tiki
วันที่ได้รู้จัก เราใช้ใจสื่อกัน ...
.ใครบางคนสวยงามราวภาพความฝัน ซื่อใสนัก..
.จนแทบหักกลางฝันวันที่บอกว่าฉันเป็นใคร...
แต่ไม่เคยหยุดที่จะรอทัก..
. แล้วทักแบบไม่หยุดเพื่อจะเขียนกลอนให้ทุกบันทัด...เสียด้วย
ภาพฝันของเธอพริ้วไหว
ความรักเธอสั่นใจฉันถึงข้างใน
ความซื่อใสของเธอผลักใจฉันร่วงกราว...
เป็นภาวะใจกวีบริสุทธิ์จน ใครคนนี้ ต้องถอนหายใจยืนพิงฝาทีเดียว...
.วันที่เธอ บอกไม่เคยรู้จักคำว่าความรัก...มาก่อนเลย
ไม่เคยรักใคร ...ไม่รู้จักว่ารักมันเป็นอย่างไร...บอกเธอหน่อยสิ....
มันประชดประชันดีเหลือเกิน...
แล้วเธอก็เขียนกลอนให้อีก.
..กลอนเธอสวย สลวย สัมผัสไพเราะทุกตัว มีคุณค่า ราวผ้าไหมนุ่ม
. .เธอบรรยาย ถึงความเยือกเย็น ลำบากในการศึกษา
จากบ้านแดนอีสาน สู่ ภูหนาวสูงแห่งเหนือนั้น..
สุดหัวใจเธอละไมละเมียด นุ่ม
ฝันว่ากุมมือคุณแนบแอบลมหนาว
เสื้อแจ๊คเก็ตเพียงตัวเดียวเรียวพริ้วพราว
ใช้นานยาวจะห่มคุณ...อุ่นด้วยกัน
วันที่เธอบรรยาย ว่าค่าเล่าเรียนไม่พอ..เธออาจต้องหยุดเรียนเพื่อไปทำงาน.....ฉันก็เจ็บปวดไปกับเธอ
ฉันอยากกอดเธอไว้ อยากโอบล้อมเธอเบาๆอยากร้องไห้ไปกับเธอ
เธอไม่ได้ร้องไห้..