นี่คือนิสัยคนไทย...ที่เป็นอันตรายต่อพ่อค้า... มนุษย์....ไม่ว่าชาติใด...สังคมใด... ก็คงจะประกอบไปด้วยบุคคลทั้งผู้ที่มีวิจารณญาณ.. และบุคคลผู้ไร้วิจารณญาณ.... ซึ่งสามารถเลือกเฟ้นเสพย์สื่อที่คิดจะเสพย์....ตามแต่ความต้องการของตน... บุคคลผู้เรียกตนว่า...กวี...คงแตกต่างจาก... บุคคลผู้ถูกยกย่องและได้รับคำเรียกขานจากสังคมว่า....กวี.. กวี...ก็ยังคงมีจิตวิญญาณของกวี... ยังคงสรรค์สร้างงานประพันธ์เพื่อสนองตอบอารมณ์ศิลปินในตน ... โดยมิสนใจว่าจะได้รับการยกย่องหรือไม่... พ่อค้า......ก็ยังคงมีจิตวิญญาณของการพาณิชย์... เขาอาจเป็น......พ่อค้า...ในชุดหรูของ...กวี... หรือ...บางทีเขาอาจเป็น...กวีในคราบของพ่อค้า และอีกบางที...เขาเรียกตนว่า...กวี.... กับอีกบางครั้ง...เขาอาจคือ...พ่อค้า.... คงมิมีใครสามารถก้าวก่ายความปรารถนาในใครได้..... และคงมิมีใครกล่าวหาความเป็นตัวตนของใครได้..... ปรารถนา สิ่งใด ใจของฉัน จะเสพย์มัน ให้ติด คิดเองได้ จะประเคน ใส่พาน สุวรรณใด ถ้าหัวใจ ไม่รับ ก็อับจน ฉันหาใช่ นางฟ้า จากสวรรค์ ฉันก็มัน เดินดิน ใช่ใหญ่ล้น แม้ไม่ใช่ กวี ที่เด่นดล ฉันก็คน เลือกได้ อะไรต้องการ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57224.php ได้รับแรงบันดาลใจจากงานคุณเรไรค่ะ... ขออนุญาตนำมาลิ้งค์นะคะ...
7 ตุลาคม 2547 22:11 น. - comment id 77855
เย็นเอาไว้ สีกา เย็นไว้ครับ เอาน้ำเย็นเข้าว่า คิดเสียว่า นานาจิตตัง คนไม่เหมือนกัน เชื่อหลวงพี่เถอะ @@@@@@@@@@@@ เขียนดีครับ แต่อย่าเขียนอีกเลยน่ะ แบบนี้ ขอเป็นกลอนแล้วกัน อิอิอิอิ
7 ตุลาคม 2547 22:19 น. - comment id 77856
เขียนได้ดี ประทับใจค่ะ คงมิมีใครสามารถก้าวก่ายความปรารถนาในใครได้..... และคงมิมีใครกล่าวหาความเป็นตัวตนของใครได้..... เป็นความจริงอย่างที่สุด
9 ตุลาคม 2547 21:30 น. - comment id 77907
เขียนได้ดีครับ
10 ตุลาคม 2547 23:00 น. - comment id 77952
มิได้ปรารถนาให้ใครมาชื่นชม มิได้ต้องการยกย่องเหนือผู้ใด มีเพียงใจที่อยากจะสร้างสรรค์ มีเพียงใจที่ขอคลายทุกข์จากบทกวี พี่กี้ รันเองนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอคะ