นายจะอยู่ในใจฉันตลอดไป(ตอนจบ เศร้าแน่)

เก่งกาจ

สวัสดีครับคุณยังจำนายเก่งกาจได้ใช่ไหมครับ   วันนี้ผมจะมาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด จากความรู้สึกของผมให้คุณได้ฟัง
	คุณคงยังจำตอนที่แล้วได้ แล้วคุณคงทราบดีว่าไอ้เต้ยมันเห็นผมกับแจม พวกคุณคิดกันยังไงครับพอได้ฟังไอ้เต้ยมันเล่า เกลียดผมมากใช่ไหม ? ไม่ต้องบอกผมหรอกครับ เพราะผมทราบดีแล้วละว่าคุณจะตอบผมว่าอย่างไร   แต่ที่ผมมานี้ เพื่อจะมาเล่าความรู้สึกของผมให้คุณได้ฟัง คุณคงคิดว่าผมมาแก้ตัว และเกลียดขี้หน้าคนอย่างผมเต็มที แต่ได้โปรดฟังผมก่อนเถิดครับ ผมอยากระบายความรู้สึกกับใครสักคนได้รับรู้
	ตอนนั้นวันที่ไอ้เต้ยมันนัดผม ผมไม่ได้ตั้งใจจะไปสาย แต่วันนั้นผมจะไปหามันทันที และวันนั้นผมก็ได้เจอแจมโดยบังเอิญ ไม่รู้เหมือนกันนะ? แต่ผมว่าดูเหมือนแจมจงใจ หากแต่ผมก็ไม่คิดอะไรมาก ผมอาสาจะไปส่งเธอที่บ้าน   
	วันนั้นก็เป็นวันซวยของผม เพราะกลุ่มนักเรียนที่ผมเคยไปมีเรื่องชกต่อยกับพวกเขา  ดันยกพวกจะมารุมซ้อมผม  แต่ผมไม่กลัวมันหรอก หากทว่า มันเหมือนรู้จุดอ่อนในใจของผม เหมือนที่คุณรู้จากไอ้เต้ยคือ ผมหลงรักแจม.. พวกมันจะรุมโทรมแจม ผมไม่อยากให้แจมเป็นอันตรายเลยพาแจมหนีออกมา ทั้งที่ร่างกายก็โดนซ้อมสะบักสะบอม   
	หลังจากที่หนีพวกมันมาได้ ผมก็พาแจมไปที่ทะเลที่ผมเคยช่วยชีวิตไอ้เต้ย ทันทีที่ถึงที่นั่น ผมก็ทรุดลงเพราะรู้สึกเจ็บอย่างหนัก  เมื่อผมมองไปยังใบหน้าของแจม ก็พบว่าเธอร้องไห้ครับ   จากนั้นเธอก็เอามือมาแตะบาดแผลผมเบา ๆ แล้วมองตาผม จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอันอ่อนหวานยิ่งนักเจ็บไหมนัยน์ตาที่เธอมองมาที่ผม ไม่เย็นชากับผมเหมือนวันก่อน ๆ ตอนที่ฉันเห็นเธอโดนซ้อม ฉันปวดใจมากเลย ทรมานใจเหลือเกินที่เห็นเธอโดนทำร้ายอย่างนั้นจากนั้นเธอก็โผกอดผมโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัวแล้วเธอก็พูดต่อเธอรู้ใช่ไหมว่าการที่ผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใย ชายคนหนึ่งได้มากมายเพียงนี้มันหมายความว่าอย่างไรผมอึ้งมากเลยครับ ผมยินดีมาก ยอมรับเลยครับว่าลืมเรื่องที่เคยคิดว่าจะหลีกทางให้ไอ้เต้ยเสียสนิท  ผมรู้แต่เพียงว่าหญิงสาวที่ผมรักก็ยืนอยู่ตรงหน้าสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุด ก็คือไขว่คว้าเธอเอาไว้ และไม่ยอมให้เธอจากผมไปไหนอีก
	ผมผละจากเธอจากนั้นก็มองไปยังนัยน์ตาอันมีประกายสดใสของเธอ นัยน์ตาคู่นั้นที่จับจ้องผม นัยน์ตาคู่นั้นที่ทำให้ผมหลงรัก จนลืมไปว่ามิตรภาพระหว่างเพื่อนคนหนึ่งมันสำคัญกับชีวิตแค่ไหน  จากนั้นผมก็บรรจงจูบริมฝีปากเธออย่างแผ่วเบา แล้วค่อยหนักหน่วงขึ้นด้วยความดูดดื่ม  ผมไม่รู้ว่าในตอนนั้นไอ้เต้ยมันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
	หลังจากที่ผมแยกกับแจม ผมก็ไปตามนัดของไอ้เต้ย แล้วผมก็เห็นมันรอผมอยู่  จากนั้นเหตุการณ์ก็เป็นอย่างที่มันเคยเล่า 
หลังจากที่ผมแยกกับมันในใจผมรู้สึกแปลก ๆ เป็นห่วงมันอย่างไรไม่รู้ ผมจึงย้อนกลับไปที่ทะเลแห่งนั้น ไม่มีใครเลยครับ   ผมอยากคิดว่ามันกลับบ้าน แต่ก็มีบางสิ่งไม่ทำให้ผมคิดอย่างนั้นผมเห็นรองเท้าของใครคนหนึ่ง ถอดเหมือนต้องการจะเดินลงไปทะเล ผมจำได้ดีครับ  มันเป็นของไอ้เต้ยเพื่อนผม ผมไม่เสียเวลาคิด ผมรีบวิ่งไปยังท้องทะเล ที่มันกำลังจะดูดกลืนร่างและวิญญาณของเพื่อนผม  ในใจภาวนาขอให้มันอย่าเป็นอะไร เพราะมีเรื่องอีกมากมายที่ผมอยากปรับความเข้าใจกับมันผมงมหาร่างของมันพร้อมผุดขึ้นมาร้องเรียกมัน  หากทว่าไม่มีเสียงโต้กลับ   ใจผมหายวูบ แต่ใจผมยังไม่หมดหวัง ยังคงไหว้น้ำหามันอยู่นาน
	จนครั้งสุดท้ายที่ผมโผล่ขึ้นมา ผมก็เห็นใครคนหนึ่งโบกมือให้ผมอยู่บนฝั่ง ผมจำได้ทันทีครับมันคือไอ้เต้ย ผมดีใจมากผมวิ่งไปหามัน จากนั้นก็ต่อยท้องมันเบา ๆทีหนึ่งแล้วพูดว่าไอ้บ้า !!แกรู้ไหมฉันนึกว่าแกจมน้ำตายไปแล้ว!!จากนั้นผมก็กอดมันครับ แล้วพูดอย่างยินดีแต่แกรู้อะไรอีกไหม  ว่าฉันดีใจที่แกไม่ได้เป็นไร. น้ำตาผมคลอเบ้าโดยไม่รู้ตัว มันยิ้มมาให้ผมครับ เป็นวันแรกที่ผมรู้สึกว่ามันไม่ถือโทษในสิ่งที่ผมทำกับมันแล้วมันยิ้ม เพราะทุกทีหน้ามันจะเฉยเสียมากกว่า
	ฉันมานี้ เพราะรู้ว่าแกมีเรื่องจะพูดกับฉัน พูดสิฉันอยากฟังเป็นเต้ยพูดพร้อมยิ้มให้กับผม ในตอนนั้นผมตัดสินใจพูดทุกสิ่งกับมันอย่างที่ตนเองตั้งใจ เหมือนกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้พูดกับมันอีกฉันอยากบอกแกเรื่องของแจม ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้แกเสียใจ ฉันอยากบอกแกว่าฉันพยายามห้ามใจแล้ว แต่ทุกครั้งที่ฉันเห็นแจมฉันก็รู้ว่าทำไม่ได้จากนั้นผมก็มองไปที่มัน ใบหน้าของเต้ยยังยิ้มมาที่ผมเหมือนไม่นึกโกรธอะไร จากนั้นผมก็พูดต่อแล้วมองหน้ามัน ฉันอยากจะบอกแกว่า ที่ฉันพูดให้แกไปตาย ฉันไม่ได้ต้องการทำอย่างที่ฉันพูด แต่ ฉันต้องการพูดให้แกฮึดสู้ แล้วปรับเปลี่ยนตัวเองเสียใหม่  แกเข้าใจใช่ไหม ไอ้เต้ย ฉันไม่ได้อยากให้แกตาย ยิ่งตอนที่ฉันไปช่วยแกที่ทะเล แล้วไม่เจอแก ฉันก็รู้ว่าแกสำคัญกับฉันแค่ไหน แกรู้ใช่ไหมไอ้เต้ย แกรู้ใช่ไหมผมเสียงสั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่เป็นเต้ยเพื่อนผมก็ยังยิ้มให้ผมอย่างใจเย็น 
                    แล้วพูดกับผมว่า ฉันรู้ เพราะฉันรู้อย่างนี้ ฉันถึงได้มาหาแก และอยากบอกแกว่าแกก็เป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต
	จากนั้นมันก็บอกให้ผมกลับบ้าน ก่อนจากกันผมหันไปหามันแล้วพูดกันแล้วเจอกันที่โรงเรียนนะเว้ยมันหันมายิ้ม แต่ไม่พูดสิ่งใด และวันนั้นแจมก็โทรมานัดผมเพื่อพูดเรื่องระหว่างเราเช่นกัน ผมตัดสินใจจะพบเธอในวันรุ่งขึ้น
	รุ่งเช้าผมมาที่โรงเรียนด้วยหัวใจที่แสนสุข เพราะได้สารภาพผิดทั้งมวลให้กับไอ้เต้ยแล้วแต่ก็ยังเหลือเรื่องของแจมที่ไม่ได้สะสาง วันนี้แล้วสิทุกอย่างจะจบด้วยดี แต่ทันที่ผมไปถึงโรงเรียนผมก็ไม่พบเป็นเต้ย และทราบข่าวที่ทำให้ผมวูบไปชั่วขณะ 
	ยังไงหรือครับ ในระหว่างที่ผมกำลังเข้าแถว  อาจารย์ก็บอกให้พวกเราทุกคน ไว้อาลัยให้กับนักเรียนที่พึ่งเสียชีวิตเมื่อเย็นวานนี้ เพราะจมน้ำตาย  เขาคือเป็นเต้ยเพื่อนชายผมเอง ผมช็อคจนทำอะไรไม่ถูก เหมือนโดนตบหัวอย่างแรง น้ำตาผมไหลไม่รู้ตัว
                           แล้วเมื่อคืนวานมันคืออะไร  แสดงว่าก่อนหน้าที่ผมพบกับเต้ย เขาเสียชีวิตก่อนหน้าผมแล้วหรือ แล้วทำไมผมได้เจอกับเขา แสดงว่าในเขาก็เป็นคิดอย่างนั้นน้ำตาผมก็ไหลริน เพราะผม ผมคนเดียวที่ทำให้ไอ้เต้ยตัดสินใจฆ่าตัวตาย ที่ที่ทำให้ผมกับมันก่อเกิดมิตรภาพในหัวใจ ที่ที่มันตัดสินใจฝังร่างที่ผมเคยล้อมันให้เจ็บช้ำน้ำใจแต่มันก็ไม่เคยกล่าวโทษผมสักนิด  แกนี่มันเลวเสียจริง คงไม่มีคำใดในโลกที่จะมาบรรยายถึงความร้ายกาจของผมได้ดีกว่าคำนี้อีกแล้ว   
                         แม้เป็นเต้ยจะให้โอกาสผมได้กล่าวขอโทษเขา แต่ผมจะไม่มีวันให้อภัยให้กับตนเอง  ต่อไปนี้เป็นเต้ยคงไม่ต้องทรมานกับวาจาเสียดสีของทุกคนในโรงเรียนอีกแล้ว เขาคงจะพบกับความสุข
                          ผมตัดสินใจไม่ไปพบแจม ทั้งที่ใจจริงก็ยากลำบาก แต่ผมก็จำต้องตัดใจแล้วเอ่ยกับตนเองฉันทำชีวิตนายต้องมีน้ำตา    จากนี้ไปลมหายใจที่เหลืออยู่ของฉันก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากรอยแผลแห่งคราบน้ำตานั้นเช่นกัน
	จบ