มิตรภาพ #5 ตอน ชายในผ้าคลุม

ปลาทูสามเข่ง

มิตรภาพ #5 ตอน ชายในผ้าคลุม
       
        เทพมองฟางเด็กน้อยด้วยความเอ็นดูแล้วก็ยิ้ม...พร้อมพูดขึ้นว่า "เค้าคนนั่นก็คือคนที่จะมาเอาแอ็ปเปิ้ลสีต่างๆไปครอบครอง..ใครได้ครอบครองแอ็ปเปิ้ลทั้งห้า คนผู้นั่นก้จะยิ่งใหญ่มากเลยละ...ถ้าถามว่าเค้าคนนั่นคือใครฉันก็ตอบได้เลยว่า..เค้าคนนั่นก็ชื่อ "ชายในผ้าคลุม"
       หลังจากที่เทพบอกลาฟางแล้ว ฟางก็ได้ไปปลุกต้นหญ้าซึ่งนอนหลับไม่ยอมลุกซักที..ฟางทั้งเรียก ทั้งตี แต่เจ้าหนูน้อยก็ไม่ยอมตื่น ฟางจึงไปทานอาหารที่หามาเมื่อคืน..และคิดไปเรื่อยว่า .."เราจะรอดไหมเราจะกลับบ้านได้รึเปล่า เราจะสู้ได้ต่อไปไหม เราจะต้องเจ็บช้ำรึเปล่า " นี่เป็นคำถามที่อยู่ในใจเด็กหญิงน้อยที่ต้องการคำตอบ อย่างมีเหตุผล เธอยังไม่รู้เลยว่าจะทำอย่างไรต่อไป ได้แต่เดินตามแผนที่..แต่อย่างน้อยเธอก็ยังมีเพื่อนสนิท ที่พร้อมจะร่วมเป็นร่วมตายกับเธอ ...ฟางคิดขึ้นพร้อมมองไปทางต้นหญ้า ซึ่งนอนละเมอ..ฟางยิ้มและก็ทานข้าวต่อไป
       และในวันนั่นหลังฟางทานข้าวเสร็จต้นหญ้าก็ตื่นขึ้นมาพอดี...อละก็โกรธฟางที่ไม่ยอมปลุกเค้า ฟางได้แต่หัวเราะ และเล่าว่าปลุกแล้วแต่ไม่ตื่นเองนิ ... ทั้งสองได้เล่นและหัวเราะกัน จนสาย และก็เตรียมการที่จะเดินทางต่อไป...
      ...ทางด้านปราสาท ของชายในผ้าคลุม...
                   " มัน...มัน..ไอ้เทพพิทักษ์..!! " ชายในผ้าคลุมตระโกนลั่น ดังทั่วปราสาท ซึ่งทำให้ทหารของเค้าต่างหวาดกลัว "ไอเทพ...!! มันขัดขวางข้า..พวกทหาร !!!" ชายในผ้าคลุมตระโกนต่อ พร้อมเรียกทหารมา ซึ่งทหารพวกนี้ก็ไม่ค่อยจะกล้าเข้าใกล้เค้าเลย แต่เป็นลูกน้องนิ ต้องทำใจ " มีอะไร..ครับท่านชาย" ทหารคนหนึ่งพูดขึ้น ท่าทีเค้าพูดออกไปไม่เต็มปาก..หรือเพราะว่ากลัว..? " ไปเรียกไอขุนพลมาสิ " ชายในผ้าคลุมพูดกับทหาร "ท่านเล่น ขุนพลเลยรึ มันมากไปรึปล่าครับ ท่าน..!!" ทหารในแถวคนหนึ่งตระโกนขึ้นถามชายในผ้าคลุมชายในผ้าคลุมส่งสายตา และก็ตระหวาดพร้อมยกมือ ไปชี้ที่ทหารคนที่พูดขึ้น "พูดมาก...!!!" ไม่นานทหารคนนั่นก็เป็นเศษผง ...ทหารที่อยู่ข้างตัวสั่นกันเป็นแถวๆ ชายในผ้าคลุมเห็นและยิ้มเยอะเย้ย และพูดขึ้นว่า"พวกเจ้า เป็นถึงมารที่เกิดมาจากความเกลียดชัง แต่ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงกลัวได้ละ หะ..!! ข้าบอกให้พวกแกไปเรียกไอขุนพลมา..!!!! ยังมาย้อนข้าอีก พวกนี้ต้องเจอดี ...." ชายในผ้าคลุมพูดและ ตระหวาดให้ทหารไปเรียกทหารทุกคนที่ฟังคำพูดของชายในผ้าคลุม ต่างกล้าขึ้น "จริงสิ พวกเราเป็นมาร ไม่ใช่เหรอ ? น่าสมเพศที่พวกเรากลัวตัวสั่นขนาดนี้ ... ได้เลยท่าน เดี๋ยวข้าไปเรียกมาเอง" ทหารคนหนึ่งรู้สึกตัว และพูดขึ้น พร้อมเดินไปเรียกขุนพล ชายในผ้าคลุมยิ้มเหยอะ อย่างภูมิใจ และจึงไล่ทหารที่เหลือออกไป...สักพักได้มีชายรูปร่างผอม 5 คน สวมผ้าคลุมเหมือนกัน แต่เป็นผ้าคลุมสีแดงสด สีดำ สีทอง สีเงินและสีเขียว เดินเข้ามา ..มุ่งมาหาชายในผ้าคลุม และคุกเขาพูดว่า "ท่าน...จะให้พวกข้าไปแห่งใดอีกละ..?" หนึ่งในขุนพลพูดขึ้น ชายในผ้าคลุมยิ้มและพูดว่า "ข้าอยากให้พวกแก ไปขัดขวางไอเด็กสองตัว ซึ่งมันจะเดินตามแผนที่ไปหาสิ่งหนึ่ง ซึ่งสิ่งนั่นข้าก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ข้าอยากให้พวกเจ้าเดินทางไปขัดขวาง ชะลอการเดินทาง ส่วนข้าจะไปจุดที่สิ่งนั่นอยู่ ข้าจะได้ครอบครอง" ชายในผ้าคลุมพูดขึ้น ขุนพลทั้งห้า ตอบรับและเดินจากไปทำหน้าที่ ส่วนชายในผ้าคลุมก็พูดขึ้นว่า.." อีกไม่นานเกินรอ ลูกแก้วในตำนาน...ก็คงไม่ไกล 55-----------"  "ใครว่าละ..." รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งมาขัดจังหวะการหัวเราะของชายในผ้าคลุม คนคนนั่นก็คือ เทพพิทักษ์แอ็ปเปิ้ลสีแดง ลักษณะของเค้า จะมีดาบไว้เคียงกาย และมีรัศมี สีแดงล้อมรอบอยู่ เค้าสง่ามากเลยทีเดียว ชายในผ้าคลุมเห็นดังนั่นจึงพูดด้วยความตกใจว่า "เจ้า...เจ้าออกมาได้ไง ข้าให้ทหาร ส่งวิญญาณกักขังในกล่องมืด แล้วนิ.!!" เทพสีแดง ยิ้ม และพูดว่า " ของแค่นั่น...มันไม่ได้ทำให้ข้า กำลังน้อยลงเลย ..เจ้ารู้ไหม ? ตอนนี้เพื่อนๆ เหล่าเทพของพวกข้า ต่างไปสกัดเหล่าขุนพลของเจ้าแล้ว ห้าขุนพล กับห้าเหล่าเทพ ...สีต่อสี กำลังต่อกำลัง ใครกันจะพิชิตได้" เทพสีแดงยิ้ม รอยยิ้มนั่นมันทำให้ ชายในผ้าคลุมกลัวนิดๆ ไม่มีใครรู้หรอก ว่าจิตใจของชายในผ้าคลุมอ่อนแอแค่ไหน... ไม่มีใครรู้เลย มีแต่ต่างกันหวาดกลัว ทั้งๆที่ชายคนนี้..เค้าเคยทำความดีไว้มาก พอสมควร แต่ว่ากลับไม่มีใครสนใจ ...ไม่มีใครจะพูดด้วย...แม้แต่น้อย ชายในผ้าคลุม เริ่มตัวสั่น เค้ารู้ตัวดีว่าเค้าแพ้รัศมีอ่อนโยน ของเหล่าเทพแอ็ปเปิ้ล เค้าจะซุดทุกครั้งเมื่อเทพทั้ง 5 เค้าใกล้ เทพสีแดงมองเห็น แล้วก็ยิ้มอย่างเอ็นดู และพูดกับชายในผ้าคลุมว่า " เจ้าน่ะ...ยังมีเวลานะ ในการกลับตัว รู้ไหม ยังมีเทพธิดาองศ์น้อยๆ รอเจ้าอยู่เสมอ ...เธอห่วงและรักเจ้ามากนะ เทพวา..--------------" "หยุดพูด..!!!! " ชายในผ้าคลุมตระหวาดใส่ พร้อมทรุดตัวเข้าไปดิ้นกับพื้น เหมือนครั้งที่เจอเทพสีทอง "เจ้า..ไม่รู้หรอก ว...ว่า..ความเจ็บปวดมัน มันมากแค่ไหน ข้าตองทนกับมัน ข้า...-----" รู้สึกเหมือนเทพสีแดงจะ ทำให้ชายในผ้าคลุมสงบ ..เค้านั่งลงเคียงข้างร่างของชายในผ้าคลุมและพูดขึ้นว่า ...เจ้าน่ะ..ไม่รู้หรอกนะ ..ว่ายังมีเธอคอยเจ้าอยู่ ...เฝ้ารอเจ้า ...จนเธอต้องสิ้นลมหายใจ.. ซึ่งเธอ..ก็เป็นส่วนหนึ่ง...ที่ทำให้เจ้าเป็นอย่างนี้ .....เจ้าน่าจะกลับตัวนะ ...  เพราะยังมีเทพธิดาอีกคน ..ที่รักและห่วงหาเจ้ามาตลอด ...นะเทพวารี .....
                                     ติดตามชมตอนต่อไป
ตอนต่อไปคือ ...เหล่าขุนพล กับเหล่าเทพ