนผ้าใบ อย่างมีความสุข พัก ว่างจาก ากรวาดรูป 
ธีร์ หยิบ กระติก กาแฟ เท ลง แก้ว อย่างตั้งใจ แล้ว นอน พัก สายตา บน เสื่อ ใต้ต้นไม้ร่มรื่น 
นับแต่กลับจาก การรบมา ธีร์ ไม่ เคย ตามหา ผู้หญิงคนที่ นายต้นตระการ ฝากไว้เลย 
..ธีร์ หยิบรูป ที่ต้นตระการ ฝากไว้ ก่อนตาย ขึ้นมาดู อย่างพิจารณา ผู้หญิง ขนตางอน สวย ตาสีน้ำตาลอ่อน แตกต่างจาก คนไทย โดยทั่วไป ตาสวยจัง 
ธีร์คิดในใจ " ผม ยาวตรง เป็นเงางาม ดั่งขนนก เป็นภาพ ที่ กำลังกอดเด็กชายตัวน้อยๆๆ ในอ้อมกอด อย่างรัก ใคร่ ..ถึงเวลา ที่ต้องออกตามหา แล้วหรือยังนะ ..เธอสวย จริงๆๆ "
และ ตังใจว่าจ ออกตามหา เสียทีเพื่อน เพื่อน
ตะวันเริ่มคล้อย ไป มากแล้ว แสงอาทิตย? ยามอัศดง นั้น งามจับตาจับใจมาก
ธีร์ เก็บอุปกรณื ทั้งหมด แลเว แบกเป้ ป ที่รถ แล้ว ขับรถ เรื่อยๆ ๆ เอื่อยๆ ๆ จาก ที่แห่งนั้น....
ในขณะ ที่ธีร์ ขับรถกลับจากากรวาดภาพ วันนั้น สิ่งที่ไม่ มี ใครคาดคิด
ทางโค้ง จุดนั้น .เวลา เท่าไหร ไม่รุ้ .
เสียงรถ ชนกับหินข้างทาง เสียงดังกึกก้อง แล้ว สติของธีร์ก็ดับลงไป 
.พร้อมกับ เห็นภาพ ต้นตระการที่ กำลังเดินกึ่งวิ่งที่ มี ผู้ชายคนหนึ่งเดินนำหน้าต้นตระการไป ยัง ที่ ใกล้เกิดเหตุ.....
ธีร์ พยายาม เรียก แต่ ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ ผล คนที่มา พาเค้าไป ยัง ที่ไหน ไม่รู้ เงียบ มืด และ วังเวง.....
เอาเราซินายต้นตระการ ใกล้เวลาที่นายจะต้องเข้าร่างที่เราหา ให้นายแล้วนายจะต้องไป ใช้ชีวิต ในโลกมนุษย์ได้แล้ว ธีร์ มองหน้า ต้นตระการ อย่างสำนึก ว่า ยังไม่ได้ ทำหน้าที่ที่รับปากไป แต่ไม่สามารถพูดกันได้ .
ณ.ทางโค้งที่ ต้นตระการ มองเห็นคือ ภาพ ของ รถของธีร์ประสบอุบัติเหตุนั้น ชนกับ ภูเขา สภาพรถ พังยับเยิน และรางของธีร์ ติดกับพวงมาลัย ในสภาพ ที่ ดูย่ำแย่เต็มที 
เอาเร็วซิ เอ้า นี่ร่าง นายคนนี้ ที่เจ้าจะต้องไป สิงอยู่ต่อไป 
"เร็ว นานต้นตระการ เข้าร่างยายธีร์ และต่อไป เจ้าคือ นายธีร์ "
นายคนนี้ หมด อายุไขแล้ว เค้าเป็นคนที่ข้าไป รับ ผิด ตัวกับเจ้านั่นแหละ 
" เอารีบๆๆเข้าสิ .จะได้ ตามเอานายธีรืไป โลก วิญญาณ ซะที ข้าจะได้รีบไป "
ถึงทางโค้ง แห่งนั้น ..........
เหมือน มีแรงดึงดูด แรงมาก จากไหน หรือว่าแรง ผลัก ของ ผู้คุม ไม่รู้ ทุกสิ่งก็ มืด ลงไป
.ณ.บัดดล..