แด่เธอ...ผีเสื้อของฉัน

..ชาเย็น..

ก่อนหน้านี้...ฉันเฝ้าตามหาผีเสื้อ แมลงที่มีสีสันสวยงามตัวหนึ่ง ซึ่งฉันเชื่อว่าคงมีใครอีกหลายคนที่เฝ้าตามหาเช่นเดียวกับฉัน และถ้าใครเคยอ่านบทความบทหนึ่งที่ฉันเคยเขียน (ผีเสื้อ-ความรัก) ก็คงพอจะเข้าใจ ในบทความนั้น ฉันได้เปรียบเทียบ ความรัก ที่ฉันเฝ้าตามหากับ ผีเสื้อ 
	คุณเคยวิ่งไล่จับผีเสื้อมั๊ยล่ะ? ยิ่งเราวิ่งไล่ตามมันเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งบินหนีเราไกล...ไกลออกไปทุกที ใช่...ฉันเคยทำมาแล้ว จนบางทีมันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อย พอกันที...ฉันไม่อยากวิ่งไล่มันให้เหนื่อยอีกต่อไปแล้ว ฉันขอหยุดพักและอยู่เฉยๆ บ้าง และคอยเฝ้ามองมัน...เท่านั้น แต่แล้ว...ผีเสื้อตัวนั้น ที่ฉันคอยวิ่งไล่ตามอย่างยากเย็นก็ได้บินเข้ามาหาฉัน โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ดูเอาเถอะ...คิดจะแกล้งกันหรือยังไง! ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร และมันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ที่รู้ๆ ตอนนี้ฉันมีผีเสื้อที่แสนสวย นั่นก็คือ ความรัก ที่กำลังก่อตัวขึ้นระหว่างฉันและเขา ฉันถึงบอกว่าความรักก็ไม่ต่างอะไรกับผีเสื้อเลย...
	ต่อจากนั้น...ความรู้สึกที่ตามมาก็คือ งง-ไม่อยากเชื่อ-สับสน และสุดท้าย ความรู้สึกที่มีอยู่ในตัวฉันมากกว่าความรู้สึกใดๆ ก็คือ ความกลัว ฉันกลัวต่างๆ นานา กลัว...ว่ามันจะไม่ใช่ความจริง กลัว...ความผิดหวัง กลัว...การถูกทอดทิ้ง และกลัว...การหลอกลวง  อ่านมาถึงตรงนี้แล้วอย่าเพิ่งหาว่าฉันบ้าล่ะ... ฉันแค่สับสน...ก็เท่านั้น เพราะว่ามันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วเสียจนฉันแทบตั้งตัวไม่ติด แต่เมื่อคิดๆ ดูแล้ว ฉันก็พบว่ามีสิ่งหนึ่งที่จะช่วยฉันให้หายสับสนได้ และคงจะช่วยให้อะไรหลายๆ อย่างดีขึ้น สิ่งนั้นก็คือ เวลา ฉันคงต้องการเวลาสำหรับเขา...และตัวฉันเอง
	เขาถามฉันว่า...ฉันรู้สึกยังไง ฉันเองก็ไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน ฉันจึงให้คำตอบเขาไปแค่คำว่า ชอบ แต่ลึกๆ แล้วฉันรู้ว่ามันคงจะมากกว่านั้น แต่ฉันไม่สามารถวัดมันออกมาเป็นคำพูดได้ว่าถึงระดับไหนแล้ว หรือเพราะความไม่มั่นใจในตัวเขา และที่สำคัญ...ฉันไม่มั่นใจในตัวเองเอาซะเลย ฉันเคยพร่ำบอกเขาหลายครั้งหลายคราว่าฉันอาจจะไม่ดีอย่างที่เขาคิด...ก็ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่ใช่เจ้าหญิงซะหน่อย!
 ที่ในวันนี้เธอให้สัญญา ว่าเธอจะมีฉัน รักกันตลอดในชาตินี้
ก็อยากจะขอให้เธอทบทวน เพราะกลัวว่าจากนี้ เรื่องราวอาจเปลี่ยนไป
หากเธอได้เห็นว่าในบางมุม ฉันดูไม่ดีนัก แล้วเธอยังมีฉันไหม
หากเธอได้เห็นว่าในบางที ก็มีที่หวั่นไหว แล้วเธอจะเกลียดไหมเธอ
เมื่อฉันเองก็เป็นเหมือนคนอื่นทั่วไป ไม่เป็นอย่างเจ้าหญิงในนิยาย
จะรักกันเหมือนเดิมหรือเดินจากฉันไป ถ้าฉันบังเอิญไม่เป็นอย่างฝันเธอ
เมื่อในวันนี้เราเพิ่งคบกัน ก็มองแค่ส่วนดี ฉันยังมีสิ่งที่ซ่อนไว้
ถ้าหากว่าคบกันไปนานๆ รู้ตัวรู้จักใจ แล้วจะเป็นไงไม่รู้เลย 
	ถึงตอนนี้...ฉันอยากบอกเขา ว่าความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขากำลังเพิ่มมากขึ้น...มากขึ้น ทุกที...ทุกที ฉันก็ได้แต่หวังว่า วันหนึ่งฉันจะสามารถบอกเขาอย่างมั่นใจว่า...ฉันรักเขา...
ป.ล. ข้อความเหล่านี้อาจจะน้ำเน่า...แต่สำหรับฉันแล้ว มันสามารถทำให้ฉันมองเห็นดวงจันทร์ที่แสนสวยได้โดยไม่  ต้องแหงนหน้าขึ้นไปมองให้เมื่อยเลยล่ะ...อิอิ...