เรื่องราวของหญิง..ที่รอคอยความยุติธรรม

ปลาทูสามเข่ง

ตั้งแต่ที่ฉันจำความได้..ฉันรู้ว่าพ่อกับแม่ได้หย่ากัน.. ชีวิตในอดีตฉันต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด เก็บแม้กระทั่งกระดูกที่หมาแทะเสร็จ นำมาทานต่อ โดยไม่คำนึงเลย ว่าต่อไปร่างกายจะเป็นยังไง ฉันคำนึงถึงความอยู่รอดเท่านั่น.... และในปัจจุบันนี้..ฉันก็ยังเป็นอยู่..และฉันก็เป็นโรคมะเร็ง ซึ่งคงจะอยู่ได้ไม่ได้นาน ฉันเคยคิดว่าน่าจะตายๆ ไปซะ ถ้าเราอยู่โลกนี้อยู่ก็ไร้ความหมาย..นี้เป็นคำพูดที่เชยก็ว่าได้ แต่ในจิตใจฉันตอนนี้...ฉันไม่สามารถจะยิ้ม จะมีความสูขได้.. ไม่มีดวงที่จะเป็นคนธรรมดา...แม้ฉันคิดจะสู้ครั้งไหน แต่ครั้งนั่นก็ "ว่างเปล่า" อยู่ดี..ฉันเคยนั่งดูดาว..เห็นดาวตก เค้าบอกกันว่าให้อธินฐาน ว่าอยากได้อะไร สิ่งที่ฉันต้องการ  มันก็คงจะเป็น...
                               "ความยุติธรรม"
              ฉันไม่รู้เลยว่า ทำไมความยุติธรรมนี้ ฟ้าถึงไม่มาแบ่งฉันบ้าง ฉันเคยผ่านเห็นโทรทัศน์เปิดอยู่และนั่งดูก็เห็นว่า ...จะสบายได้นั่นต้องอดทน   ซึ่งมันเป็นคำพูดที่ทำให้ฉัน ยืนยัดสู้ต่อไป ฉันหางาน ทำทุกอย่างเพื่อได้เงินมาจุนเจือ แต่..ทุกครั้งที่ฉันจะไปหาที่นอนแถวๆ ขยะ..ก็จะมีพวกจิ๋กโก๋ มากจี้เอาเงินฉัน แถมซ้ำร้ายก็ลงมือข่มขื่นฉันด้วย ไม่รู้เลยนะ ว่าโลกเรานี้ โหดร้ายอย่างนี้ เพื่อนมนุษย์อาศัยในโลกเดียวกันแท้ๆ แต่ช่างทารุณกันซะเหลือเกิน..ไม่รู้เลย ว่าวันไหนจะทำให้ฉัน มีความสูขได้บ้าง   ....ชีวิตของฉัน อย่าถามถึง มันร้ายแรง มันทุเรศเลย......  .. แต่ก็อยากจะให้รู้หน่อยว่า..ฉันเกิดมาเพราะ มีผู้ชายคนนึงข่มขื่นแม่ฉัน และเกิดฉันขึ้นมา ทั้งสองสามีภรรยา "อย่า" กัน..  ฉันได้อยู่กับแม่..ตอนที่พ่อแม่ฉันอย่านั่นฉันอายุ ได้ 1 ขวบพอดีเลย มันเป็นวันเกิดฉันด้วยนะ..!! แต่วันอย่างนั่น ไม่นึกเลยว่า จะมีเหตุการณ์แบบนี้... ฉันนึกสมเพศ และเกลียดตัวเองจริงๆ หลังจากนั่นได้ไม่นานแม่ฉันก็ทิ้งฉันใต้สระพาน เพราะแม่ฉันเป็นเอดส์นี่เอง ไม่มีเงินเลี้ยงดูฉัน แต่ฉันก็คิดเสมอเลยนะ ซักวัน แม่ต้องมารับฉันใต้สระพาน แต่ว่า..ก็ไม่มา ตอนนั่นที่แม่ทิ้งฉัน ฉันอายุได้ 3 ขวบแน๊ะ..!! ถือว่าโตแล้วนะ .. แต่หลังจากที่แม่ทิ้งฉัน 3 วันละมั้ง (ตอนที่อยู่ใต้สระพานนะ มีคนเก็บของเก่ามาเอาอาหารให้ฉันกิน) ก็ดูชีวิตฉันไม่ได้เลวร้ายเพียงอย่างเดียว เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งมารับฉันเลี้ยงไปนะ รู้ไหม ??!! เค้าเยี่ยมมากๆเลยหล่ะ..!! ตอนนั่นฉันปลื้มมากๆๆ เลยถึงยังไงฟ้าก็ยุติธรรมกับฉันบ้าง ผู้หญิงคนนั่นเลี้ยงดูฉันดีมากๆๆเลยละ เค้าซื้อเสื้อ..ซื้อ..อะไรหลายๆอย่างให้ฉัน..!! ฉันไม่รู้หรอกว่าเค้าเป็นใคร แต่ความสงจำของฉันในตอนเด็กๆนะ ดีทีเดียวฉันก็ยังจำได้เลย ว่ามีอะไรผ่านมาในชีวิตฉันบ้าง.. ..แต่ ...หลังจากที่ผู้หญิงคนนั่นเลี้ยงฉันได้.. 5 วัน เค้าก็ต้องทิ้งฉันอีก เพราะว่าเค้าต้องไปอยู่โรงพยาบาลบ้าละ เค้านะสติไม่ดี แท้งเด็ก และเสียใจมากๆๆ เค้าเฝ้าแต่อุ้มตุ๊กตา จนเค้ามาเจอฉันเลยรับไปเลี้ยง ..ฉันไม่เสียใจ..เลยนะ..ที่เค้าสติไม่ดี แต่ฉันดีใจต่างหากที่อย่างน้อยคนสติไม่ดี ก็ยังมีน้ำใจกว่าสิ่งมีชีวิตที่สติดี วันดีดีของฉันก็คงมีได้แค่ 5 วันนี้หล่ะ เพราะหลังจากผู้หญิงคนนั่นไปอยู่โรงพยาบาลบ้าแล้ว แม่ของเค้าก็มาทิ้งฉันที่ใต้สะพานเหมือนเดิม..ชีวิตฉัน อาจจะคล้ายนิยายน้ำเน่าก็จริงอยู่ แต่ฉันก็ชินแล้วหล่ะ..!! ถึงแม้จะน้อยใจในชะตาชีวิตบ้าง แต่อย่างน้อย..ฉันก็ยังค้นหาว่า ความยุติธรรมนี้...จะมีบ้างไหม ?
                  หลังจากนั่น อย่าพูดถึงชีวิต ในระยะนั่นเลวดีกว่ามันร้ายมากๆๆๆๆ จนฉันไม่รู้เลยว่า มันเป็นโลกที่ฉันอาศัยอยู่จริงๆหรือเปล่า ฉันอ่านไม่ออกหรอก เขียนก็ไม่ได้ละ แหมม..ก็ฉันถูกทิ้งตั้งแต่ 3 ขวบนิ แต่อย่างน้อยฉันก็พูดได้นะ ยังพอพูกภาษาหมาได้เลย ก็ฉันฟังมันเห่าทุกวันนิ (หัวเราะ) ที่ฉันพูดได้เพราะเดินตามผู้ใหญ่ ได้ยินเค้าพูดๆกัน ฉันก็พูดตาม ไม่มีใครสนใจฉันหรอก เรื่องอาหารนะ ไม่ต้องพูดถึงเลย ฉันเก็บตามถังขยะ..ไม่รู้หรอกนะว่ามันมีประโยชน์อะไรบ้าง กินได้ไหม เห็นอะไรก็กินไปหมดละ บางครั้งติดคอแทบหายใจไม่ออก เกือบไม่ได้ดูโลกอันเลวร้ายต่อไป แต่ดีมีคนช่วยไว้ก่อน ...(ยิ้ม) ฉันน่ะ ถูกข่มขื่นมานับไม่ถ้วนเลย แต่ฉันไม่ท้องหรอกเพราะตอนที่ถูกข่มขื่นอายุ 1-9 ปีละ ดีนะที่เค้าไม่ข่มขื่นและฆ่าฉัน อย่างน้อยก็ยังดี ฉันคิดอย่างนี้เสมอละ แต่ฉันไม่ได้ติดเอดส์เลยนะ โชคดีตรงนี้ละ ถ้าจะถามอายุฉันตอนนี้......27 ละ แล้วนะ..แต่ความเป็นอยู่ไม่ดีขึ้นเท่าอานุที่เพิ่มขึ้นๆเลย ฉันก็ยังอาศัยตามป้ายรถเมล์อยู่...ไม่รู้หรอกว่า"ความยุติธรรม"ที่ฉัน ต้องการจะมาเมื่อไหร ฉันรู้อย่างเดียวว่า 
                      
               "ตอนนี้ฉันยังไม่ตาย"
ถึงชีวิตฉันจะน้ำเน่าแต่ก็ยังดีกว่า คนที่ไม่มีโอกาสมากกว่าฉัน
                     อย่างน้อย ก็ขอบคุณฟ้า และฉันจะอยู่ต่อไปนะ จนกว่ามะเร็งจะ....