กลับจากพัทยา ผัดฉ่าก็วิ่งไปหาพี่โย่งที่วัด เนื่องด้วยมีเรื่องสุขสมระคนปนเศร้าจะเล่าให้พี่โย่งฟังหลายเรื่องและจะไปทวงของฝากด้วยเช่นกัน ......................- - - - - พี่โย่งก็ตื่นเต้นที่จะอวดอัลบั้มภาพจากเมืองนอก เด็กทั้งสองแลกเปลี่ยนภาพและความคิดกันดู..เสียงหัวร่อต่อกระซิกเกิดขึ้นอยู่เนืองๆ ........ ...ในคราที่ผัดฉ่าเขียนเรื่องสั้นๆได้สักเรื่องหรือสองเรื่อง เธอก็จะวิ่งไปให้คนนู้นอ่านที คนนี้อ่านที ตาชอบอ่านเรื่องที่เธอเขียนมา ตาบอกว่า มันใสดี ส่วนยาย..นานๆจึงจะยอมอ่านเรื่องของเธอเสียที..ส่วนพี่โย่ง..เฝ้าแวะเวียนหาอ่านเรื่องที่เธอเขียนเป็นประจำ..และชอบล้อเธอเสมอๆว่า นักเขียนก๋ากั๋น โดยให้เหตุผลว่า เรียกไว้ก่อนเผื่อนาคตได้เป็นนักเขียน จะได้ไม่ลืมนักอ่านคนนี้ไง .........และผัดฉ่าก็กลับมาเป็นผัดฉ่าจอมซ่าคนเดิม........
19 กันยายน 2547 19:08 น. - comment id 77254
ผัดฉ่า พยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะอ่านแต่บทต้น จนถึงบทสุดท้าย ในใจบอกว่าผัดฉ่าช่างไม่รู้เลยหรือ ว่าหน้าบทประพันธ์เรื่องสันนี้ เราสามารถเขียนต่อไปได้เรื่อยๆพร้อมใส่รุปไปเป็นร้อยตอน ก็ยังไหว ถ้าเราอยากจะเขียน เรื่องของผัดฉ่าน่าอ่าน แต่หวังว่าจะเว้นที่ไว้ให้นักเขียนท่านอื่นได้เข้ามาใช้หน้านะคะ...เห็น เรื่องแล้วสงสาร คุณยาย คุณแม่ และ ผัดฉ่าเอง และ ไม่อยากให้ผัดฉ่าถูกเพื่อนในไทยโพเอ็มว่า เรามีกฎว่าเราจะเขียนวันละ ไม่เกิน 5 บทกลอน แต่ส่วนเรื่องสั้นนี้ เรามักจะเขียนกันคนละบท กันส่วนใหญ่แหละค่ะ คงไม่เสียใจที่พี่ทิกิมาเชียนตอบเช่นนี้นะคะ เอาใจช่วยผัดฉ่าค่ะ
20 กันยายน 2547 06:53 น. - comment id 77271
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี