วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่มีอะไร ชีวิตของกันก็ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ เงียบเหงาแต่ก็สงบและสวยงาม กันนั้งอยู่ว่างๆ ก็ปล่อยใจและอารมณ์ บินล่องลอยไปเล่นกับฝูงนกกาที่โบยบิน และค่ำคืนนี้กันก็คงจะไปพูดคุยกับดวงดาวบนฟ้า ............. เมื่อคืนกันมีความสุขมากเลย ผู้หญิงคนนั้นของกันอีกคนน่ารักมาก เธอก็คงมีความรู้สึก ที่ไม่ต่างกัน เธอผ่านอะไรมาเยอะแยะกว่ากันหลายๆ เท่า เธอเข้มแข็ง กว่ากันเยอะ ที่มักจะปล่อยให้อะไรดำเนินไปเรื่อย ๆ โดยขาดสติในบ้างที แต่เวลานี้น่าเสียดายน่ะที่ใจของกัน กับคำว่า รัก มันมิได้อยู่ด้วยกัน แต่ร่างกายก็ยังตอบสนองให้ด้วยดี มันก็แค่เรื่องธรรมชาติ ทั่วๆ ไปนั้นแหละ กันเอาตัวรอดและรอดมาเสมอ ................. กันคิดถึงนายกันเลยโทรไปหา ก็คงมีแต่กันอ่ะนะที่เที่ยวคิดถึงคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อยๆ บ้างทีกันรู้สึกว่านาย มักจะต้องกลายเป็นกระโถนสำหรับใคร ๆ ต่อใคร ไม่ยกเว้นแม้แต่ตัวกันเอง ต่อจากนี้ กัน คงจะไม่ทำอย่างนั้นแล้ว ล่ะ กันอยากให้นายได้พักผ่อน กันอยากให้นาย มีความสุขใน โลกของนาย เหมือนกับกันตอนนี้ กันอยากจะแบ่งความสุขของกันไปให้นายบ้างนะ เพื่อนกันก็ต้องแบ่งบันความสุขให้กันและกันบ้าง จริงไหม ............... คนที่กันรัก จากกันไปเรื่อยๆ ทีล่ะคน เหมือนสายลม แต่กันก็ชอบนะ เพราะว่าเวลาที่ลมพัดมา มันทำให้กันได้รับลมเย็นๆ .............. กันมีดวงใจที่บริสุทธิ์ ความรักของกัน หายไปจากโลกนี้ กันเก็บผู้ชายคนนั้นไว้ในจินตนาการ เป็นตัวละครตัวหนึ่ง นิทานเรื่องยาวที่กันเขียนมันใกล้จะจบแล้ว แม้วันนี้ เขาต้องจากไป แต่กันก็จะเว้นที่ให้เขาไว้ ตลอดไป ............... Devil G.
12 ตุลาคม 2547 00:01 น. - comment id 77991
อ่านมาเรื่อยๆยังไม่รู้สึกอะไรนะครับ รู้สึกสะเทือนใจบรรทัดสุดท้ายครับ
12 ตุลาคม 2547 09:39 น. - comment id 78000
ชอบจัง คนที่จากไปเหมือนสายลม..ลมเย็นๆ
12 ตุลาคม 2547 16:36 น. - comment id 78008
คำว่า \"รัก\" หากเขียนได้ ด้วยหัวใจฉันท์ใด ความรัก ก็จะเป็นผลจากการเขียนของหัวใจ ฉันท์นั้น
12 ตุลาคม 2547 20:47 น. - comment id 78016
เหมือนไม่มีลมพัดผ่าน.....นิ่ง...ไร้ซึ่งการไหวติง...จะรับรู้ซึ่งความเอื่อยเย็นมวลอยู่รอบๆ รับไว้...แทรกซึมเข้าไปให้ทั่วทุกอณูแห่งความเป็นเธอ...มารน้อย...