“ เพียงความเคลื่อนไหว ”

เสือยิ้มมุมปาก

ดวงอาทิตย์ส่องประกายแดงระเรื่อ ปลุกเร้าพลังระริกในตัวคนให้ก่อเกิดขึ้น .. หมู่นกกาพากันทยอยบินกลับรังเป็นทิวแถว ในสำนึกคงเพรียกหาแต่ลูกน้อย ผู้อยู่เบื้องหลังความเหนื่อยยาก .. ลมพัดเอื่อยๆ พาใบไม้แกว่งไกวเป็นจังหวะ บ้างก็ค่อยๆ โรยร่วงลงพื้นดินเบื้องล่างอย่างช้าๆ..ช้าๆ ราวจะปลิดความเหนื่อยล้า..ปลีกหนีความวุ่นวายแต่ละวัน ... ยืนกอดอก ท่าทางมั่นใจ เปี่ยมด้วยความอ้างว้าง ณ ตึก 7 ชั้น 7 สายตามุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว ..ทอดสายตา ณ เบื้องหน้า  ในมโนสำนึกขณะนั้น และเห็นผืนน้ำทอแสงส่องประกายระยิบระยับวับวาม แลดูสวยงามยิ่งนัก น่านนทีค่อยๆไหลเอื่อยๆไปข้างหน้า..ข้างหน้า ไม่มีทีท่าจะหวนกลับ..ฉับพลันนกเป็ดน้ำค่อยๆบินโฉบถลาร่อนลงเหนือฝั่งชลธาร .. ชีวิตสั้นนิดเดียว ได้เกิดขึ้นและจบลง..อีกครา..เช่นเดิม
ภาพเหล่านี้ค่อยๆเลือนหายไป .. ยืนกอดอก ท่าทางมั่นใจ สายตามุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว..ทอดสายตา ท่ามกลางโลกความเป็นจริง ณ เบื้องหน้าเช่นเดิม แลเห็นหญิงชายคู่หนึ่งเผชิญหน้าปะทะกัน หญิงกล่าวถ้อยมธุรส..เอื้อนเอ่ยด้วยน้ำตา ชายกล่าวถ้อยผรุสวาท..คุกรุ่นด้วยความโกรธ... อีกไม่ช้า ... คน อาจจะต้องเจอกับคำว่า ชีวิตสั้นนิดเดียว ด้วยการณ์และความรู้สึกที่ต่างกัน..อีกครา..เช่นเดิม 
ปล. ถ้อยพรรณนานี้ มิได้มีเค้าความจริงแต่อย่างใด เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนที่อ้างถึงรูปการขณะนั้น..เท่านี้ !!!