. ผั ด ฉ่ า . . ตอนที่ [ 8 ] ริมหาด..อาบแสงจันทร์

เสือยิ้มมุมปาก

ช่วงเวลาแห่งความสุขเกิดขึ้นกับครอบครัวผัดฉ่าอีกแล้ว..น้าวิกรจัดแจงหาดอกไม้ใบหญ้ามาประดับโต๊ะอาหาร ส่วนยาย น้าศิลป์และน้าๆป้าๆคนอื่นเตรียมกุลีกุจอทำอาหารมื้อพิเศษ..ส่วนผัดฉ่าก็อ่านหนังสือเล่มโปรดให้แม่ฟัง .. แม่คงเคลิ้มเมื่ออ่านถึงตอน  คืนนั้น..จันทร์ฉาย ผลงานชิ้นเอกของคุณกนกพงศ์ สงสมพันธ์ แม่ประทับใจงานเขียนของนักเขียนท่านนี้เป็นอย่างมาก เพราะทุกถ้อยพจน์รจนา เปี่ยมด้วยอารมณ์และความรู้สึกของผู้ที่ยังคงหลงใหล..ใน..ธรรมชาติ เช่นเดียวกับแม่ .. แม่ชอบชมการแสดงนาฎลีลาของจ.นครศรีธรรมราช แต่แม่เป็นชาวสุราษฎร์ .. ยายมักต่อว่าแม่บ่อยๆว่า
 เป็นคนสุหราด..ชอบนักแลหนา..หนังเมืองคอน..ตีกี้เข้าไปแล้ว นั่งแลโหย่ด้าย ม่ายไปนอนเหลย
( เป็นชาวสุราษฎร์ ชอบดูจริงๆนะกับการแสดงของนครศรีฯ กี่โมงกี่ยามเข้าไปแล้ว ดูอยู่ได้ไม่รู้จักหลับจักนอน ) 
แต่แม่ก็ไม่เคยเก็บมาใส่ใจ...ผัดฉ่าทราบว่า แม่ของเธอเคยเป็นนักเขียนมาก่อน แม่เขียนเรื่องการพลัดพรากของเธอกับแม่ .. เมื่อก่อน แม่เคยอ่านให้ผัดฉ่าฟัง..ผัดฉ่าร้องไห้..แต่ไม่เคยโกรธแม่..ผัดฉ่าสงสารแม่..สงสารตัวเอง..ผัดฉ่าจำถ้อยความ..ในย่อหน้าหนึ่งได้เป็นอย่างดี
 ฉันมันเป็นแม่..ที่มีแต่ชื่อ..มีแต่สรรพนาม .. ฉันปล่อยลูกให้อยู่ลำพังท่ามกลางสายน้ำที่ไหลเชี่ยว..ฉันร้องไห้สงสารลูกเหลือเกิน..ผัดฉ่าจ๋า..แม่ไม่ดีใช่มั้ย..แต่แม่ก็รักลูกนะ รักสุดหัวใจที่แม่
มี 
..เหตุการณ์ครั้งนั้น ผัดฉ่าจำได้ดี เมื่อแม่เริ่มอ่อนแรงครั้งแรก แม่ชวนผัดฉ่าไปพายเรือที่บ้านสวนริมคลอง แต่จู่ๆ ฝนก็เกิดตกหนัก..เรือกระเพื่อมขึ้นๆลงๆ .. แม่จึงคัดเรือมาที่ท่าน้ำ แม่ก้าวขึ้นท่าก่อนเพื่อจะได้อุ้มผัดฉ่าอย่างสะดวก แต่เมื่อแม่ทรงตัวบนท่านั้น ขาของแม่กลับอ่อนแรง ปลายขาสั่นระริก อ่อนเปลี้ยไปหมด แม่พยายามจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยผัดฉ่า..แต่แม่ทำไม่ได้ หัวใจเริ่มสั่งการ สมองทำตามระบบ แต่ร่างกายของแม่มันหาเชื่อฟังไม่...กระทั่ง...เรือลำน้อยนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวไปไกลยิ่งขึ้น..ยิ่งขึ้น แม่ตะโกนร้องเรียกผัดฉ่าด้วยเสียงที่มีอยู่..แทบขาดใจ..เคราะห์ดีที่พี่โย่งพายเรือผ่านมาในละแวกนั้นพอดี ... พี่โย่งอุ้มผัดฉ่ากอดไว้กับตัก แล้วค่อยๆพายเรือเข้าเทียบท่า..ผัดฉ่าร้องไห้จ้าด้วยความตระหนกใจ..
...หลังจากนั้นมากำลังกายของแม่ก็เริ่มอ่อนลง..อ่อนลง..จนกระทั่งเหมือนปัจจุบันนี้..แม่ช่วยตัวเองไม่ได้เลย..แม้แต่น้อย
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - และมื้อเย็นสุดพิเศษก็เริ่มต้นขึ้น
แจกันดอกไม้รายรอบโต๊ะ สร้างบรรยากาศแสนสดชื่น ยกระดับรสชาติของอาหารให้อร่อยขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ .. รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแม่ดังขึ้นเป็นระยะไม่ขาดสาย..แม้แต่ยาย..ยังยิ้มได้เช่นกัน .. สังเกตดูดีๆ พระจันทร์ดวงกลมโตก็กำลังยิ้มและหัวเราะกับพวกเราด้วย..เหมือนกัน
แต่ใครจะรู้ว่า..ขณะนี้..ยิ้มร่าด้วยความสุข แต่อีกไม่กี่ชั่วยามต่อจากนี้..ชีวิตบางชีวีต้องโรยราไป..
...ผัดฉ่า ตา และยาย พากันร่ำไห้..กับความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้น..ทุกคนทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก.. แม่เป็นคนดี คนเก่ง .. ผัดฉ่าคิดเพียงว่า แม่คงไปสบาย ผัดฉ่าภาวนาให้แม่มีความสุข..เท่านี้ผัดฉ่าก็พอใจ..และสุขใจเหลือล้น..((ขอให้แม่หลับสบาย..มีความสุขตลอดไป))