~*.*.*ช่วงหนึ่งของเวลา.*.*.*~

=^..ปากกาใบไผ่..^=

บางคนผ่านมาเพื่อผ่านไป บางคนผ่านมาเพื่อให้คุณเรียนรู้ แล้วคุณก็จากมันไป   บางคนผ่านเข้ามาทักทายให้คุณได้อบอุ่น แล้วเป็นเปลวไฟในคุณ   บางคนเข้ามาเพื่อที่จะเรียนรู้หัวใจซึ่งกันและกัน และหวังว่าเราจะมีกันตลอดไป จากคนแปลกหน้า กลายเป็นคนคุ้นเคย จากคนคุ้นเคย กลายเป็นคนรักกัน ฉันไม่เชื่อว่าความคิดของเราจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เคยถามตัวเองหลายครั้งว่าทำไมความคิดของเราไม่เป็นเหมือนเก่าเลย  มันช่างเปลี่ยนแปลงเหมือนไม่ใช่ความคิดของเรา แน่นอนที่สุดเวลาเปลี่ยนไปทำให้ความรู้สึกของเราเปลี่ยนแปลง 
อย่าบอกกับใครเลยว่าคุณจะรักเค้าตลอดไป
อย่าบอกกับใครเลยว่าให้รอคุณนะ 
อย่าบอกกับใครเลยว่าไม่มีอะไรทำให้เราแยกจากกัน
แน่นอนที่สุดว่าเวลา อาจจะทำให้คนที่รักกัน จะเป็นแค่เพียงคนคุ้นเคย จะอาจจะกลับกลายเป็นแค่เพียงคนแปลกหน้าเท่านั้น  
เคยรู้สึกบางไหมว่า
ในขณะที่คุณกำลังวิ่งหาคนที่คุณรัก  เขาอาจจะวิ่งหนีคุณ
และในบางขณะที่คุณกำลังเดินหนี เขาอาจจะเดินตามคุณ
ในขณะที่คุณกำลังวิ่งตามใครสักคนคุณรู้จักเจ็บปวดอย่างมาก
และในขณะที่คุณกำลังวิ่งหนีคนอื่น คุณไม่เคยจะหันกลับไปมองคนอื่นเลยว่าเค้าจะเจ็บปวดสักแค่ไหน..
อย่าบอกว่าคำว่ารักกับใครอีกเลย หากไม่ใช่ที่หัวใจคุณ
อย่าให้ความหวังใครอีกเลย หากคุณไม่แน่ใจ
อย่าแตะต้องความรู้สึกใครเลย หากไม่อยากที่จะเรียนรู้มัน
อย่าวิ่งตามใครมากเกินไป เพราะอาจจะทำให้เค้ายิ่งห่างคุณ
 
บางคนพยายามที่จะวิ่งตามหาความรัก
อาจจะรู้จักกับคนแปลกหน้าไม่กี่นาที ก็กลายเป็นคนคุ้นเคยไม่กี่วัน
แล้วอาจจะกลายเป็นคนรักไม่กี่ชั่วโมง
แต่คุณจะได้รับความเจ็บปวดตลอดทั้งชีวิต
 ความรักไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช่เวลาไม่กี่นาที  ที่จะทำความรู้จักกันและเข้าใจกัน
ชีวิตเราเองยังใช่เวลามาเกือบทั้งชีวิตเพื่อที่จะทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวเอง
ดังนั้น.จงอย่าไปเรียกร้องหาความรักเลย..อยู่ที่ระยะเวลาที่จะทำความรู้จักกัน
บางคนอยู่นิ่งๆ ไม่วิ่งหาความรักเลย 
ปล่อยให้มันขึ้นอยู่กับเวลาและไม่ได้คาดหวังว่าความรักจะเป็นไปด้วยความงดงามตลอดไป
ให้ความผูกพันมันไหลเลื่อน ไปเรื่อยๆ
********อาจจะเป็นปาฏิหาร์ยชั่วชีวิตของคุณที่จะอยู่ด้วยกันตลอดไป*******