มือที่เปื้อบาป...ร่องรอยแห่งคราบน้ำตา.... ความรู้สึกที่มีต่อเธอ มันกลายเป็นต้องทัณฑ์ ทำไมนะ..ทำไม... ทำไมโชคชะตานี้ เราถึงเลือกเดินไม่ได้ ทั้งที่รักเธอก็แสนจะรักมากมาย แต่ทำไม พระเจ้าต้องจับเราสองแยกจากกัน หยาดเลือดที่หลั่งริน ชำระความผิดบาปให้แก่ข้าหรือไม่ ไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้ ความเจ็บปวดยังฝังแน่น เจ็บตรึงกลางจิตใจ..ดั่งแผลฉกรรจ์ ได้ยินไหม ในอกกำลังร่ำไห้...เธอจากไป... ไม่หวนมา.. ข้าเงยหน้า ตะโกนก้องฟ้า ทำไมต้องเอาเธอจากไปจากข้าด้วย ข้าทำการผิดเพี้ยนใดต่อพระองค์ไปหรือ? เพราะข้าเกิดมาใช่ไหม ข้าเกิดมาไม่มีปีกสีขาว..เหมือนใครๆ... ข้าถึงไม่ได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าความสุขเลย เธอจะได้ยินไหม เสียงร่ำร้องแห่งจิตใจที่บอบช้ำ... พระองค์จะรับรู้บ้างหรือปล่าว ว่าข้าต้องการเธอมากเพียงใด ขอปีกขาวนั่นให้ข้าได้ไหม เพื่อจะบินไปหาเธอคนไกล... เธอที่พระองค์พรากไป... ถึงจะต้องแลกด้วยวิญญาณก็ตาม... ขวากหนามที่กั้นขวาง จะต้องให้ข้าฝ่าไปสักเท่าไหร่ เชิญสนุกต่อไปเถิดพระองค์ ลงโทษข้าต่อไป สนุกที่ต้องเห็นลูกคนนี้ทนทุกข์... ไม่มีปีกบินไป... เชิญกระทำให้พอพระทัยเถิดพระองค์... เพระว่าตราบาปมันติดตัวมาตั้งแต่วันที่ข้าเกิดมาแล้ว...
venom_aki 1 พ.ย. 2547 18:05 น. - ID 3654 
486
0
0
1 พฤศจิกายน 2547 20:23 น. - comment id 78623
อันนี้มันหดหู่ไปไม่ค่อยชอบเท่าไรนะ
1 พฤศจิกายน 2547 21:24 น. - comment id 78625
เหอะๆๆ ไม่เข้าจวย ....
1 พฤศจิกายน 2547 21:37 น. - comment id 78630
มีเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ในบ้านที่เพียบพร้อม แต่พ่อของเธอได้แต่งงานใหม่ แต่แล้วพ่อของเธอก้ตายจากไป เธอเฝ้าแต่คิดว่า\"สวรรค์\"นั้นกลั่นแกล้งเธอ..ให้เธออยู่ตัวคนเดียวบนโลก ทั้งๆที่แม่เลี้ยงของเธอนั้นเป้นคนที่แสนดี เธอเฝ้าแต่คิดว่า ถ้าเธอแค่รอนานพอและภาวนามากพอ ความสุขจะกลับมาหาเธอ ... แต่ความสุขนั้นรออยู่แทบเท้าเธอตั้งนานแล้ว....เพียงแค่เธอยอมเปิดใจ..แค่เพียงเท่านั้น จาก นิทานสอนผู้ใหญ่
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ