หรือเป็นเพราะรัก?...3

เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ

แว่นแก้วลืมตาขึ้นก็เจอกับสถานที่แสนแปลกตา รอบตัวมีแต่ตึกสูงใหญ่ รถราก็แสนจะเยอะ เหมือนในทีวีที่เธอดู วุ่นวายเหลือเกิน เพราะออกจากเชียงใหม่แต่เช้า มาถึงกรุงเทพก็เย็น แว่นแก้วเหลือบดูนาฬิกาที่คอนโซลหน้ารถ ห้าโมงเย็นกว่า ๆ คงเป็นเพราะเวลาเลิกงานซะละมั้ง รถติดแน่นเชียว เด็กสาวมองความวุ่นวายด้านนอกอย่างเบื่อ ๆ เวลาแบบนี้ถ้าอยู่ที่บ้าน เธอก็คงวิ่งไปน้ำห้วย ไปเล่นน้ำเย็น ๆ ให้ฉ่ำปอดกับแสงเดือนนานแล้ว. 
เขียนจดหมายมาหาเปิ้นโตยเน่อ ห้ามลืมกั๋นเน่อ แว่นแก้ว.. 
แสงเดือนพูดสะอึกสะอื้น แว่นแก้วกอดเพื่อนไว้ หยดน้ำใส ๆ ไหลรินจากดวงตา แว่นแก้วรั้งร่างแสงเดือนออก เธอเช็ดน้ำตาให้เพื่อน แล้วยิ้ม 
เปิ้นบ่ะลืมตั๋วหรอกแสงเดือน ตั๋วเป๋นเปื้อนตี้ดีตี้สุดของเปิ้น เปิ้นฮักตั๋วหนาฮุ้ก่อ 
แว่นแก้วกอดเพื่อนรักอีกครั้ง ไหว้ลาแม่และยาย 
เฮียนเก่ง ๆ เน้อ หยั่ยเวย ๆ จะไปฮ้ายกับป้อเน่อ ฮู้ก่อ แม่อุ้ยสาตักเตือน สวมกอดหลานสาวอย่างรักใคร่ พิกุลยิ้มให้แว่นแก้ว 
อ่อนหวานอย่าอ่อนแอ จ๋ำกำแม่ไว้เน่อ 
เด็กสาวพยักหน้าแล้วเดินขึ้นรถ โบกมือลากับทุกคน เด็กสาวมองบ้านหลังเล็กที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นค่อย ๆ เล็กลง ภาพของแม่ ยายและแสงเดือน ถูกบดบังด้วยต้นไม้สูง เด็กสาวเช็ดน้ำตา แล้วหลับตาลง อ่อนหวานแต่อย่าอ่อนแอ แว่นแก้วจะจำไว้ค่ะแม่. 
. 
รถคันหรูแล่นเข้าบ้านหลังโต แม้จะเป็นเวลากลางคืนความสวยงามจากโคมไฟกลับส่องสว่างให้บ้านดูสวยงาม ต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกเรียงรายตามทางที่ทอดยาวสู่ตัวบ้าน ช่างดูสวยงามเมื่อเอาโคมไฟมาติด สวนหน้าบ้านก็แสนจะกว้างขวาง เด็กสาวมองอย่างชื่นชม สวนตรงนี้ช่างเหมือนในทีวีซะจริง เหมือนบ้านของพระเอกนางเอกที่แสนจะรวยล้นฟ้าอย่างไงอย่างงั้น 
นี่เหรอบ้านของพ่อ ช่างแตกต่างกับบ้านไม้หลังเล็กเชิงเขาของเธอราวฟ้ากับดิน เด็กสาวมองบ้านที่เป็นตัวตึก นึกเล่น ๆ กับตัวเอง ว่าถ้าอยู่คงจะหลงทางสักวัน... 
รถแล่นมาถึงหน้าบ้าน ด้านข้างเป็นลานจอดรถที่แสนจะกว้างขวาง 
ถ้าทำเป็นคอกหมูคงเลี้ยงได้หลายตัวเลยทีเดียว เด็กสาวคิด 
ถ้ารถพวกนั้นเป็นควายคงขายได้หลายตังเนอะ แว่นแก้วคิดแล้วหัวเราะน้อย ๆ จนคนข้าง ๆ งุนงง แต่เธอกลับทำหน้าเฉยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมองมา 
ถึงบ้านแล้วแว่นแก้ว ลงรถสิลูก 
แว่นแก้วกำลังจะเปิดประตูแต่คนขับรถของเชษฐาเปิดให้ เด็กสาวงุนงงแต่ก็ลงแต่โดยดี เด็กสาวเดินไปกระโปรงรถ จะไปเอากระเป๋า 
คุณหนูขึ้นบ้านเถอะครับ ตรงนี้ผมจัดการเอง 
จะดีเหรอคะ แว่นแก้วถามเกรงใจนิด ๆ 
มันเป็นหน้าที่ของผมครับ 
น้าชื่ออะไรคะ นั่งมาตั้งนานไม่ได้ถามชื่อ แว่นแก้วเริ่มบทสนทนา 
ผมชื่อจาครับ 
ขอบคุณนะคะน้าจา 
โอ้ย!! ไม่ต้องเรียกผมน้าหรอกครับ ผมก็แค่คนขับรถ 
ไม่ได้ค่ะ น้าโตกว่า เดี๋ยวจะหาว่าแว่นแก้วไม่มีมารยาท 
แว่นแก้ว ขึ้นบ้านได้แล้วลูก เชษฐาบอกแว่นแก้วที่ดูเหมือนกำลังคึกกับการคุยกับจา 
พรุ่งนี้ค่อยคุยกันก็ได้นะ 
เด็กสาวเดินขึ้นบ้านอย่างว่าง่าย 
กลับมาแล้วเหรอคะคุณ 
เสียงหวานดังขึ้นจากในบ้าน เจ้าของเสียงเดินออกมาพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แว่นแก้วมองทางต้นเสียงนั้น ผู้หญิงท่าทางดูดี มีสง่าในชุดสีฟ้าอ่อนเรียบ ๆ ดูจะแก่กว่าแม่เธอ แต่ด้วยการแต่งหน้าทำให้ดูสวย แต่ยังไงแม่พิกุลของแว่นแก้วสวยที่สุดอยู่แล้ว.. 
เหนื่อยไหมค่ะคุณ 
เชษฐายิ้มรับ แล้วพยักหน้าให้กับแว่นแก้ว เด็กสาวเดินตามเข้าไปในบ้าน 
ตายแล้ว!! นี่เหรอคะลูกสาวของคุณ 
หญิงคนนั้นเดินมาหาแว่นแก้ว จับตัวเธอเอียงซ้ายเอียงขวา เด็กสาวชักระแวง คนนี้หรือเปล่าคนที่พ่อแต่งงานด้วย 
ขึ้นบ้านก่อนสิคุณ ค่อยคุยกัน 
เชษฐาตัดบท แล้วเดินนำไปนั่งที่โซฟาตัวเขื่องในบ้าน ตามด้วยหญิงคนนั้น ส่วนแว่นแก้วนั่งลงข้างล่างที่พรมสีครีม ภายในบ้านตกแต่งอย่างสวยงาม ไม่ว่าจะเป็นแจกันทรงสูงลายคราม หรือเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ที่วางแสนจะเข้าชุดกัน สิ่งเหล่านั้นทำให้แว่นแก้วตะลึง... บ้านของเธอเหรอ ก็แค่เก้าอี้ไม้ ตู้โชว์ที่ลุงปันข้างบ้านทำให้ กับสิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่ใหญ่โตและหรูหราแบบนี้... 
นั่งข้างบนสิแว่นแก้ว เชษฐาบอกเด็กสาว 
แว่นแก้วลุกแล้วนั่งบนโซฟาอย่างเกร็ง ๆ 
นี่เสาวนีย์ แว่นแก้วเรียกว่า ป้านีย์ นะ 
เด็กสาวยกมือไหว้ เสาวนีย์ไหว้ตอบ ยิ้มอ่อนโยน 
นั่นรักคนสวน นั่นสาว อีกคนป้าเนียน ป้าเนียนเป็นแม่บ้านนะ ถ้าแว่นแก้วจะใช้อะไรก็เรียกสาวละกันนะลูก 
แว่นแก้วยกมือไหว้รัก และ ป้าเนียน จนสองคนสะดุ้ง โบกไม้โบกมือว่าไม่ต้องไหว้ 
สาวพาแว่นแก้วขึ้นห้องป๊ะ ไปพักผ่อนเดินทางไกลคงจะเหนื่อย 
สาวยิ้มรับ ถือกระเป๋าให้แว่นแก้วแล้วพาขึ้นชั้นสองของบ้าน สาวแนะนำว่า ห้องแรกเป็นห้องสำหรับแขกมาพัก ห้องถัดไปเป็นห้องของคุณเสาวนีย์ ส่วนห้องกลางเป็นห้องใหญ่ห้องของคุณเชษฐา ห้องของเธออยู่ถัดไปอีกข้างของเชษฐา และห้องข้าง ๆ ของแว่นแก้วเป็นห้องนอนของคุณจิรัชชา ลูกสาวของคุณเสาวนีย์ 
ทำไมป้านีกับคุณท่านไม่นอนห้องเดียวกันหล่ะพี่สาว แว่นแก้วเอ่ยถามเมื่อสาวเปิดประตูห้องเข้าไป 
คุณท่าน!! สาวทวนคำของแว่นแก้ว แล้วเปิดประตูให้แว่นแก้วเดินเข้าห้องไปก่อน 
อืม คุณท่าน 
คุณหนูหมายถึงคุณผู้ชายเหรอคะ 
เด็กสาวพยักหน้า 
ทำไม. ถึงเรียกว่า. 
ยังไม่ชินหน่ะคะพี่สาว ห้องสวยนะคะ 
สาวส่ายหน้ากับการเปลี่ยนเรื่องของแว่นแก้ว 
คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายแยกห้องกันนอนตั้งแต่แต่งงานแล้วหล่ะคะ 
แว่นแก้วเลิกคิ้ว หมายความว่ายังไงนะ 
สาวเองก็ไม่เข้าใจค่ะคุณหนู 
พี่สาวคะ คำว่าคุณหนู แว่นแก้วรู้สึกแปลก ๆ หน่ะคะ เรียกแว่นแก้วเฉย ๆ จะดีกว่าไหมคะ มันจักกะจี้หน่ะคะ 
แว่นแก้วทำท่าเบ้ปาก เกิดมาไม่เคยเป็นคุณหนูกับเขาเสียที เคยคิดเหมือนกันถ้ามีคนเรียกเธอว่าคุณหนูคงรู้สึกดีพิลึก แต่พอโดนเรียกเข้าจริง ๆ ก็เกิดรับไม่ได้ขึ้นมากระทันหัน 
ไม่ได้หรอกค่ะ ยังไงคุณหนูก็เป็นลูกสาวของคุณผู้ชาย 
ตามใจ แต่ถ้าเรียกแล้วแว่นแก้วไม่หันหน้า อย่าว่ากันนะคะ แว่นแก้วหัวเราะกิ๊ก 
สาวจัดกระเป๋าให้แว่นแก้ว โดยไม่ยอมให้แว่นแก้วช่วย เด็กสาวจึงเดินดูห้อง เกิดมาไม่เคยมีห้องใหญ่แบบนี้นอนเลย ห้องนอนที่บ้านก็เล็ก ๆ มีเพียงที่นอนปู เตียงก็ไม่เคยนอน โต๊ะหนังสือก็เล็ก ๆ เพราะเวลาเธอทำการบ้านก็จะไปทำด้านนอกชาน ลมโชยทำให้สมองเธอปลอดโปร่ง คิดการบ้านได้ไม่ติดขัดเลยทีเดียว ส่วนห้องนี้โต๊ะหนังสือตัวใหญ่ ติดผนังด้านที่มีหน้าต่าง ถัดไปเป็นโต๊ะคอมพิวเตอร์ พร้อมอุปกรณ์ครบครัน เตียงอันใหญ่ตั้งตระหง่านกลางห้อง ตู้เสื้อผ้าที่มีกระจกติดด้านหน้า พร้อมห้องน้ำในตัวที่กว้างขวางโอ่อ่าไม่แพ้กัน เธอนึกถึงห้องน้ำบ้านเธอ ชักโครกกับส้วมซึม.... แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด 
แว่นแก้วเดินไปที่ประตูหลังห้อง เปิดออกไปเป็นระเบียงเล็ก ๆ มีโต๊ะเก้าอี้เข้าชุดวางไว้อยู่ พร้อมต้นไม้ในกระถาง ดูเหมือนจะเป็นสาวน้อยประแป้งตั้งอยู่สองสามต้น เด็กสาวเดินไปที่ริมระเบียง ห้องของเธออยู่ด้านหน้าเยื้องไปทางขวาของตัวบ้าน เห็นสวนด้านข้างได้ชัดเจนทีเดียว พรุ่งนี้ค่อยดูละกันว่าสวนที่นี่สวยแค่ไหน แว่นแก้วเปิดประตูทิ้งไว้ ให้ลมระบายนิดหนึ่งแล้วเดินกลับเข้าในห้อง ทิ้งตัวลงที่เตียงใหญ่ นั่งมองสาวจัดกระเป๋าใบเล็กที่มีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ตัว เธอไม่อยากขนมาเยอะ เพราะคิดว่าจะอยู่เพียงไม่นาน. 
เสียงรถดังด้านนอก เด็กสาวเดินออกไประเบียง แค่อยากดูว่าใครมาเท่านั้นแหละ คนที่ลงจากรถยุโรปสองที่นั่งคันโก้ ยืนอยู่ข้างรถ แล้วเหลือบมองขึ้นมาตรงที่เธอยืนอยู่ด้วยท่าทางยียวน ท่าทางเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง ใครกันนะ!! เธอเองก็ใช่ยอมใครอยู่แล้ว เมื่อยียวนมา เธอก็ยียวนไป เด็กสาวทำลอยหน้าลอยตา มองคนที่อยู่ด้านล่างอย่างท้าทาย ดูคนข้างล่างไม่พอใจอย่างหนัก โมโหง่ายจริงพ่อคุณ เอ๊ะ!! ผู้ชายหรือเปล่า ทำไมดูบอบบางจัง แว่นแก้วมองตรง ๆ อีกทีก็เห็นหญิงสาวคนหนึ่งลงจากรถแล้วเข้ามาคลอเคลียคนที่ยืนตรงนั้น หน้าของสาวคนนั้นดูเหมือนจะเข้าใกล้อีกคนอย่างรวดเร็ว.... แว่นแก้วยกมือปิดหน้า ยี๊!!! คนกรุงเทพ ทำอะไรกันไม่อายฟ้าดิน เด็กสาวเดินเข้าห้องอย่างตกใจ 
สาวเห็นสีหน้าของแว่นแก้วที่ดูซีด ๆ 
คุณแว่นแก้ว เป็นอะไรไหมคะ หน้าซีดจัง 
พี่สาว บ้านหลังนี้มีพวกเจ้าชู้ประตูดินที่ทำอะไรไม่อายฟ้าดินด้วยเหรอคะ 
เจ้าชู้ประตูดิน ไม่อายฟ้าดิน ใครทำอะไรเหรอคะ 
ก็.. ก็มีคน จะ จะ จูบกันอยู่หน้าบ้านอ๊ะคะ แว่นแก้วพูดจบก็เอามือปิดหน้า อายจัง รู้สึกอายแทนหนุ่มสาวคู่นั้นจริง ๆ 
อ๋อ. คงเป็นคุณจิรัช สาวพูดพร้อมกับหัวเราะ 
ขานั้นก็แบบนี้แหละคะ ไม่เคยอายใคร 
จิรัช!! ใครคะ แว่นแก้วเอามือปิดหน้าลงถามสาวอย่างอยากรู้ 
ลูกสาวคุณผู้หญิงไงคะ 
อะไรนะ!! ลูกสาว!!!