** สิ่งต่าง ๆ บนโลก ที่อยู่บนพื้นผิวดิน เป็นไปไม่ได้หรอก ที่หากเมื่อต้องแรงลม... จะไม่มีส่วนใดในตัวที่ "พลิ้วไหว" มันจึงไม่แปลกอะไรนัก หากใครสักคน (คนนี้) จะกำลังสับสน และลังเลใจ ต่อสิ่งหนึ่งที่กำลังผ่านเข้ามาในชีวิต และหากฉันต้องมาเสียใจ เศร้าใจ ในความไม่แน่นอนของตัวฉันเอง ฉันก็ไม่ขอกล่าวโทษต่อสิ่งที่สร้างความสับสน ลังเลใจ และไม่แน่นอนเหล่านี้ ให้แก่ฉัน หากแต่ฉันจะกล่าวโทษว่ามันเป็นความผิดพลาดจากการตัดสินใจของฉันเอง แต่ไม่หรอกนะ... ฉันไม่มีวันที่จะกล่าวโทษหัวใจของฉันเลย ที่มันทำหน้าที่ "รัก" ถึงแม้ว่า...มันจะเป็นรักที่ไม่ควรก็ตามที เราไม่สามารถบอกได้หรอกว่า รักครั้งนี้ รักครั้งโน้น หรือรักครั้งไหน ๆ เป็นความผิด (เพราะไม่มีความผิดในความรัก) ในเมื่อหัวใจมีหน้าที่ที่จะ "รัก" เพียงแต่ว่า... ในรักครั้งนี้ มันติดอยู่ตรงที่ "เธอ" มี "เขา" อยู่ก่อนแล้ว...ก็เท่านั้น แต่ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ ในเมื่อหัวใจของฉัน มันได้ทำหน้าที่ "รัก" กับเธอไปซะแล้ว.... "เจ็บปวดไหม" ฉันถามตัวเองบ่อย ๆ คำตอบที่ได้คือ แน่นอน "เจ็บปวด" และยิ่งเจ็บปวดที่สุด เมื่อได้เห็นเวลาที่เธออยู่กับเขา มันทำให้ฉันกลายเป็นเหมือนอากาศไปโดยปริยาย "ทรมานไหม" ฉันเฝ้าถามตัวเองบ่อย ๆ ไม่แพ้กัน และคำตอบที่ได้คือ "ทรมานสิ" ทรมานมาก ที่เห็นเธออยู่ตรงหน้า (พร้อมกับเขา) เดินไปเคียงข้างกัน แต่ฉันสิ... เพียงแค่จะเอื้อนเอ่ยคำพูดสักคำเพื่อทักทาย...ก็ยังทำไม่ได้เลย ฉันยังสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกัน "นี่ฉันเป็นตัวอะไรล่ะกันเนี่ย" ถึงเป็นสายลม แสงแดด อากาศ หรือแม้แต่สายฝน ทุกสิ่งล้วนสัมผัสเธอได้ ในขณะที่ฉันอยู่ตรงนี้ ตรงนี้แท้ ๆ กลับทำได้แค่ยืนมองดูเธอเดินผ่านไปพร้อมกับเขา และฉันก็ถามตัวเองบ่อย ๆ อีกเหมือนกันว่า ทั้งที่ต้องเจ็บแบบนี้ ทรมานแบบนี้ "เลิกซะที..ดีมั้ย" ....... แต่ทำไมนะ คำตอบที่ได้ทุกทีไป ก็คือ ไม่ยอมเลิกรัก ไม่ยอมตัดใจซะที มันอาจเป็นเพราะความสุขกระมัง ความสุขที่ได้มาจากการที่เธอทำให้มีความสุข และก็คงเป็นเพราะความสุขนี้นี่เอง ที่สร้างความอ่อนไหวในความคิดที่จะเลิกรักเธอของฉัน และก็คงเป็นเพราะฉันอ่อนแอนั่นเอง ความอ่อนไหวกับเธอ ถึงทำให้ฉันต้องยอม... ยอมทุกอย่าง ยอมทน ยอมเจ็บปวด และยอมทรมาน ต่อไป... โธ่ !!!!! ทำไมนะความอ่อนไหว จึงมักอยู่กับใจของคนอย่างฉัน...ใจของคนอ่อนแอ ** @@ ฉันอยากรู้ที่สุดว่า...ตอนเธอมีความสุขอยู่กับเขาคนนั้น เธอจะรู้บ้างมั้ย...ว่าฉันจะเป็นยังไงบ้าง @@
24 กันยายน 2547 18:04 น. - comment id 77407
นี่เป็นส่วนหนึ่งของความรู้สึก ที่ไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยออกไปให้ใครคนนั้นรับรู้ได้ ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะคะ พร้อมที่จะปรับปรุงผลงานต่อไปค่ะ **** n__n ****
24 กันยายน 2547 18:09 น. - comment id 77408
อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ ก็มีบางครั้งบางคราวที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ แต่เราก็ต้องไม่ตั้งความหวังกับเค้า เพียงแต่หวังกับตัวเองมากกว่าว่าวันนี้ เราทำอะไรให้กับคนที่เรารักแล้วหรือยัง
24 กันยายน 2547 19:01 น. - comment id 77414
ใช่การที่มองดูคนที่เรารักมีความสุขอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่เรามันสุดเเสนจะทรมาน เราก็เชื่อเเบบนั้น เพราะตอนนี้เรารักเพื่อนสนิทตัวเองที่เขาไม่มีทางรุ้เลยว่าเราเจ๊บเเค่ไหนเวลาเห็นเขากะคนอื่น
24 กันยายน 2547 20:08 น. - comment id 77419
ทำไมเหมือนกับที่เจออยู่ตอนนี้
26 กันยายน 2547 00:05 น. - comment id 77444
มันทรมานมากเลยจริง ๆนะคะ ... กำลังเป็นปัญหาของหนอนน้อยอยู่ในปัจจุบันนี้... แต่หนอนน้อยคิดว่านะคะ..... เพียงแค่เราเห็นคนที่เรารักรักมีความสุข เพียงแค่นี้เราก็ดีใจแล้วหล่ะค่ะ.....ว่ามั๊ย? แวะมาให้กำลังใจนะคะ....
26 กันยายน 2547 06:56 น. - comment id 77463
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
26 กันยายน 2547 13:53 น. - comment id 77474
เพียงแค่เงาและผงธุลี..... เพียงแค่เงาและผงธุลี..... รักมีไว้สำหรับคนที่ควรค่า ถ้าไม่เช่นนั้น... สิ่งที่เราให้ความสำคัญมากที่สุด จะเป็นเพียงแค่.. เพียงแค่เงาและผงธุลี...
3 พฤศจิกายน 2547 23:46 น. - comment id 78683
ซึ้งดีนะเจ้าค่ะ