ซาละเปา ก๊อก 2

ดาหลา & ปะการัง

เมื่อ พยาบาล เอา เจ้าซาละเปามาให้ แรก ๆ ๆ ก็ กล้ากลัว ๆ ๆ 
นึกภาพไม่ออกว่าจะอุ้มท่าไหน อย่างไรหนอ .....
นอนมองลุก ใบหน้า กลมๆ หลับตาพริ้ม สดใส แก้ม เป็น พวง เชียว 
สัมผัสครั้งแรก ที่ได้จาก การกอดลูก 
สัมผัสแรก ที่ได้โอบกอด เจ้าตัวกระจิ๊ด ในสายตาแม่ 
น้ำตา เออ นอง ทั่วใบหน้า 
ใครจะรู้บ้างไหม ว่า ปลื้ม ปิติ อย่างไร 
ครั้งแรก ที่ได้ ให้ น้ำนมกับลูก
รู้สึกได้ ถึงกระแส เลือด ในกาย ไหลสูบฉีด แรงๆๆ 
อิ่มเอิบ จริง ๆ ๆ .....
วันเวลา ผ่านไป จาก วันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี 
เจ้าขาหมู ที่ รักของฉัน ก็เปลี่ยนชื่อจาก ซาละเปา มาเป็นเจ้าขาหมู 
เพราะ ว่า ตัว โตเร็ว กินเก่งมากๆๆ 
ไม่มีอะไรที่ ให้แล้วไม่ ไม่กิน 
เฝ้าถนอม ยุงไม่ไต่ไรไม่ให้ตอม ....
ยามลูก ฝึกกัดกินดื่ม กริยาท่าทาง น่ารัก เหลือ 
เจ้าขาหมู เมื่อตอน 2.6 ขวบ ได้รับพระราชทานรางวัลโลห์เกียรติยศ 
จาก พระองค์เจ้าอทิยา ฯ ในสมเด็จเจ้าฟ้าจุฬาภาณ์ 
เป็นเด็กสุขภาพ ดีแข็งแรง ร่างเริง แจ่ม ใส 
จ้ำหม่ำ มาก 
ใครๆๆ ก้หลงรัก เจ้าขาหมูตัวกลมๆๆ ของฉัน 
จวบจน ได้เข้าเรียน อนุบาล ก็เป็นที่รัก ของคุณครู เพราะไม่ดื้อ แต่ ซน มาก 
กิติศัพท์ เล่าลือ ซนที่สุด ในโรงเรียน 
วัน เวลาผ่านไป จนเข้าเรียนประถม มีงานประจำปี 
ก็สร้างวีรกรรม จนได้ สิน่า 
แต่งตัว สวยไป โพสท่า ให้ช่างภาพ ที่ รับถ่ายรูปตาม งาน โรงเรียน 
อุอุ นะ ราคา ไม่เบา ....แต่ก็ ทำ เอาคุณยายหน้าบาน เมื่อ ใครๆๆ ชม หลานสวย .......
คิดดูสิ วันนี้ เวลา ผ่านไป เกือบ 15 ปีแล้วสินะ 
5000 กว่าวัน ที่ฉัน กอด ลุก ตั้งแต่ ตัวเท่าเมี่ยง 
จนเดี๋ยวนี้เรากลายเป็นคนที่ถูก กอด ซะเอง 
อยากบอกว่า การเป็นแม่ ไม่ได้ง่าย เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก 
ลุกร้องต้องตีความหมายให้ได้ ว่าร้อง เพระ อะไร 
ลูกกลัวอะไร บ้าง ชอบไม่ชอบอะไร ใน 1 ขวบปีแรก 
เวลากินไม่ได้กิน เวลานอน ไม่ได้นอน 
หากเจ๊บป่วยไข้ จะ เฝ้าระวัง ป้อนข้าวป้อนยา 
เช็ดตัว บ่อยๆๆ ...........ห่วง สารพัด ห่วง 
หาก เจ๊บได้ ปวด ได้ ป่วยแทนได้ ก้อยากรับเอาไว้ แทนลุก ทั้งหมด
ทุกวันน้ ฉัน มีเพียงลูกเท่านั้นที่เป็นหัวใจ
ลุกไม่เรียกร้องอะไรจากฉันมากมาย
ฉันรู้ว่า สิ่งเดียวที่ลูกอยากได้ จากฉัน มากที่สุดคือ ความรัก และ เวลา
ฉันเยงเป็นแม่ที่ ขาด และขาด ส่วนนี้อยู่ มาก มาย
ทำอย่างไรได้ เวลา มันถูก ใช้ไปแ กับการทำงาน 
แต่ความรัก ไม่ได้ ใช้แบ่งปัน ให้ใคร 
ทุกวันนี้ ฉันยังคงนอนกอด ลูก ซ้ายคน ขวาคน 
ทุก คืน........ทุกคืน............
ดู สิ จาก ที่เราต้อง หุงหา ข้าวให้กิน เดี๋ยวนี้ หุงข้าวเป็นแล้ว .....
ทำกับข้าวเป็น แม่ ไม่ เหนื่อย เทาไหรแล้ว ..........
เฮ่อ...............เป็นปลื้ม และรู้สึกว่า............
ลูกโต เร็วจน รู้สึก ใจหายเหมือนกัน แหละ............
โปรดติดตาม ตอนต่อ ปาย ซาลาเปาก๊อก 3