Love Letter จดหมายรัก …จากฟากฟ้า Part 7

น้ำหมึกขาว

เชียงใหม่ 8.30 am. 
โอโหห...กล้อง...ลงทุนขนาดนี้เลยหรอเนี่ยย...
//หวัดดีซี กรกฎ ช่วยถ่ายภาพสนามที่เค้าเคยวิ่งหน่อยนะ...
9.15 am. (โรงเรียน)
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
แชะ......
อาา...เสร็จสักที... หืมมม... โรงเรียนเรานี่เปลี่ยนไปมากจริงๆนะเนี่ยย... ไปเดินถ่ายตามห้องแถมให้สักหน่อยดีกว่า
...ให้ช่วยอะไรมั้ยครับ...?
.อ.....!!
หาอะไรอยู่หรอครับ??
...อ...อาจารย์มาร์ค??...อ..เอ่อ ห...หนูอยู่ม.3 ห้อง 2ยังไงล่ะคะ
กรกฎหรอ?
ใช่คะ! จำหนูได้มั้ยคะ??
กรกฎ ม.3 ห้องสอง เลขประจำตัวของเธอก็คือ... อืมมม เลขที่... ...เลขที่4 ใช่มั้ย??
ว้าววว...รู้ได้ยังไงเนี่ย...
เป็นไงบ้าง?? ทำงานที่ร้านหนังสือในตัวเมืองกับยัย เอ๋ ใช่มั้ยล่ะ?
อ...อืมมค่ะ ตลกดีนะคะที่ได้ทำที่นั่นน่ะ
หึ...หน้าที่คล้ายๆบรรณารักษ์ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา...
ใช่คะ หนูก็สนุกกับงานด้วยนะ...
หรอ??... พอดีเลย พวกเรากำลังจัดหนังสือกันอยู่... (พูดพร้อมกับเปิดห้องสมุดออก)
ว้าวววว...คิดถึงจังเลยอ่ะ...ไม่ได้มาตั้งนาน......
อ.มาร์ค// มานี่เร็วเข้าทุกคน...
นักเรียน// ... ...?? ??
อ.มาร์ค// นี่คือศิษย์เก่าของเรา...คุณกรกฎ
ซี// สวัสดีค่ะน้องๆ
นักเรียน// ส...สวัสดีครับ/ค่ะ อิอิ 555 5 อิอิ 55 5 ก..กรกฎ อิอิ อิ... กรกฎ อิอิ 555 5
ซี// รู้จักชั้นหรอ??
นักเรียน// โหหห... ....นานมากกกก อิ อิอิ
ซี/ หืออ?? กระดาษพวกนี้อะไร??... ถามหลังจากนักเรียกกลุ่มนั้นยื่นกระดาษปึกนึงมาให้ตัวเธอเอง
นักเรียน// มีเกมส์ที่พวกเราเล่น พวกเราเรียกมันว่า ตามหากรกฎ... โน๊อะพวกเรา?..อืมม ใครพบมันคนแรกนะ จำไม่ได้อ่ะ แล้วพวกเราก็เจอหนังสืออีกหลายเล่มเลยคะ พวกเราแข่งกันว่าใครจะหาหนังสือพวกนี้ได้มากที่สุดน่ะคะ พวกเราทำตารางใส่คะแนนด้วย ตอนนี้น่ะสุดเจ๋ง พวกเราพบมันตั้ง...อืมมม กี่เล่มแล้วนะ...อืมม 87เล่ม 87เล่มแล้ว...
อ.มาร์ค// พบเยอะขนาดนั้นเลยหรอ??
นักเรียน// แต่พวกเราไม่เคยคิดเลยนะครับว่าจะได้พบตัวพี่น่ะครับ
ซี// จริงๆแล้วพี่ไม่ได้เขียนชื่อบนการ์ดหลังหนังสือพวกนี้หรอกนะ เพื่อนพี่คนนึงเค้าเป็นคนทำน่ะ
นักเรียน// เพื่อนสนิทรึเปล่าคะ?
ซี// อ..อืมม ใช่
นักเรียน// เด็กคนนั้นน่ะ เค้าคงต้องชอบพี่มากๆแน่เลยนะคะเนี่ยยย.
ซี// ห๊า...!??
นักเรียน// เพราะว่าเค้าเขียนชื่อพี่ไว้ ตั้งหลายครั้งแน๊ะ ใช่มั้ยพวกเรา... แล้วพี่ได้คุยกับเค้ารึเปล่าคะ??
ซี// อ..เอ่อ...เอ่อ...นี่
นักเรียน// นั่นแน่ พี่อายหน้าแดงแล้วครับ 555 5 555 5
ซี// ม..ไม่ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างที่น้องๆคิดนะ...น้องๆเค้าใจผิดหมดเลยนะ
นักเรียน// ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยพี่ หน้าแดงๆๆ อิอิอิ
ซี// ฟังนะ...ชื่อพวกนี้ไม่ใช่ชื่อของพี่หรอก ไม่ใช่นะ
นักเรียน// แก้ตัว อิอิอิ เห็นๆอยู่...55 5
14.20 pm. (หน้าโรงเรียน)
โรแมนติกมากเลยนะ น่าอิจฉาจริงๆ
พวกนั้นน่ะทำผมอึ้งไปเลยล่ะค่ะ...
อืมม เป็นแบบนี้แหละ ...ครูน่ะนะ ต้องเจอแบบนี้ทุกวันเลย
หรอคะ?
คนที่ชอบเธอนี่คือใคร ล่ะ??
โธ่...ไม่เอาน่าอาจารย์... 
คนที่เขียนการ์ดบัตรยืมนั่นใคร??
โธ่... นั่นมันไม่ใช่ชื่อของหนูนะคะ... ฟังนะคะอาจารย์ จำ ซี กรกฎ อีกคนได้มั้ย??
หืออ??...อ๋อออ เด็กคนนั้นน่ะหรอ? เป็นผลงานเค้าอย่างนั้นสิ
จำเลขประจำตัวของเค้าได้มั้ยคะ
3
โหหห...ตอบได้ไวจริงๆเลย
ก็ชื่อเค้ามาก่อนชื่อของเธอไม่ใช่รึไง??
อ...อืมม นั่นสินะ
เฮ้อออ...น่าเสียดายนะ เค้าเป็นเด็กที่พิเศษมาก... เค้าตายมาสองปีแล้วสินะตอนที่ไปปีนเขาน่ะ
... ห... ห๊าาา...!!?... ..ตตาย..
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
16.00 pm. (สถานีรถไฟ)
โย// อืมม...เหลืออีกสถานีนึงก็จะถึงตัวเมืองเชียงใหม่แล้วนะ
ณัฐ// ...อ อืมม...
โย// เป็นอะไรไป...ขอโทษนะ ก็เครื่องบินตั๋วมันเต็มน่ะ...
ณัฐ// ...ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
9.15 am. //ค.ศ.1987 (งานศพ)
ซี// ม...แม่...แม่...ฮืออ...ๆๆ ฮืออๆๆ ...พ...พ่อ พ่อตายแล้วใช่มั้ย?...
แม่// ... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
17.30 pm. (บ้านพักเนินภูเขาแห่งหนึ่ง)
ม...ไม่...ไม่ถูกต้อง...มันไม่ถูกต้อง เค้า...เค้าคงจะโกรธ... กลับบ้านเถอะค่ะ...
ณัฐ...ไอ้ซีมันไม่โกรธหรอกน่า...เราเดินทางมาทั้งหมดเนี่ย เพื่อปล่อยวางอดีตนะ
ข..ขอร้องนะคะ...
เธอต้องปล่อยวางมันนะ!!
... ... ...ข...ขอร้องเถอะ พาณัฐ.กลับบ้านนะโย...
...น ...ณัฐ... 
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
21.10 pm. (ที่บ้าน)
//หวัดดีณัฐพัทรศร พ่อชั้นไม่สนใจไข้หวัดจึงทำให้ท่านตาย...
แม่// มีอะไร หืออ?ลูก??
ซี// ... ...
แม่// วัดไข้แล้วหรอ?...เป็นไงบ้าง??
ซี// ม...มีไข้...
แม่// ไหน...เอาปรอทมาดูสิ
ซี// ... ......... ... ตุ๊บ!!...
แม่// ซ.ซี!!!  .ซี!! ตื่นสิลูก...ตื่น... ห๊า!! ไข้ขึ้นสี่สิบกว่าแหน่ะ... ช่วย...ช่วยด้วยค่ะ!!!!...
ติดตามตอนต่อไป .. .				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน