รักเศร้าๆ

คนมันชอบโม้นะ

ฟางบอกเพื่อนว่าวันนี้ไม่กลับนะ ถ้าพ่อโทรมาบอกว่าฟางนอนแล้ว? 
ผมก้อลองคิด 
เฮ้ย! ไม่กลับ แสดงว่าวันนี้ก้อต้องอยู่กับเราทั้งคืนน่ะสิ ( 
คิดแบบเข้าข้างตัวเองนะ ) แล้วผมก้อพาเธอไป 
กินข้าวกันที่ร้านประจำใกล้มหาลัย ( นั่งแท็กซี่ไป ) 
ขาไปนั่งกันเงียบไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่ 
เพราะกลัวพูดไปก้อเข้าตัวอีกแหละ พอไปถึงก้อสั่งอาหารมา 
แล้วผมก้อบอกเธอว่า ? พี่ขอโทษนะที่พี่จำไม่ได้ ? 
เธอก้อยิ้มแล้วไม่พูดอะไร ผมก้อถามอีกว่า 
แล้วฟางสัญญาอะไรกับพี่ไว้เหรอเธอมองหน้าผม 
แต่ผมกลับก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเธอ เธอบอกว่า ? ฟางล้อเล่นน่ะ 
พี่ไม่ได้สัญญาอะไรกับฟางไว้หรอก ? 
อ้าว?. แล้วเราพามาทำไมเนี่ย แทนที่จะได้สนุกเฮฮากับเพื่อนเก่า 
แต่ก้อนึกได้ว่า ได้มากินข้าวกับเด็กน่ารัก ๆ 
ก้อคุ้มแล้ว เรานั่งกินข้าวไป คุยกันไป พอข้าวหมด ผมก้อสั่งเบียร์มา 
แต่เธอไม่ได้กินเหล้านะ เธอกิน SPY 
กินไปได้ซักพัก เวลานั้นก้อดึกแล้ว ผมสังเกตว่าเธอเริ่มเมา 
เพราะว่าเธอพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วเธอหน้าแดงด้วย 
คนขาว ๆ หน้าแดงออกชมพู ดูง่าย ๆ ผมถามเธอว่า ? เมายัง 
เดี๋ยวพี่พาไปส่ง ? เธอกลับพูดว่า 
? พี่คงลืมคนที่สัญญาว่าจะเป็นแฟนกับพี่ไปแล้วใช่มั๊ย ? 
ผมพอนึกออกแล้ว เฮ้ย! เฮ้ย! เฮ้ย! ตายห่..แล้ว 
ใช่เธอหรือเนี่ย ตอนเด็ก ๆ ไม่น่ารักอย่างนี้นี่หว่า 
โตขึ้นแล้วโคต..น่ารักเลย นี่แหละ สเป็กเลย ทำไมผมจำเธอ 
ไม่ได้นะ แฟน แฟน แฟน ผมคิดถึงคำนี้ ถ้าเราขอเป็นแฟนกับเธอ 
เธอจะว่าไงหว่า? ตามน้ำเลยละกัน 
แล้วเธอก็ถามผมว่า ? ตอนนี้พี่มีแฟนหรือยังจ๊ะ ? ผู้ชายอ่ะนะ 
สันดานเหมือนกันหมด รับรอง ถึงมีก้อบอก 
ไม่มีอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นบังเอิญผมมีแฟนแล้ว อยู่มหาลัยเดียวกัน 
ผมตอบไปโดยไม่คิดว่า ? ไม่มี ? 
เธอยิ้ม ( ทุกครั้งที่เธอยิ้ม เหมือนว่าโลกทั้งโลกมีอยู่แค่นั้นเองอ่ะ 
แต่ผมเองก้อไม่ได้ตาโตไปกว่าเธอหรอก ) 
แล้วเธอก้อบอกว่า ? งั้นเรามาทำตามที่เคยสัญญากันนะ ? โอ้ว? 
เป็นแฟนกับเธอ น่ารักอย่างนี้ใครจะไป 
ปฏิเสธลง ผมคิดได้แค่นี้ คิดโดยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของฟาง