๏งานประพันธ์ปัจเจกบุคคล ๚

tiki

๏งานประพันธ์ปัจเจกบุคคล  ๚ 
         รำพึงถึงชีวิตผู้คนบนถี่กรรมแห
ความอ่อนแอ แทรกอยู่กับความพ่ายแพ้ข้างหน้า
ความเข้มแข็งก็มักแซงแทรกแหวกหยาดน้ำตา
ความขมปร่าก็สอดผ่านความหวานซ่านตรึง
ทิกิ_tiki
ทีมา  http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2830
      จะเริ่มเมื่อไหร่ เริ่มวันไหน...ใจก็รู้
พินิจดู วางคำ ซ้ำอักษร
พินิจงาน วางบาท บทคาดกลอน
ก็หวนย้อน  ความนัย ใครประวิง
ทิกิ tiki
ที่มา http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57140.php 
      เห็นแล้วรู้สึกสำนึกเสมอ
ค่าเลิศเลอคือพระธรรมคำสั่งสอน
เดินด้วยทางตรึกตระหนักจักทุกตอน
ทุกบทย้อนปัญญา...เมตตานำ
ทิกิ_tiki  
 15 ก.ค. 47 - 01:39  
 ที่มา  http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57304.php
ชาติตะวันตกแม้จะยกย่องความสามารถส่วนบุคคล เป็นที่ยิ่ง ก็ยังถือว่า สังคมส่วนใหญ่เป็น
แบบฉบับรากฐานประพฤติ ปฎิบัติ จริยะธรรม
และมโนพฤติเป็นเกณฑ์  ระเบียบและระบอบ
แห่งสังคม เป็นมาตรฐานแห่งสังคมผู้เจริญแล้ว
         แต่กระนั้นก็ดี เมื่อมองกลับมายังชาติตะวันออก กลับมองเห็น  แนวปรัชญาแห่งการดำรงชีวิตสายตะวันออกด้านตัวตนแห่งบุคคล
หรือ ปัจเจกบุคคล นี้ เด่นชัดยิ่งกว่าชาติตะวันตก
ที่มา
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_57312.php				

ไร้เหตุผลและกฎเกณฑ์

font color=#5000B0>เกิดมาตามอารมณ์พรมตามเรื่อง
สนุกนักมักประเทืองจินตศิลป์
ไร้เหตุผล  ตัวตน เป็นชีวิน
เสนาะยิน....บันเทิง...เริงอุรา


มองตาม..งามงด...สดใส

รสนิยม..เลิศวิไล..เป็นหนักหนา

ไร้เกณฑ์กฎ  ราวกบฏ  ไม่นำพา

ไร้สำนึก..รู้สึกค่า...แห่งคนเมือง


อีกกี่ชาติ ..ก็ประหลาด...อยู่เช่นนั่น

อย่ามาสรร  หาผ่องผุด...สุดตามเรื่อง

ไร้ระบอบ..ชอบกลนัก  ผลักฟันเฟือง

ผ่าทุกเรื่อง...แซงขวาซ้าย...สลายเกณฑ์


เดิมนิยม  เรียกอัตตา...ภาษาเก่า

บัดนี้เรา...ต้องยอมรับ....กับพิมเสน

เป็นปัจเจก..บุคคล...ราวโอนเอน

เหมือนโงนเงน...หมัดเมา...คล้ายเงาคน


ชีววิถี....ลี้ลับ...กับความฝัน

เริงชีวัน...ไล่ไม่ทัน...หันล่องหน 

จับไม่ได้..วุ่นกลาย คล้ายเล่นกล

คือปัจเจก..บุคคล...ศิลปจินต์....				

แต่กระนั้นก็ดี เมื่อมองกลับมายังชาติตะวันออก กลับมองเห็น  แนวปรัชญาแห่งการดำรงชีวิตสายตะวันออกด้านตัวตนแห่งบุคคล
หรือ ปัจเจกบุคคล นี้ เด่นชัดยิ่งกว่าชาติตะวันตก
        แนวความคิดเรื่อง ปัจเจกบุคคลนี้ จึงแพร่หลายยิ่งขึ้นถึงเป็นตำราในการสอดส่องผู้มีความมั่นคงทางจิตวิญญาณเป็นสารัตถะแห่งชีวิตกันเลยทีเดียวว่า ปัจเจกบุคคลนั้นมี ทัศนะ ผัสสะ อัตตนิสัยอย่างใด
        ซึ่งโดยสรุปองค์รวมแล้ว ปัจเจกบุคคล หากมองทางพุทธปรัชญาแล้วจะเห็น ความสันโดษ และ สมถะเด่นชัด แต่กระนั้น ก็เป็นผู้มีอารยะธรรมสูงทางด้านจิตวิญญาณ แห่งการเป็นตัวของตัวเอง อย่างลึกซึ้ง แห่งการสละซึ่งเลือดเนื้อวิญญาณตนแด่ผองชนได้
         หากนัยหนึ่ง ปัจเจกบุคคล มิใช่ผู้คนอันจะแสดงตัวให้ผู้ใดเห็นโดยง่าย ดังสายอริยบุคคลทางด้านพุทธิธรรมนั้น มักจะเก็บตัวนิ่งอยู่ในภาวะการครองศีล สมาธิ ปัญญา แห่งตน สงบ สันติ และ สันโดษ อยู่เป็นนิตย์  
        การถ่ายทอดวิถีวิญญาณ อันสงบแห่ง ปัจเจกบุคคลนั้น ดูราวเป็นเรื่องมหัศจรรย์อันจะผ่านวิถีธรรมและวิธีคิด ปฏิบัติแห่งตนประหนึ่ง
ว่า กฎเกณฑ์ทางสังคม ต้องเปิดทางให้ความบริสุทธิ์ผ่องใสแห่งใจอันสงบสันติ...
       หากเรานำรากฐานทางศาสนา ออกจากตัวบุคคลนั้นๆ  ไม่คำนึงว่า จะนับถือคำสอนหรือศาสนาใดๆเป็นหลักแล้ว
       เบื้องลึกแห่งวิญญาณ ของ ปัจเจกบุคคล นั้นมีปรัชญาแห่งปัญญาบริสุทธิ์เป็นเนื้อใน...
       ปัจเจกบุคคล ส่วนใหญ่ จึงสามารถผ่านกระแสแรงต้านทางสังคม ได้อย่างเงียบสงบ เสมือนล่องหน และ เร้นลับ ในแวดวงชีวิตของผองชนได้อย่างน่าอัศจรรย์...

        ประมวลจากความรู้เดิม ผสานรากฐานปรัชญาและ ประมวลพุทธประวัติแห่งพระพุทธเจ้า และศาสดาเอกแห่งโลกมาเป็นหลักในการตอบข้อธรรม

          ในเชิงศิลปนิยม  ปัจเจกบุคคล มีความสามารถส่วนตน อันได้สั่งสมบารมีมานานมากนับหลายภพชาติสมัย จึงสามารถนำใส่ศิลปกรรมอันเป็นไปเพื่อความสงบยั่งยืนในวิญญานได้มากกว่าบุคคลทั่วไป...
         ปัจเจกบุคคล โดยนัยหนึ่ง ผู้ค้นพบวิถีธรรมเฉพาะตน จะสามารถประคองธรรมแห่งตนไปบนทางขีวิตได้อย่างมั่นคงไม่หวั่นไหวในโลกธรรม คือ ความเกิดแก่เจ็บตาย ความสุข ความทุกข์ ความมีลาภ ความเสื่อมลาภ ความมียศ ความเสื่อมยศ การสรรเสริญ และ การนินทา
         โดยเหตุแห่ง ศิลาธรรมในดวงใจแห่งตน ซึ่งได้ฝึกฝนจนคุ้นเคยยิ่งแล้ว...

ทิกิ_tiki
: 303797 - 15 ก.ค. 47 - 10:47				

ในแง่แห่งพฤติกรรมองค์กร
      ปัจเจกบุคคล ส่วนใหญ่ มีได้มีภาวะวิสัยแห่งการเป็นสมบัติแห่งองค์กรใดอย่างแท้จริง
     ในการปกครอง ปัจเจกบุคคล จึงมักกระทำไปอย่างไม่ราบรื่นเท่าใดนัก โดยเหตุผลแห่งพุทธิปัญญาอันเป็นภาวะรากฐานจิตวิญญาณแห่งปัจเจกบุคคลเหล่านี้   
      ปัจเจกบุคคล อาจมิได้แสดงตนเป็น คนผู้คลั่งถือลัทธิใด   อาจมิได้แสดงตนเป็นสาวกแห่งศาสนาคือคำสอนใด  อาจมิได้แสดงตนเป็นสีและเหล่าใดอย่างชัดเจน
     ด้วยความกลืนกันแห่งจิตวิญญาณตนสู่วิถีปัญญาบริสุทธิ์แห่งตน อันเป็นบารมีธรรมเฉพาะตนมา    เราจึงจะภาพความรู้สึกรวมบริสูทธิ์แห่งภาวะธรรมในจิต  หรือ จิตในธรรม แห่งปัจเจกบุคคล เป็นเด่นชัดกว่าการถือคติอื่น

         ในแง่การเป็นปัจเจกบุคคล อันเป็นไปจากเนื้อในและเนื้อวิญญาณตนนั้น...บุคคลเหล่านั้น จึงมิเอ่ยเอื้อนปรัชญาเฉพาะตนให้ปรากฎแด่ผู้ใด ยกเว้นเป็นการแสดงออกในผลงาน  ซึงตนได้แสดงต่อสาธารณชน อาทิเข่น

         ใน ภาพเขียน  ในจิตรกรรม ใน  ปฏิมากรรม  ใน วรรณกรรม  ในคีตกรรม แห่งตน...ในการยก เอากรอบ หรือ รูปแบบออกเสียจาก งานเหล่านั้น  เราจะแลเห็น พุทธิปรัชญาแห่งปัจเจกบุคคล ในเนื้องานที่แสดงออกมา หากมิในวีนนี้ ก็จะเป็นในวันหน้าที่บุคคลอื่นจะ
พึงเข้าใจใน พุทธิปรัชญาอันเร้นแฝงภายใน				

วันที่ไปชมงาน สถาบันปฎิมากรรมฯ  พบงานท่าน ศิลปินเหรียญทองนับแต่เรายังไม่เกิดอยู่หลายท่าน  ปฎิมากรรมเหล่านั้น สะท้อนงานพุทธิปรัชญาอย่างเด่นชัด

มิสามารถนำรูปมาลงได้ในวันนี้ จะขออนุญาตท่านเจ้าของงานก่อน
วันนี้ขออนุญาตไปทำงานด่วนของตนเองก่อน สัญญาว่าจะมาเขียนต่อ

ทิกิ
พระศุกร์ 16 กรกฎาคม 2547

(สัญญาว่าจะมาเขียนต่อ เมื่อคืนทำตามสัญญาแต่คอมพ์เจ้ากรรมเครื่องนั้น
ดับสนิทนิ่งเสียเมื่อกำลังบรรยายประกายตาฝันข้ามมิติ แห่งท่านศิลปินบนผืนกระดาษอัดรูปขยายขนาดใหญ่ แทบจะร้องไห้ เพราะcontrol Z อันใด ก็ไม่กลับมาค่ะจะเขียนให้ใหม่อีกครั้งจะเหมือนเดิมไหมในคืนนี้ ขอลองก่อนนะคะ)
       ทิกิ ด้วยเศร้าที่บทความเมื่อคืนหายไปทั้งบท น้ำตาแห้งผากใจไปแล้ว
ตีสองครึ่ง อีกคืน พระเสาร์ 17 กรกฎาคม2547

หลายความคิด หลายคำถาม
ปัจเจกบุคคล ปัจ เจ กะ 
เฉพาะตัว....เฉพาะผู้เดียว

      การเข้าถึงสิ่งใดต่างๆด้วยตัวคนเดียว เช่น ทำบุญเพียงผู้เดียว ไม่เคยบอกใครเลยสักครั้ง
การ ไหว้พระสวดมนต์แต่เพียงผู้เดียว การมีภาวะ สมถะ สันโดษ...
        ถามว่า ผิดไหม มิผิด แต่ บางครั้ง ในสายพรหมผู้เกื้อกูลมวลชน จะ ทนไม่ได้ ต้องขอดึงเหล่า ปัจเจกะ นี้มาแสดงธรรมอันเป็นไปเพือความสงบระงับแก่ฝูงชน...

             หากท่านปัจเจกบุคคล นั้นจะแสดง ไม่แสดง ก็เรื่องของท่าน
          พระปัจเจกพุทธเจ้ามากหลายในอดีต ท่านบรรลุนิพพาน โดยมิได้แสดงธรรมให้แก่ผุ้ใดทราบแม้นสักน้อย  สมมุติ...ว่า หากในภาวะโลกกำลังมีแต่ เหล่า ถือตะบองวิ่งไล่กวด ไดโนเสาร์ จะไปแสดงธรรมให้ได้ประโยชน์อันใดขึ้นมา

                  เรื่องโลกๆมันก็ตลกอย่างนี้แหละท่าน

        อ่านกลอนและ บทประพันธ์ ให้เหมือนมองดู บทนิยามสารคดีสักเรื่อง...แต่คงดี หากเราได้นิยามตัวตนของความเป็นคน สมถะสันโดษ...
ของคน  แล้วมีความสุขสงบรำงับ นั้นก็สุขยิ่งแล้ว