นายตัวร้าย กับยายปากดี (จบ)

เบญจามิณ

ลมหนาวผ่านไปแล้วนะ  จบ  ม.  6  แล้วไปต่อไหนดีนะ
เฮ้อ  !  ปรางค์ทิพย์ถอนหายใจ  แล้วปิดไดอารีข้างหน้าลง
	                  แม่คะ  ปิดเทอมหนูไปอยู่บ้านออมนะคะ  หนูจะไปทำงานด้วย 
	                 จ้า  แต่จะไปอยู่บ้านเค้าต้องเกรงใจเค้านะลูก   
	                 ค้า..  ปรางค์ทิพย์ลากเสียงยาว  ด้วยความที่รู้ว่าปิดเทอมนี้จะไม่เบื่ออีกแล้ว 

♪♪♫  รู้ความจริงบ้างไหม  ว่าฉันแบบรักเธอมาเนิ่นนาน  ♪♪♫
	                  หยุดเลย ๆ  ยางปรางค์  ร้องอยู่ได้เพลงนี้  เพื่อบปีแล้วนะแล้วร้องไม่เคยจบเลย
วนไปวนมาแต่ไอ้ท่อนแรกนี่แหละ 
       ออมสินบ่นด้วยความเบื่อหน่าย  ก็ตั้งแต่ปรางค์ทิพย์มาอยู่บ้านเธอเป็นเวลา  3  อาทิตย์เขาฟังเพลงนี้เป็นร้อยรอบแล้ว  
	                นี่จ๊ะ  ต้มยำ  โต๊ะ  5 
	                เจ้าค่ะ  คุณหญิงออม  ปรางค์ทิพย์เดินไปเชิดไป  ส่ายก้นไป  ทำทีแหย่ออมสินเล่น 
-----   แต่แล้ว
	               ปรางค์ข้าง.     
       @@    โครม  !     
	              นี่คุณเดินให้มันดูตาม้าตาเรือบ้างซี่   เสียงทุ้ม ๆ แตกพร่า  แต่มีเสน่ห์  ดังมาจากข้างหน้าปรางค์ทิพย์
	               ขอโทษค่ะ  ทีหลังจะระวังให้มากกว่านี้   ปรางค์ทิพย์เริ่มหน้าเสียกับการทำผิดพลาดครั้งใหญ่ของเธอเอง  และพยายามช่วยชายหนุ่มเช็ดรอบเปื้อนอย่างลุกลี้ลุกลน
	              ขอโทษน่ะมันหายไหม !  ผมน่ะคนนะไม่ใช่มดไม่ใช่ปลวก  ถึงจะมองไม่เห็น  เสียงทุ้มนั้นตอบกลับมาอย่างหัวเสียและมีอารมณ์เมื่อเสื้อผ้าของตนเปียกโชกไปด้วยน้ำต้มยำ
	             ก็บอกขอโทษ  ก็คือขอโทษสิ  ไม่เข้าใจหรือไง  ไม่ได้ตั้งใจนะผิดด้วยเหรอ  แล้วคนที่ไม่รู้จักคำว่าขอโทษนี่นะ  เขาว่าไม่มีความรู้สึกไม่มีหัวใจ  เรียกว่าคนเถื่อน  รู้ตัวบ้างสิ 
       ปรางค์ทิพย์เหวใส่ทันที  เมื่อเธอพยายามขอโทษและทำดีแล้ว  พูดไม่รู้เรื่องก็ควรจะปล่อยให้มันตามอารมณ์อยากจะหาเรื่องของชายหนุ่มข้างหน้าต่อไป  
      	             พอเลยพอทั้งสองคนนั่นแหละ  ไปหลังร้านเลยไปยายปรางค์
       ออมสินเห็นท่าไม่ดีจึงต้องเข้าไปเคลียสถานะการขอโทษขอโพยชายหนุ่มเป็นการใหญ่  และก็ทำให้เรื่องราวจบลงด้วยดี 
@@@@@@____________________________________@@@@@@ 
	            ผู้ชายอะไรปากจัดชะมัด  นี่ยายออมแกรู้จักนายนั่นด้วยเหรอ  เห็นคุยกันต้องนาน
       หญิงสาวบ่นอย่างไม่วายอารมณ์เสียกับเหตุการณ์การที่เพิ่งเจอไปหมาด ๆ
	             เขาชื่อวุธย่ะ  ไม่ได้ชื่อนายนั่น  แล้วแกก็เลิกบ่นได้แล้ว  บ่นตั้งแต่เช้ายันบายระวังจะแก่นะโว้ย
       เพื่อนของหญิงสาว  บอกด้วยความหวังดีปนยวนโทสะของเธอ  แต่ออมก็หารู้ไม่ว่าปรางค์ทิพย์ก็ยังบ่น  พึมพำ ๆ  อยู่ตลอดเวลา   
@@@@@@____________________________________@@@@@@ 
	               เฮ้ย  !  ไอ้อ๋ำ  แกไม่ได้เข้าบ้านบ้างเลยหรือไงวะ  เมื่อ 2-3  วันก่อนเด็กที่ร้านเอ็ง  เดินเอาต้มยำมาชนข้า  มิหนำซ้ำยังด่าข้าอีก
	ชายหนุ่มได้แต่มาโวยวายกับเพื่อนตัวดีพี่ชายของออมสินอย่างหัวเสีย  
	                 เพื่อนยายออมมันโว้ย  เห็นว่าชื่อมะปรางค์อะไรเนี่ยมั้ง  อย่าไปใส่ใจเลยว่ะ
	ทั้งคู่เริ่มพูดถึงใครบางคนทั้งที่หารู้ไม่ว่า  เจ้าหล่อนยืนอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เขาเริ่มคุยกันแล้ว  และไม่วายอีกนั่นแหละที่  เจ้าหล่อนจะโมโห
	            ขอโทษนะเจ้าคะ  คุณทั้งสอง  ถ้าจะนินทาคนอื่นกรุณาเบา ๆ หน่อยก็ได้  ไม่ต้องกลัวเขาไม่ได้ยินหรอก  พ่อคนเถื่อน 
	           แล้วคุณมาทำอะไรแถวนี้ล่ะ  แม่ปากกรรไกร  หรือว่าติดใจในความหล่อของผม    เจ้าของฉายาคนเถื่อน  โวยกลับมาแต่ทำท่าเป็นทีเล่นทีจริง แกมจะหยอกหญิงสาวที่ยืนอารมณ์เสียอยู่ข้างหน้าเสียมากกว่า
	           นี่เวลาพักของฉันย่ะ  แล้วนี่ก็สวนสาธารณะ  คุณคงไม่ได้ซื้อที่นี่ไว้นั่งเล่นคนเดียวล่ะมั้ง  แล้วฉันก็ชื่อปรางค์ทิพย์ย่ะไม่ใช่ปากกรรไกร  ออกเสียงเป็นหรือเปล่า  ปราง  ทิพย์น่ะ  พ่อคนเถื่อน
       หญิงสาวลากเสียงยาวเผื่อชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไม่เข้าใจความหมาย  แล้วเจ้าหล่อนก็เดินจากเขาไป  โดยทิ้งให้ชายหนุ่มทั้งสองนั่งงุนงงกับสิ่งที่เธอทิ้งไว้
	          วุธ   วุธ   เฮ้ย !  ไอ้วุธ
	          เรียกทำไมวะ  คนกำลังคิดหาวิธีแก้แค้นอยู่ 
	          แก้แค้นหรือจีบวะ  ตางี้หวานเชียว  โอ้ย! 
       อ๋ำร้องด้วยความเจ็บปวด  เมื่อมือที่ทำเป็นมะเหงกเขกหัวเขาเข้าอย่างจัง  ด้วยความมือไวของวุธ  ที่เพื่อนตัวแสบของเขารู้ทันไปเสียทุกเรื่อง 
@@@@@@____________________________________@@@@@@
               โอ้ย สายแล้ว ๆ แม่คะ  ทำไมไม่ปลุกปรางค์ละคะ 
       ปรางค์ทิพย์  ตะโกนลั่นบ้าน  และรีบแต่งตัวอย่างพายุทอร์นาโด  เมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองสายในวันแรกของการเรียน  ซึ่งวันนี้เป็นวันที่  ปี  1  ทุกคนต้องทำความรู้จักกับพี่เทค  หรือพี่ที่ต้องคอยเทคแคร์ปี  1  นั่นเอง

@@@@@@____________________________________@@@@@@
	            ปรางค์ ๆ ทำไมวันนี้มาสายล่ะ   เสียงตะโกนเรียกมาแต่ไกล  จะเป็นใครที่ไหนก็ออมสินนั่แหละเป็นคนเรียกหญิงสาว
	                    ก็ฉันตื่นสายน่ะสิ
	                   ยายปรางค์  ฉันมีข่าวดี  และก็ข่าวร้ายจะบอก  จะเลือกฟังอย่างไหนก่อนดีล่ะ
	                  แน่นอน  ก็ต้องข่าวดีก่อนน่ะสิ   ปรางค์ทิพย์ตอบอย่างกระตือรือร้นอยากที่จะฟังข่าวดีจากเพื่อนของหล่อน
	                เราอยู่ห้องเดียวกัน  ปรางค์ทิพย์  ดีใจจนลืมตัวกรี๊ดออกมาและกระโดดกอดเพื่อนของเธออย่างแรง
	              แต่ !  อย่างเพิ่งดีใจไป  ข่าวร้ายน่ะจะฟังไหม
	              ก็รีบ  ๆ  บอกมาสิ รอฟังอยู่  
	              คือว่า  พี่เทคของเแกน่ะ    ยังไม่ทันที่ออมสินจะพูดจบประโยค  ก็ทำท่าเหล่สายตาเป็นนัย ๆ  ให้ปรางค์ทิพย์ดูข้างหน้า   โน่นไง  มาพอดีเลย
	               ออมอย่าบอกนะว่า น้ำเสียงที่ดีใจและท่าทางกระตือรือร้นของหญิงสาวหมดไปทันทีที่เห็นว่าเป็นใครเดินมา
	              ใช่  มาเลยเดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จัก  คนขวาน่ะชื่ออ๋ำ  พี่ชายฉันเอง  เธอคงจะคุ้น ๆ หน้า  แต่เขาไม่ค่อยได้เข้าไปที่บ้านเท่าไหร่   พี่คะนี่ปรางค์ค่ะ  
	           สวัสดีค่ะ   ปรางค์ทักทายด้วยเสียงใส ๆ แต่ไม่ค่อยจะราบรื่นนักของเธอ
	           สวัสดีครับ  น้องปรางค์
	           ส่วนคนซ้ายเนี่ย.ชื่อวุธ.  หรือ  วรวุธ   เสียงของออมสิน  ขาด ๆ หาย ๆไปเมื่อเห็นเพื่อนสาวของเธอ  ขว้างฆ้อนใส่เพื่อนพี่ชายของเธอจังเบอเร่อ
	            สวัสดีครับน้องปรางค์  รู้หรือยังครับผมเป็นพี่เทคของน้องปรางค์  
	             สวัสดีค่ะ  พี่เถื่อน    ปางค์พูดทักทายเขาอย่างสะบัด  ๆ  และมองด้วยสายตาที่ไม่ค่อยชอบพอเท่าไหร่นักที่เธอต้องอยู่ในความดูแลของเขา

@@@@@@____________________________________@@@@@@
	หลังจากวันนั้น  ทุก ๆ วันวุธจะมีของฝากมาให้ปรางค์เสมอ  ทุก ๆ เช้า  ไม่ว่าจะเป็น  ดอกไม้  ช็อกโกแลต  ขนม  ลูกอม  และอื่น ๆ อีกหลายอย่างเท่าที่เขาจะสรรหามาให้ได้  แต่สิ่งที่ปรางค์ทิพย์ให้วรวุธคืนเพื่อแทนคำขอบคุณทุกวัน  คือ  หนู   แมลงสาบ  ไส้เดือน  จิ้งจก  หรือสัตย์ต่าง ๆ เท่าที่เธอจะหามาได้เช่นกัน  ห่อและใส่กล่องอย่างดี  ทำเอาเพื่อนของชายหนุ่มเข็ดขยาดไปตาม ๆ กัน
	              เฮ้ย ! วุธ  ถ้าข้ามีน้องเทคอย่างเอ็ง  ข้าว่าข้าคงโชคร้ายตลอดชาติแน่ ๆ ว่ะ  นายโยเพื่อนของเขาโวยเมื่อเห็นแมลงสาบในกล่องของขวัญวันนี้ที่เขาเพื่งได้มา
	              เอ็งจะทนได้สักกี่น้ำวะ
	              ข้ากำลังสร้างความประทับใจอยู่โว้ย  เดี๋ยวคอยดูวันที่  14  กุมภาซะก่อนพวกเอ็ง    ชายหนุ่มตอบเพื่อนของเขาอย่างมีเลศนัย  กับรอยยิ้มที่มุมปาก
	               ไหนแกบอกข้าว่าจะแก้แค้นไง  แล้ววันนี้จะเอจริง ๆ เหรอไงวะ  แต่ดูจากแมลงสาบที่ยังเดินยั้วเยี้ยอยู่เนี่ยบอกได้เลยนะโว้ยว่ายายปรางค์อะไรของแกเนี่ย  ขาโหดแหงเลยวะ    อ๋ำพูดออกมาอย่างที่เล่นทีจริงพร้อมทำท่าขยะแขยงแมลงสาบที่เห็น ๆ กันอยู่ในกล่อง
	               ขาหง  ขาโหด  แก้แค้นอะไรข้าไม่สนว่ะ  คนเนี้ยข้าจริงใจโว้ย
แล้วชายหนุ่มก็เดินจาก ไปทิ้ง  ระเบิดความแปลกใจลูกใหญ่ให้เพื่อนของเขานั่งงงเป็นไก่ตาแตก
	               แล้วนี่มันจะไปหา  ยายปรางค์อีกเหรอวะเนี่ย  ข้าไม่เชื่อจริง ๆ เลยว่ะว่า  จอมเจ้าชู้อย่างมันจะมาหยุดอยู่ที่ยายเด็กพิเรนนั่น 

@@@@@@____________________________________@@@@@@
                                               เมื่อ  14  กุมภา  เวียนมาถึง
เช้านี้ของปรางค์ทิพย์  ทำให้เจ้าหล่อนแปลกใจอย่างยิ่งกับกุหลาบช่อใหญ่ที่วางไว้อยู่บนโต๊ะอาหารที่บ้าน  พร้อมการ์ดซึ่งมีข้อความ  ว่า  ให้แด่คนที่รัก   แต่ไม่มีชื่อผู้ส่ง  เมื่อมาถึง  มหาวิทยาลัยปรางค์ทิพย์ก็เข้ามาขอบอกขอบใจทันที  เรื่องดอกไม้ที่ออมส่งให้เธอ
	                เฮ้ยไม่ใช่ของฉันซะหน่อย  คบกันมาตั้งกี่ปีฉันเคยทำอะไรบ้า ๆ อย่างนั้นเมื่อไหร่ล่ะ   เสียงออมสินรีบปฎิเสธแทบจะทันทีทันใด

            ใช่ครับไม่ใช่ของ  ออมหรอก  เสียงหนึ่งดังมาข้างหลังไม่ต้องหันกลับไปดูก็รูว่าเป็นใคร  และก็ทำให้เธอทั้งสองแปลกใจอย่างมากเมื่อ  เจ้าของเสียงนั้นบอกว่าช่อกุหลาบนั้นเป็นของเขาเอง
	             พี่น่ะ  ชอบปรางค์มาตั้งนานแล้ว  ตั้งแต่เดินชนปรางค์ที่ร้านของออมนั่นแหละ  แต่ไม่กล้าบอกหรอก  เกิดพี่บอกไปแล้วปรางค์ไม่สนใจพี่  พี่ก็คงไม่รู้จะทำหน้ายังไงน่ะสิ
	             นี่นายคนเถื่อน  อย่ามาพูดอะไรพล่อย ๆ ล้อฉันเล่นนะ ถ้าจริงจังก็พิสูจน์กันหน่อยไหมล่ะ  เห็นสระน้ำข้างหน้าไหม  โดดลงไปแล้วว่ายข้ามไปอีกฝั่งสิ  ถ้าทำสำเร็จจะรับไว้พิจรณา  
	ปรางค์ทิพย์พูดด้วยความโกรธอย่างมากแต่เธอหารู้ไม่ว่า  เขาว่ายน้ำไม่เป็น  ยังไม่ทันที่ออมสินจะได้พูดอะไร  วรวุธก็กระโจนลงไปและทำท่าตะเกียดตะกายอยู่ในสระน้ำเสียแล้ว
	              ยายปรางค์  เธอลงไปช่วยพี่เขาเดียวนี้เลยนะ  พี่เขาว่ายน้ำไม่เป็น  ออมสินพูดพร้อมกระโดดลงไปเป็นคนแรก
	หลังจากนั้นเธอทั้งสองก็ช่วยกันนำวรวุธขึ้นมาได้อย่างทุลักทุเล
	            พี่วุธ  ปรางค์ขอโทษค่ะ  ปรางค์ไม่รู้จริง ๆ ว่าพี่ว่ายน้ำไม่เป็น  ความจริงแล้วปรางค์น่ะชอบพี่มาตั้งนานแล้วค่ะ  จำได้ไหมช่วงเดือนกันยาเมื่อปีก่อน  มีอยู่วันนึงฝนตกปรางค์เห็นพี่เก็บลูกแมวข้างถนนที่เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำและหนาวสั่น  ขึ้นมากอดโดยไม่กลัวเลยว่าเสื่อของพี่จะเลอะหรือเปียก  ทั้ง ๆ ที่พี่ต้องเรียน  แล้ววันที่ปรางค์ชนพี่ที่ร้านน่ะ  ปรางค์ตั้งใจค่ะ  แต่พอดีมันหลุดมือไปนิดแล้วก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ด้วยเลยแสดงท่าทางแบบนั้นไป  ขอโทษนะคะ
	          ดีใจจังที่ปรางค์ มีความรู้สึกเหมือนผม
	วรวุธนอนหอบอยู่บนตักของปรางค์ทิพย์ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่มองคนทั้งสองอย่างอิจฉา

♪♪♫  รู้ความจริงบ้างไหม  ว่าฉันแบบรักเธอมาเนิ่นนาน  นับตั้งแต่ที่เราพบกัน  ก็ใฝ่ฝันเรื่อยมา ♪♪♫