สถานีสุดท้ายแล้ว

พี่ดอกแก้ว

  จุดจบของการเดินทาง      
เป็นคำพูดที่ดูน่ากลัวเสมือนต้องพลัดพรากจากสิ่งที่ตนรัก และสิ่งที่ตนหวังไปสิ้น   ไม่เราก็เขา เขาผู้ที่เราต่างอนุมานเอาว่าเป็นของๆเรา  และมามีอันเป็นไป ซึ่งอาจเกิดจากการเดินทางไปที่ไหนๆแล้วประสบอุบัติเหตุเป็นต้น
 
  แต่ถ้าเรามาลองใช้คำนี้กับผู้ปรารถนาสิ้นทุกข์  ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกต่อไป จบเสียทีการไปๆมาๆกับทุกข์แห่งชีวิต ที่ได้ศึกษาเล่าเรียนพระธรรม คำสอนของพระตถาคตเจ้า
 
     คำๆนี้จะเป็นที่ปรารถนายิ่งใช่ไหมค่ะ เพราะนั่นหมายถึง  การถึงซึ่งพระนิพพานนั่นเอง.
ผู้มีปัญญาฉลาดในเหตุผลเท่านั้น  จะไม่มีอะไรให้ทุกข์  ไม่เป็นอะไรที่ให้เกิดทุกข์เกิดร้อนขึ้นมาในจิตใจ 
..ว่าแต่จะมีปัญญาจะรับรู้ด้วยปัญญาที่เป็น    สัมมาทิฎฐิจริงๆหรือไม่เท่านั้น  และถ้าจริงแล้ว  จะมีพลังแห่งสติปัญญานั้นได้มากน้อยแค่ไหน  ก็จะปรากฎออกมาใรรูปผลลัพธ์ของการ เห็น  การได้ยิน เป็นต้น  
แต่ทว่าความพอใจ ที่ไร้ความพยายามแล้ว   อย่าคิดเลยว่าท่านนั้นจะสมหวัง และถึงสถานีสุดท้ายได้      
 คงยังมีแต่ชีวิตที่เป็นไป อย่างไร้พรมแดนตลอดกาล สมยุค สมสมัย ที่เลือกใช้แต่คำเก๋  คำเท่ห์  แต่มากไปด้วยเล่ห์แห่งมายาในเนื้อหานั้นๆ   
ด้วยเหตุนี้  การสร้างสมความรู้ในพระธรรมจึงจำเป็น  และการสร้างเสริมปัญญาบารมี     ในการละลดตัณหา - อวิชชา
จึงมีค่ายิ่ง      ต่อการเดินทางสู่.. สถานีสุดท้ายแล้ว