สักวันหนึ่งฉันจะเดินเข้าไปบอกคำว่า “รัก”

*พู่กัน_ กับ _จานสี*

แน่นอนว่าในช่วงชีวิตหนึ่งของหลายๆ คนก็ต้องเคยมีความรู้สึกอย่างนี้  บางคนเก็บคำว่า รัก ไว้เพียงเพราะปล่อย ความไม่กล้า ให้มีอำนาจเหนือกว่าคำว่ารัก  แต่บางคนต้องเก็บรักไว้ เพราไม่อยากจะเป็นมือที่สาม หรือบางคนเก็บคำว่ารักไว้เพียงเพราะ กลัวกับความเจ็บซ้ำในอดีต  แน่นอนว่าทุกคึนล้วนอึดอัดใจกันทั้งนั้นในสิ่งที่ทำแต่หากมันไมีมีทางเลือกที่ดีกว่าบางทีก็ต้องเลือกเก็บคำว่ารักไว้ เพื่อรักษาอะไรหลายๆ อย่างให้เหมือนเดิม 
          แต่ในทางกลับกัน   หากเราเลือกที่จะบอรักกดล้าที่จะเอ่ยปากบอกความรู้สึกให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้  ก็อาจเป็นเหมือนการเริ่มสานสัมพันธ์กันได้เร็วขึ้น หากอีกฝ่ายหนึ่งมีใจที่ตรงกับเรา  แต่ถ้าไม่ก็เสี่ยงที่จะต้องสูญเสียความสัมพันธ์ที่เคยมีอยู่ก่อน ถึงจะใช้คำว่า เพื่อนกัน แต่จะมองหน้ากันไม่ติดอีกนาน  และคนที่ร้าวรานที่สุดก็คงไม่พ้นคนที่เอ่ยคำว่ารักออกไป บางคนรักกัน แต่ไม่เคยบอกว่ารักสักครั้ง บางทีนี่ก็อาจทำให้เกิดความไม่มั่นใจได้ ว่ารักกันจริง      รึเปล่า แม้จะอ้างว่าการกระทำสำคัญกว่า นั่นอาจจริงในส่วนหนึ่ง แต่ถ้าพูดกันตรงๆ  คนเราทุกคนก็อยากได้ยินคำว่ารัก จากปากคนที่เรารัก
          ฉันเชื่อว่า ความรัก เป็นสิ่งสวยงามและมีคุณค่า ฉันตั้งใจไว้ว่าจะเก็บคำว่ารักไว้บอกกับคนๆ เดียวที่ฉันต้องการมอบชีวิตให้ ดีกว่าพูดคำว่ารักพร่ำเพรื่อ เพราะ ถ้าไม่อย่างนั้นคำว่ารักของฉัน อาจไม่มีความหมายกับใครเลย และอาจไม่มีใครเชื่อมั่นในคำว่ารักของฉัน และ สักวันหนึ่งฉันจะเดินเข้าไปบอกคำว่า รัก  กับเค้าคนนั้นด้วยกล้าหาญ