BR 3 (V.thai) เกมส์นรก สถาบันโหด3 ตอนที่ 5

-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-

วันที่ 1 วันพฤหัสที่ 4 มีนาคม 2547 [เวลา 22:30 ]
	ในห้อง 511 อาคาร 5 ไทด์ ณัฐ บิ๊ก อยู่ด้วยกันที่นั่น  ต่างนั่งกันคนละมุม  ไม่พูดไม่จาอะไร
		เมื่อตอนกลางวันกูใจไม่ดียังไงไม่รู้ว่ะ  เหมือนว่าจอยจะเป็นอะไรไป ไทด์พูดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
		มึงคิดมากไปเปล่า  ไม่มีอะไรหรอกมั้ง อย่าคิดมากดิ บิ๊กหันไปพูดให้ไทด์รู้สึกใจดีขึ้น ก่อนที่มันจะคิดมากไปกว่านี้  ณัฐก็พูดเชิงเห็นด้วยกับบิ๊ก  ไทด์จึงใจชื้นขึ้น และไม่คิดมากอีกต่อไป ทั้ง 3 คน ค่อยๆ หลับใหล ไปตามๆกัน โดยที่คนอื่นๆในโรงเรียนต่างก็หลับกันหมดแล้ว เกมส์BR เกมส์นี้ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน  ไม่ค่อยมีใครจะฆ่ากัน ทำให้จอมพลหลวงหงุดหงิดใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ว่านักเรียนต้องฆ่ากันเอง แต้ตนเองก็ไปทำอะไรไม่ได้ บอกจากจะรอดูเหตุการณ์ต่อๆไป และเกิดรอยยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินเข้าห้องควบคุม
		ประกาศ จุดอันตรายที่ 2 คือ อาคาร 1 สิ้นเสียงประกาศไป 1 นาที
		บึ๊ม!!!!!!!!!!  เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว  ไปทั่วโรงเรียน ทำให้ทุกคนสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกัน  และวิ่งออกมาดูต้นตอของเสียงระเบิดนั้น  ทุกคนวิ่งออกมาจากที่พักแต่ก็ยังระวังตัวที่จะไปเข้าเข้าใกล้กลุ่มอื่นๆ เพราะกลัวจะรวมเป็นกลุ่มใหญ่ จะวุ่นวายและเป็นเหตุต้องฆ่ากันอีก  ภาพที่ทุกคนเห็นในแต่ละมุม  เป็นภาพอาคาร 1 ที่เป็นอาคารไม้ทั้งหลังถูกระเบิดเสียหายทั้งตึก  ไม่มีเหลือชิ้นดีเลย  ไฟลุกไหม้ไปเรื่อยๆ และไม่มีท่าทีว่าจะดับ  ทุกคนนั่งมองซากอาคาร 1 และเปลวไฟ  สะท้อนคิดถึงชีวิตของตนเอง ที่จะเป็นแบบนั้น ในไม่กี่วันนี้เศร้าใจ
		
		วันที่ 2 วันพฤหัสที่ 5 มีนาคม 2547 [เวลา 5:45]
		รักษาตัวเองดีๆนะระวังตัวด้วย  อย่าให้เป็นอะไรนะ เพื่อนรัก ปรางกอดฟ่งและบอกให้รักษาตัว คนอื่นๆกลุ่มก็ทำแบบนี้เหมือนกัน
		ตัวเองก็ต้องรักษาตัวเองด้วย รู้ไม๊ ฟ่งกระซิบบอกปราง อือ 
		เอ้าไปได้แล้ว จะ 6 โมงแล้ว เดี๋ยวจะลำบากกันหมด รีบๆไปเหอะ โชคดีนะฟ่งนะ ปรางปล่อยฟ่งและร่ำลาเหมือนน้ำตาของปรางจะไหลเหมือนกัน ฟ่งและวิค สะพายกระเป๋า 2 ใบและจูงมือกันเดินออกไป
		โชคดีเหมือนกันนะปราง  ลาก่อน ปรางกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้  นี่อาจจะเป็นการบอกลาคำสุดท้ายของเพื่อนเพราะต่อไปนี้ไม่รู้ว่าจะเหลือรอดและพบกันอีกหรือไม่  ถ้าเราพบกันอีกก็คงจะต้องฆ่ากันเองแน่นอน การแตกกลุ่มครั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัย วันนี้วันที่ 2 แล้วห้ามรวมกกลุ่มกันเกิน 3 คน จึงต้องแยกกันออกไป  กลุ่มกั้ง  เปียและมะนาวไปด้วยกัน  และปล่อยให้ กั้งและกู๊ดอยู่ที่เดิม เพื่อรอดชีวิต จึงทำ.
		เบนซ์ถ้ากูตายฝากบอกแท็ปด้วยนะว่ากูรักแท็ปมาก นัทน้อยย้ำเบนซ์อีกรอบจนเบนซ์รำคาญ
		เออ กูเดี๋ยวกูจะบอกให้ เบนซ์รับแบบปัดๆ ไปเท่านั้น ในห้อง 515 ที่เบนซ์ ยิม และนัทน้อยอยู่ ช่างเงียบเหงาและวังเวง ถึงแม้มันจะเป็นเวลา 7 โมงแล้ว ก็ยังไม่มีเสียงคำพูดเกิดขึ้นอีกเลย
		เบนซ์ ยิม เดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา นัทน้อยเดินออกไป
		เอ้อ รีบๆมานะเว้ย ระวังตัวเองด้วย ยิมตะโกนบอกนัทน้อย และนัทน้อยก็เดินออกไปจากห้อง เอ้อ นัทน้อยตอบรับและค่อยๆเดินอ้อมไปที่ห้องน้ำหลังอาคาร 4 และทำธุระจนเสร็จเรียบร้อย จึงเดินออกมาจากห้องน้ำ คล้ายเห็นเงาคนอยู่ที่มุมตึกอาคาร 4 แต่ก็ไม่ได้สนใจ เขาคิดว่าคงตาฝาดไปเอง และเดินกลับไปตามทางเดินข้างโรงเรียน 
		ปัง!! นัทน้อยสะดุ้งและเจ็บแปลบข้างหลังบริเวณไขสันหลังเหมือนมีอะไรมาแทง ซึ่งนัทน้อยทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด และเอื้อมมือไปคลำหลังดู พบว่ามีเลือดไหลออกมา จึงรู้ว่าตัวเองโดสนยิงเข้าแล้ว แล้วใครละที่ยิง 
	ทางด้านเบนซ์ได้ยินเสียงปืน จึงวิ่งออกจากห้องมากับยิม วิ่งมาตรงทางเดิน ก็เห็นนัทน้อยน้อยกำลังทรุดตัวลง เบนซ์และยิมจึงตะโกนเรียกชื่อ และจะวิ่งเข้าไปช่วยนัทน้อย	
		ปัง!!! กระสุนปืนเฉียดขั้วหัวใจของนัทน้อย นัทน้อยตาค้าง ตัวกระตุก และก็ล้มลงไปนอนอยู่กับพื้น เลือดกระจายไปรอบๆ และไหลออกมาไม่หยุด 
		ไอ้นัทน้อยย!!! เบนซ์ตะโกนออกมาสุดเสียงและวิ่งไปนั่งลงข้างๆนัทน้อยและยกเพื่อนรักขึ้นมาไว้บนตักเขย่าตัวนัทน้อยที่ยังมีลมหายใจอยู่รวยริน และตะโกนเรียกชื่อ ซ้ำๆกันหลายครั้ง  ยิมเห็นก้อยยืนอยู่ที่หน้าอาคาร 4 และยังถือปืนท่าเล็งอยู่ ยิมยกปืนที่ตัวเองเอาติดตัวมาด้วย  แต่โดนก้อยิงถูกที่แขนขวา ก้อยจะยิงมาซ้ำที่เบนซ์ด้วย และโดนยิมยิงถูกศีรษะและล้มลงไป  ตาย ยิมวิ่งไปหานัทน้อยที่ยังมีลมหายใจอยู่ เบนซ์และยิมเริ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว 
		ไอ้นัทน้อยย  มึงต้องไม่ตายนะเว้ยย ไอ้นัทน้อย  น้ำตาของเบนซ์ พรั่งพรูออกมาเพราะไม่อาจอดกลั้นไว้อีกแล้ว เพื่อนที่ใกล้ตายอยู่ตรงหน้า นอนหายใจรวยรินและเชื่องช้า ยิมตบหน้านัทสองที่ให้นัทน้อยรู้สึกตัว แต่เบนซ์คิดว่านัทน้อยคงไม่รอดแล้ว
		แท็ปโว้ยยย แท็ป มึงอยู่ไหน  มึงได้ยินกูไม๊  ไอ้นัทน้อย ไอ้นัทน้อยมันรักมึง มันรักมึงโว้ยแท็ปปป ฮือๆ ฮือ เบนซ์เช็ดน้ำตาและสะอื้น  มองดูหน้าเพื่อนรักของตัวเอง  นัทน้อยยิ้มแห้งเป็นครั้งสุดท้าย และรวบรวมพลังทั้งหมด
		ขอบใจ นัทน้อยหลับตาลงและคอตก นัทน้อยตายแล้ว  โลกทั้งโลกของนัทน้อยมืดมิดไปและไม่รับรู้อะไรอีกเลย
		ไอ้นัทททท ไอ้นัทน้อยยย กูรักมึงนะเว้ยย มึงเป็นเพื่อนรักกูไม่ไช่เหรอ  มึงต้องไม่ตายนะนัทน้อย ตื่นสิวะ ตื่นสิ ฮืออ ฮือ  ตื่นสิ  ฮือๆ ยิมก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  เพื่อนได้จากไปแล้ว  จากพวกเขาไปแล้ว  จากไปคนเดียวอย่างเงียบเหงาและไม่มีใคร  น้ำตาที่ร่วงหล่นลงมานั้น เป็นความเศร้าและสงสาร  เพื่อนที่เคยอยู่ด้วยกันมา ร่วมทุกข์ร่วมสุขสนุกมาด้วยกัน  เสียงหัวเราะเมื่อวันวานได้กลับกลายหายไปแล้ว  เหลือแต่ความเศร้าที่ทิ้งไว้ให้  นัทน้อยไปโดยไม่บอกล่วงหน้าเลย  ยิมก็ได้แต่ปลอบใจเบนซ์  ทั้งคู่นั่งอยู่ที่นั่นสักพักนึง และเริ่มทำใจ  แบกร่างของนัทน้อยกลับสู่ที่เดิม เมื่อกี้ ที่เขาจากมา
		อีกด้านหนึ่ง แน็คก็โดนไดร์กราด M 16ใส่ ตายคาที่  แต่แบ็คก็หนีออกไป  พ้นความตายได้อย่างหวุดหวิด!
			เด็กชายหมายเลข 8 แน็ค
			เด็กชายหมายเลข 11 นัทน้อย    
			เด็กหญิงหมายเลข 16 ก้อย    ตาย!  [เหลือ 17 คน]