keekie

ฉันนึกถึงบ้านหลังใหญ่โต .. อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน ..	
	อยู่บ้านแบบไหน .. ชีวิตมันถึงจะสงบสุขนะ? .. 
	เสียงหัวร่อต่อกระซิก ระเบ็งเซ็งแซ่ ..
	เด็กน้อยเล่นน้ำกันสนุกสนานที่ท่าหน้าวัด .. 
	ฉันยิ้มให้กับภาพที่เห็น .. 
	เด็กน้อย .. ให้ยังไงก็มีความสุข ..
	ยามทุกข์ที่สุดคือยามไม่ได้วิ่งเล่น .. 
	ยามทุกข์น้อยลงมาหน่อยก็คือ .. ยามไม่มีขนมกิน ..
	แล้วผู้ใหญ่ล่ะ .. มีความสุขตอนไหน? ..
	ตอนนั่งมองตัวเลขในบุ๊คแบงค์วิ่งขึ้นเรื่อยๆ .. 
	หรือตอนนอนหลับสนิทปราศจากความฝัน .. 
	สำหรับผู้ใหญ่อย่างฉันน่ะหรอ ..
	มีความสุขที่สุดก็ตอนนี้ไง .. 
	ตอนที่รอบตัวมีแต่ความสงบและได้นั่งเพ้อฝันเรื่อยเปื่อยไร้สาระ ..
	มีความสุขชะมัด .. 
	เฮ่อ .. ยังไงซะ .. ก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ที่ต้องทำอยู่ดี .. 
	รีบมีความสุขเสียให้สำลักก็แล้วกัน .. 
	"เฮ้ย .. ได้แล้ว .. "  เสียงดังแสดงความดีอกดีใจ ..
	ฉันเหลียวหลังไปดู .. เจ้าของบ้านกำลังเย่อปลาดุกตัวงาม ..
"บอกแล้วเข้ามาตกใต้ถุนบ้านนี่ดีกว่า .. "  เสียงดังสำทับมา ..
	ใครจะคิด .. นั่งตกปลาใต้ถุนบ้านจะได้ปลา ..
	คนนั่งจับเจ่าเฝ้าคันเบ็ดริมแม่น้ำตั้งแต่เย็นจนจะค่ำ .. ได้แต่ถุงพลาสติก .. 
	แถมยังต้องคอยยกคันเบ็ดหนีเศษสวะอีกตะหาก .. 
	"ย้ายเข้าบ้านเหอะ .. ฟ้าจะมืดแล้ว"  เสียงบอกข้างหู ..
	ฉันมองคุ้งน้ำยามเย็น .. แดดร่มลมตก .. 
	แม้อาทิตย์จะลาลับขอบฟ้าแล้ว .. แสงสีทองยังคงทอทอดเรื่อเรืองสุดปลายฟ้า ..
	แม้หากแสงสว่างเรืองรองนั้นจะลาลับดับแล้วจริงๆ ..
	พรุ่งนี้ .. มันก็ต้องตื่นขึ้นมาสาดแสงสีทองใหม่ ..