"เขานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตั้งนานแล้วนะ แต่ทำไมไม่เห็นทำอะไรเลย นั่งมองอยู่ได้" เป้พูดกับตัวเอง แล้วลุกพรวดไปทางแมนที่กำลังนั่งอยู่หน้าเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น เธอค่อยๆ โอบแขนสองข้างของเธอไปที่คอของแมนอย่างช้าๆ แล้วค่อยเอาคางของหล่อนวางลงบนไหล่ของเขา "โธ่เป้ ผมกำลังนั่งรองานอยู่นะ คุณออกไปรอผมตรงนั้นก่อนนะ" แมนพูดพลางค่อยๆ หันหน้าไปทางเป้แล้วหอมแก้มเธอเบาๆ "นี่เป้ก็รอคุณตั้งเกือบสามชั่วโมงแล้วนะ แล้วนัดดินเนอร์ของเราล่ะคะ แมนลืมไปแล้วเหรอว่าเป็นวันนี้" เธอพยายามโน้มน้าวให้แมนไปกับเธอให้ได้ "จ้ะๆ เดี๋ยวอีก 10 นาทีนะ แล้วผมจะพาคุณไปเลย" แมนพยายามต่อรองกับเป้ "ถ้างั้นก็ได้ อีก 10 นาทีนะคะแมน แล้วเป้จะรอ" เธอกลับมานั่งกับผม แล้วเธอก็อ่านหนังสือต่อไปตามเรื่องของเธอนั่นแหละ แต่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้ว แมนก็ยังไม่ลุกขึ้นมาจากหน้าคอมพิวเตอร์เลย เธอจึงเดินไปหาแมนอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือไปปิดที่ตาของเขา "พักเถอะนะคนดี วันนี้มันก็ดึกมากแล้วนะ วันพรุ่งนี้คุณก็ค่อยมาโหลดเอางานก็ได้นี่นา รึว่าคุณไม่อยากไปกับฉัน" "เอาล่ะๆ งั้นผมไปก็ได้ แต่ว่าผมขอปิดคอมก่อนแล้วกันนะที่รัก" ในที่สุดเขาก็ละสายตาออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยมนั้นได้แล้วพยายามปิดมันลง ทั้งสองคนค่อยๆ เดินไปที่รถ โดยมีผมเดินตามไปช้าๆ แล้วผมจะเข้าไปยุ่งอะไรกับเขาด้วยเนี่ย สองคนนี้เขาเป็นแฟนกันแล้วนะ
เด็กชายชิน 2 พ.ย. 2547 17:04 น. - ID 3669 
675
1
0
2 พฤศจิกายน 2547 22:54 น. - comment id 78654
เกือบทุกวันที่อัลมิตรานั่งจ้องจอกระจก ไม่ได้รอใคร แต่บางที รอตัวเอง .. รอถามตัวเองว่า มาเปิดเครื่องคอมฯทำไม .. ไม่เข้าใจเหมือนกัน ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ