รักเศร้าๆ

คนมันชอบโม้นะ

รู้สึกตัวอีกทีก้อเช้าแล้ว 
ผมตื่นขึ้นมา อ้าว! ? ผมมานอนตักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ผมถามเธอว่า 
? นี่พี่นอนตักฟางทั้งคืนเลยเหรอ ? 
เธอตอบว่าใช่เธอยังไม่ได้นอนเลย เธอบอกว่าเธอนั่งมองผมทั้งคืน 
ผมอึ้งเล็กน้อย แต่ก้อแหย่เล่นถามเธอว่า 
? โม้ป่าว?. ? เธอทำหน้างอนแล้วก้อลุกไปเลย 
ส่วนผมก้อไปอาบน้ำเพราะคิดว่าเดี๋ยวเธอก้อหายโกรธ 
( ขออธิบายนิดนึงนะ เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยสบายบ่อย 
ผมเลยคิดว่าผมจะเป็นคนที่ดูแลเธอไปตลอดชีวิต ) 
เวลาก้อผ่านไปเร็วจัง เธอจบ ม.3 แล้ว ซึ่งเธอก้อเรียนต่อ ม.4ที่เดิม 
ส่วนผมก้อขึ้น ปี 3 
และแล้ววันที่ไม่อยากจะให้เกิด มันก้อเกิดขึ้น 
วันนั้นเรานัดไปดูหนังด้วยกัน ก่อนหนังเข้าผมเป็นคนไปซื้อตั๋วหนัง 
และของกิน ส่วนเธอบอกว่าเธอจะไปดูเสื้อผ้า วันนั้นผมไปกับเพื่อนด้วย 
ซึ่งมันก้อพาแฟนไปด้วย เธอกลับมา 
พร้อมเสื้อ 2 ตัว เธอซื้อมาฝากผมด้วย ( ดีใจจัง ) แต่เมื่อผมเดินมา 
สิ่งที่ผมเห็นคือ เธอกำลังคุยกับผู้ชายอยู่ แล้ว 
เธอก็ทำเหมือนเช็ดหน้าให้ เท่านั้นแหละ 
ผมเดินตรงเข้าไปผลักผู้ชายคนนั้นล้ม แล้วเข้าไปชกเค้า 
โดยที่ผมไม่ฟังเสียงเธอและเพื่อน ๆ เธอกับเพื่อน ๆ เข้ามาห้ามผม 
ผมพยายามสะบัดออก แต่เพื่อนมันล็อคตั้ง 3 คน ดิ้นไม่หลุดแล้ว 
เรื่องอาจจะยาวไปนิดนะครับ แต่ผมอยากจะเล่าให้ทุก ๆคนฟังเท่านั้นเอง 
ขอบคุณที่อ่านนะ 
เธอถามว่าทำไมทำอย่างนี้ ทำไมไม่ถามเธอก่อน ผมไม่ตอบ 
ผมได้แต่มองหน้าเธอ แล้วผมก้อพูดไปว่า 
? เธอนี่ร้ายไม่ใช่เล่นแฮะ ขอแค่ทำดีกับเธอจะเป็นใครก้อได้ใช่มั๊ย ? 
เธอน้ำตาไหล แล้วเธอก้อตบหน้าผม 
ผมรู้ตัวว่าพูดแรงเกินไปนิด ผมเลยขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะกลัวเพื่อน ๆ 
จะเบื่อในการกระทำของผม 
พอกลับถึงบ้าน ผมคิดได้ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปขอโทษเธอ 
ผมทำอะไรลงไปเนี่ย งี่เง่าจิง ๆ แต่?? หารู้ไม่ว่า 
นั่นเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้พูดกับเธอ มีโทรศัพท์จากพ่อของเธอ 
บอกให้ผมรีบไป 
ที่โรงพยาบาล ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธอบอกว่าเธอไม่สบาย 
ให้ผมรีบมา เพราะเธอบอกว่า 
อยากเจอผม ผมรีบไปโรงพยาบาลทันที เมื่อไปถึง? 
ผมถามพ่อของเธอว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อเธอไม่ตอบ