ฮัลโหล...ค่ะ...อะไรนะ!! รถพยาบาลจะมาอย่างต่ำหนึ่งชั่วโมงงั้นหรอ??...จะบ้ารึไง!! ไร้สาระน่า...ลูกฉันไข้ขึ้นหนักมากนะคะ อ...อะไรนะ พายุหรอ? หญิงกลางคนพูดโทรศัพท์ไม่ทันจบก็วิ่งไปเปิดประตูดู แต่สิ่งที่พบคือพายุฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหรือซาลงเลยแม้แต่น้อยจนเธอต้องวิ่งตากฝนไปตามพี่ชายของสามีเธอมา ลุง// ซีเป็นอะไรเนี่ย?? แม่// ฮืออๆๆ...ไข้ขึ้นค่ะ... ช่วยลูกฉันด้วยสิคะ!! ลุง// โหห..นี่เป็นหนักมากเลยนะเนี่ย หน้าเหลืองเชียว... ซวยจริงๆรถผมก็พึ่งเสียนะ...ทำยังไงดีล่ะ อ๋อออ...ใช่ๆ แท็กซี่ เรียกแท็กซี่... แม่// เวลานี้จะมีแท็กซี่ได้ยังไงกัน...!! ลุง// งั้นก็ต้องรอหมอ ชั่วโมงเดียวเอง เอาผ้าห่มมาห่มซีมันไว้ก่อน ลดไข้มันไว้ แม่// ฉันรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอกค่ะ...ฉันรอไม่ได้ ฉันจะพาซีไปโรงพยาบาลเอง ลุง// เธอจะทำอะไรของเธอน่ะ!!? แม่// ฉันก็จะพาซีขี่คอไปโรงพยาบาลน่ะสิคะ ฉันทนให้ลูกฉันตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้แล้วนะ!! ลุง// นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วรึไง ฝนตกหนักขนาดนั้น เธอจะเดินไปโรงพยาบาลเนี่ยนะ!! แม่// คะ...ลูกฉันต้องหาย ลูกฉันต้องไม่เป็นอะไร อย่าขวางทางฉันเลยค่ะพี่ ฉันเสียพ่อของเค้าไปคนนึงแล้ว ฉันไม่อยากเสียเค้าไปจากฉันอีก... ลุง// วางซีมันลงเดี๋ยวนี้นะ!! แม่// ไม่!!! พี่อย่ามายุ่ง!! ลุง// เพี้ย!!...... ... แม่// ... ... ลุง// เธอจำคราวที่แล้วกับสามีเธอไม่ได้รึไง... วันนั้นก็เกิดพายุหนักแบบนี้... เธอพยุงเค้า แล้วก็พาไปที่โรงพยาบาล... จำไม่ได้หรอ??... แต่ไปไม่ถึง... พายุฝนก็ตกหนักขึ้นจนตาเปล่ามองไม่เห็นทาง เธอหยุดเดิน เพราะขาล้า...ตัวเปียกโชก เค้าล้มลงสลบข้างๆตัวเธอ... จนรถพยาบาลแล่นผ่านมา...การรักษาจึงล่าช้าขึ้น เพราะเค้าติดเชื้อหนักระหว่างทางที่โดนพายุฝนมาตลอด... เธอจำมันได้มั้ย!!!... แม่// ... ...!! ลุง// เพราะงั้น...เค้าถึงต้องเป็นปอดบวมตายยังไงล่ะ... พี่ไม่เคยลืมเลยนะรู้มั้ย!!! ไม่เคยลืมม...ฮือๆๆ ๆๆ อยากให้มันเกิดขึ้นซ้ำอีกกับลูกสาวคนเดียวของเธออย่างนั้นหรอ?? เวลาแบบนี้เราต้องเชื่อหมอนะ... ...เข้าใจมั้ย - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เชียงใหม่ 8.00 am. (โรงพยาบาล) ... ... ตื่นแล้วหรอลูก... ค...ค่ะ. ข้าวต้มอุ่นๆ นะ... ... ... //หวัดดีณัฐพัทรศร สาเหตุที่พ่อชั้นตายก็เพราะไม่เอาใจใส่ไข้หวัด... //วันนั้นเป็นวันปีใหม่ ตอนชั้นอยู่ม.3 เพราะงานศพนั่น หลังงานปีใหม่พอดีเลย... //มันก็เลยวุ่นวาย... แล้วแม่ก็ล้มป่วยลงจากความเหน็ดเหนื่อย //เทอมใหม่เริ่มเปิดเรียนแล้วแต่ว่าเรายังไม่สามารถไปโรงเรียนได้ //จนวันนึง...... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 8.00 am. //ค.ศ.1987 ออด!!... ออด!!... ใครมาแต่เช้าเนี่ย......มาแล้วคร๊าาาาา... เป็นไงบ้างคับ? ซซี! ม..มีอะไรหรอ? ทำไมอยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ไปโรงเรียน...? ... ..อ. คือ...หนังสือนี่เรายืมมาก่อนปิดเทอม แล้วลืมคืนมัน...เธอคืนให้หน่อยสิ... ทำไมนายถึงไม่เอาไปคืนเองเล่า... เราของร้องเธอก็เพราะ เราทำไม่ได้น่ะสิ... ทำไม?? คืนให้หน่อยเถอะนะ... นะ อ..อืมม...หนังสือปรัชญาหรอ... ...?? อ...เอ่อ มีใครเสียหรอ? เห็นมีผู้ใหญ่หลายคนใส่ชุดดำเดินไปเมื่อกี้นี้น่ะ ...พ่อชั้นเอง อ..เอ่อ ข...ขอ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ... อืมม อิอิอิ มีอะไรหรอ?? เปล่านี่ อิอิอิ //นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอซี พร้อมกับรอยยิ้มและท่าทางเขินอายแปลกๆ ที่ทำให้ชั้นกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ //แต่เมื่อชั้นไปโรงเรียนในอาทิตย์ต่อมา...... เอ๋// นี่...เธอรู้อะไรมั้ย ซีมันย้ายโรงเรียนแล้วนะ ซี// ห๊า?? เอ๋// ดูเหมือนกระทันหัน เค้าคงไม่ได้บอกลาใคร... ซีซี..!! ซี// หืออ??... เอ๋// เป็นอะไร...เหม่อเชียว ซี// เปล่า...เปล่า... เอ๋// น...นี่ เธอจะไปไหน?? //ชั้นเดินไปคืนหนังสือที่เค้าฝากชั้นคืน ก่อนที่จะลงไปเรียนตามปกติ... //และนั่น... เป็นความทรงจำครั้งสุดท้ายที่ชั้นมี //แล้วนี่คงจะเป็นเรื่องสุดท้ายแล้วนะ... ที่ชั้น... จะเขียนถึงคุณ... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เชียงใหม่ 17.00 pm. (ริมระเบียงหน้าบ้าน) //หวัดดี ซี กรกฎ ความทรงจำในจดหมายพวกนี้เป็นของคุณ //เพราะฉะนั้น คุณเป็นคนควรเก็บมันไว้... โอยย...อะไรเนี่ย เยอะแยะขนาดนี้เลยหรอ ยัยนี่พิลึกคนฉิบแป๋ง...ขอให้เขียนให้ แต่กลับส่งคืน... //ขอบคุณมากนะคะกับความกรุณาของคุณ และชั้นประทับใจจริงๆ //ปล. ชื่อบนบัตรห้องสมุดนั่นเป็นชื่อของเค้าจริงรึเปล่าคะ... หืออ?? หมายความว่ายังไง?? //ชั้นมีความรู้สึกว่าชื่อที่เค้าเขียนนั่นเค้าตั้งใจจะให้เป็นชื่อของคุณนะ... หือออ?? ยัยนี่ คิดแบบนั้นหรอเนี่ย?? นั่งบ่นอะไรคนเดียวล่ะลูก?? เปล่าค่ะแม่... ... ...ซีเคยมีเพื่อนชื่อเหมือนกันสมัยเรียนมัธยมที่มีชื่อเหมือนกัน ทั้งชื่อเล่นแล้วก็ชื่อจริงน่ะค่ะ แล้วไง ก็แค่นั้น... เป็นรักแรกหรอ? บ้าจิ...ไม่ใช่สักหน่อยคะ ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกน่าาา ก็แค่เด็กผู้ชายที่สนิทด้วยคนนึงก็แค่นั้นเอง... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - [2 เดือนต่อมา] //ณัฐพัทรศร เพื่อนแสนแปลกของชั้น หวัดดีเป็นไงบ้าง? //ชั้นหายเป็นปกติแล้วนะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ... มีบางอย่างดีดีเกิดขึ้นในวันนี้ //ชั้นอยากจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟัง เพราะอย่างนั้น ชั้นก็เลยเขียนถึงคุณ //เรื่องดีดี ถูกพามาโดยแขกที่นึกไม่ถึงกลุ่มนึง...... 7.15 am. (หน้าบ้าน) ซี// สวัสดีคร๊าาา... นักเรียน// สวัสดีคร๊าบบบบ/สวัสดีคร๊าาาา. ซี// อ่าวว น้องๆที่โรงเรียน... มีอะไรกันงั้นหรอ?? นักเรียน// คือ...พวกเรา พบของที่คิดว่ามีค่ามากๆบางอย่าง...อิอิอิ นี่ครับ/ค่ะ... ซี// หืออ??...หนังสือปรัชญา... ??... นักเรียน// ข้างหลังนั่น... ...ตรงบัตรยืมน่ะครับ/ค่ะ อิอิอิ ซี// หืออ??... ของหลังหรอ.. //รักเธอคนเดียวตลอดไป... รักแรกพบของผม...ซี กรกฎ //มันมีข้อความนี้ พร้อมกับรูปที่วาดจากลายเส้นของดินสอ เป็นใบหน้าของชั้น... //เค้าวาดรูปชั้นพร้อมกับข้อความนั่น... ชั้นรู้สึกว่าเขินมากเลย ที่เขียนจดหมายฉบับนี้ถึงคุณ... //ทำไมวันนั้น... วันที่เค้ามาคืนหนังสือที่บ้าน... ชั้นถึงไม่พลิกไปดูด้านหลังของหนังสือนั่นก็ไม่รู้นะ... //มันทำให้ทุกอย่างสายเกินไป... - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - //ในที่สุดคุณก็ได้รู้แล้วนะ... ว่าซีรักใคร... ซีรักคุณนะคะ... //คนที่มีชื่อเหมือนกับเค้า... รักแรกของเค้า... //ชั้นเป็นเพียงคนที่หน้าตาคล้ายคุณ... ซีจึงชอบชั้น... //ทั้งๆที่เค้ารู้อยู่ ว่าหัวใจของเค้าที่เรียกร้องมันไม่ใช่ ...แต่เค้าก็จำทนรักมัน //ปล.รักแรกพบ คงจะอยู่ในใจซีตลอดไป... และคุณ... ก็คงจะอยู่ในใจของเค้า... ตลอดกาล... จบบริบูรณ์
น้ำหมึกขาว 20 ต.ค. 2547 14:58 น. - ID 3561 
781
0
0
20 ตุลาคม 2547 21:34 น. - comment id 78195
ใจหายจังเลยนะคะเนี่ย แต่สนุกดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ