๏ เต็มบทในสางฝัน อันรำพึงถึงคุณ ๏

tiki

เต็มบทในสางฝัน อันรำพึงถึงคุณ
                                  
                           ๏  วันที่ได้รู้จัก เราใช้ใจสื่อกัน 
                    ภาพฝันของเธอพริ้วไหว
              ความรักเธอสั่นใจฉันถึงข้างใน
           ความซื่อใสของเธอผลักใจฉันร่วงกราว...  ๚ 
                  ๏     สุดหัวใจเธอละไมละเมียด นุ่ม
         ฝันว่ากุมมือคุณแนบแอบลมหนาว
         เสื้อแจ๊คเก็ตเพียงตัวเดียวเรียวพริ้วพราว
           ใช้นานยาวจะห่มคุณ...อุ่นด้วยกัน  ๚ 
                    ๏  ที่รักคุณบริสุทธิ์หัวใจใสเหลือล้ำ
                ทุกถ้อยคำคุณบอกเล่าเขลาไหมนั่น
                คนเราเกิดแล้วต้องตายกันสักวัน
                แต่กวีนิพนธ์ซึ่งคุณรำพัน...สวย..อ่อนเยาว์  ๚ 
                 ๏   ดอกไม้ดอกนี้พี่ให้
              เด็ดทั้งใบทั้งก้านส่งให้เจ้า
             ฝากรักลมเหนือเผื่อจะเบา
             ขุดจิตใจเหงามาแบ่งปัน  ๚ 
                  ๏   ฝากลมพรมรักอักษรา
              ผ่านภูสูงเสียดฟ้า...ในคืนฝัน
              โอบกอดเธอไว้ในคืนวัน
                ห่มจิตใจนั้นให้คลายตรม  ๚ 
                 ๏  ชีวิตอันด้านชาของฉัน
               มันเยือกเย็นอัศจรรย์จนขื่นขม
               มันชาชืดจืดจางร้างระทม
              มันเจ็บบ่มด้วยหมักหมมนานเกินการ  ๚ 
  
             ๏ ไม่เลย...ไม่เคยคิด ..ฆ่าตัวตาย
          ไม่มีทางจะตายง่ายง่าย...โปรดอย่าสงสาร
           เจ้ากรรมนายเวรแค่อยากทรมาณ
            เขาสะใจกับการดูฉันพัง ๚ 
                      ๏  ก็เธอหรือ...เคยหยิ่งทะนงแสนองอาจ
                     ราวภาพวาด...แห่งหญิงสาว...ในมนต์ขลัง
                     ยืนบริสุทธิ์...ผุดอยู่เหนือ..ความรัก...ชัง
                     แต่ตกพลั้ง...เพราะใครบางคน...แค่สะใจ   ๚ 
                 ๏  แล้วคุณจะทนอยู่อย่างนี้หรือ...?
        
           ราวนิ้วมือเธอผสานจนชิดใกล้
            น้ำเสียงเธออ่อนเบาอย่างห่วงใย
             ไม่เหลือใคร...ไม่เหลืออะไร.....ไม่เหลือเลย....   ๚ 
            ๏ ใครบางคนส่งมือมาให้
       จูงฉันไปสู่แสงสว่าง...ทางเปิดเผย
          นั่งลงนะ....พักบ้าง...อย่างที่เคย...
           วางเถิดคนดี...วางให้หมดเลย....ที่ทุกข์ทรมาณ...... ๚ะ๛-  
 ทิกิ_tiki				

ฉันเพียงอยากเขียนถึงคุณ


  เรื่องอะไรมากมายในสมอง ซึ่งเขียนออกมาเล่มหนาหนัก ทุกวันก็ยังไม่หมด
มันหลั่งไหลราวทำนบกั้นน้ำพังทะลาย...

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=196

โปรดเถิดดวงใจ   
ทูล ทองใจ : : Key Cm  

โปรดเถิดดวงใจโปรดได้ฟังเพลง นี้ก่อน
อย่าด่วนหลับนอนอย่าด่วนทอดถอน ฤทัย
จำเสียงของพี่ ได้หรือเปล่า 
จำเพลงรักเก่า เราได้ไหม
เคยฝากฝังไว้แนบในกลางใจนาง
ดึกดื่นคืนนั้นเคยร่วมผูกพัน แน่นหนัก
เคยฝากความรักว่าด้วยใจภักดิ์ ไม่จาง
เสียงน้องออเซาะ ขอรักมั่น 
รำพึงเสียงสั่นเมื่อใกล้สาง
ไม่อยากจากนาง ห่างรัก ที่เริ่มลอง
แต่พออีกไม่นานนัก ความรักที่เคยหวานซึ้ง
เปลี่ยนจากหนึ่งกลับกลายเป็นสอง
ลืมรักลืมรส ลืมไปหมดที่เคยทดลอง
อ้อมแขนที่เคยประคอง
น้องอยู่ในอ้อมแขนใคร
ดึกดื่นคืนนี้พี่คงเฝ้าคอย เหมือนก่อน
มิได้หลับนอนเฝ้าแต่ทอดถอน ฤทัย
พี่หลงบรรเลงเพลงรักเก่า 
ตัวเธอนั้นเล่าอยู่แห่งไหน
ดูช่างโหดร้าย ให้เราเฝ้าคร่ำ ครวญ...




     ใครบางคนถามว่า 
ทำไมชีวิตเธอมันเศร้านักหรือ .
..ไม่..ไม่ใช่เลย ..ค่ะ
ชีวิตช่วงที่น่ารักสัตย์ซื่อต่อกันมันมีมากมาย				

 วันที่ได้รู้จัก เราใช้ใจสื่อกัน ...


.ใครบางคนสวยงามราวภาพความฝัน   ซื่อใสนัก..
   .จนแทบหักกลางฝันวันที่บอกว่าฉันเป็นใคร...
     แต่ไม่เคยหยุดที่จะรอทัก..
     . แล้วทักแบบไม่หยุดเพื่อจะเขียนกลอนให้ทุกบันทัด...เสียด้วย


                ภาพฝันของเธอพริ้วไหว

              ความรักเธอสั่นใจฉันถึงข้างใน

           ความซื่อใสของเธอผลักใจฉันร่วงกราว...

เป็นภาวะใจกวีบริสุทธิ์จน ใครคนนี้ ต้องถอนหายใจยืนพิงฝาทีเดียว...

.วันที่เธอ บอกไม่เคยรู้จักคำว่าความรัก...มาก่อนเลย

     ไม่เคยรักใคร ...ไม่รู้จักว่ารักมันเป็นอย่างไร...บอกเธอหน่อยสิ....
 
             มันประชดประชันดีเหลือเกิน...


 แล้วเธอก็เขียนกลอนให้อีก.
..กลอนเธอสวย สลวย สัมผัสไพเราะทุกตัว มีคุณค่า ราวผ้าไหมนุ่ม
. .เธอบรรยาย ถึงความเยือกเย็น ลำบากในการศึกษา 
      จากบ้านแดนอีสาน สู่ ภูหนาวสูงแห่งเหนือนั้น..


                สุดหัวใจเธอละไมละเมียด นุ่ม

         ฝันว่ากุมมือคุณแนบแอบลมหนาว

         เสื้อแจ๊คเก็ตเพียงตัวเดียวเรียวพริ้วพราว

           ใช้นานยาวจะห่มคุณ...อุ่นด้วยกัน


           วันที่เธอบรรยาย ว่าค่าเล่าเรียนไม่พอ..เธออาจต้องหยุดเรียนเพื่อไปทำงาน.....ฉันก็เจ็บปวดไปกับเธอ
        ฉันอยากกอดเธอไว้ อยากโอบล้อมเธอเบาๆอยากร้องไห้ไปกับเธอ

        เธอไม่ได้ร้องไห้..				

บางครั้ง วันที่ฉันเครียดเรื่องร้าน เรื่องหุ้นส่วน เรื่องงานกลางวัน เรื่องอะไรจิปาถะ
 ฉันก็หมุนมือถือไปคุยกับเธอ...เสียงเธอเหน่อๆ อ่อนเบา   ซื่อ..สมกับคนเรียนทางการปกครอง..
.เธอระมัดระวังตัวว่าคุยกับใครอยู่...
เราต่างกันมากมายเธอย้ำเสมอ...
ฉันพูดถึงความฝันที่จะพิมพ์หนังสือรวมเล่ม เล่าให้เธอฟัง 
ถึง การแปะกระดาษสาด้วยกลอนที่ฉันพิมพ์มาจากเครื่องเลเซอร์ที่ร้าน และ เจาะเอง เย็บเอง
             วันหนึ่งอาจจะแจกในงานศพตัวเองก็ได้ 
     ฉันพูดกับเธออย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเท่าไหร่...
.ฉันอยู่กับ เรื่องจิตวิญญาณ จน ซึมซับ ถึงลักษณาการ ผ่านมิติ
เหมือนเปลี่ยนเสื่อผ้า ยามเปลี่ยนภาวะชีวิต..
.........
..............มันคงเศร้าสำหร้บเธอ..สงสารเธอจัง

                 แต่เธอก็อยากได้รวมเล่มของฉัน เธอบอก อยากได้จริงๆ


                 ที่รักคุณบริสุทธิ์หัวใจใสเหลือล้ำ

                ทุกถ้อยคำคุณบอกเล่าเขลาไหมนั่น

                คนเราเกิดแล้วต้องตายกันสักวัน

                แต่กวีนิพนธ์ซึ่งคุณรำพัน...สวย..อ่อนเยาว์				

กวีบางคน..ถามว่า ความทุกข์อะไรของฉันหนักหนาหรือ เขาจะช่วยได้ไหม
           ไม่ได้หรอก ฉันตอบอย่างสุภาพ นี่มันเรื่องเกี่ยวพันมาจาก ธุรกิจ
 จำนวนเงินมันมากมายมหาศาลสำหรับบางคน 
เพราะมันประกอบไปด้วย อสังหาริมทรัพย์ไม่ต่ำกว่าสามแห่ง
 ที่ติดพันกันอยู่...ตัวเลขมันมากมายเกินประมาณ เทียบกับระยะเวลาที่ผ่านไป...
                ....ไม่ เอ้อ..ไม่เครียดหรือ...? เธอถาม ด้วยความว้าวุ่น 
           เธอบอกว่า 
         เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเล็กไปถนัดใจเมื่อฟังเรื่องภาระของฉัน...
                 เธอบอกว่า ที่บ่นตีโพย ตีพาย เรื่อง ขาดเงินขาดทอง นั้น หายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อรู้เรื่องของฉัน...ซึ่งเทียบขนาดแล้ว เธอเป็นแค่จุลินทรีย์
             
                     ดอกไม้ดอกนี้พี่ให้

              เด็ดทั้งใบทั้งก้านส่งให้เจ้า

             ฝากรักลมเหนือเผื่อจะเบา

             ขุดจิตใจเหงามาแบ่งปัน				

ถามนิดเถอะน่ะ เธอว่า
         ..**คุณอยู่ได้อย่างไร ในปัญหาขนาดหนักอย่างนี้**
                 **อยู่ได้ เพราะได้เขียนกลอนไงล่ะ 
ได้โยนตัวเองเข้าไปในโลกแห่งความฝัน อันสวยงาม สดชื่น.
..แล้ว ความทุกข์ก็ค่อย ลางเลือนไปทีละนิด..**

     ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนแกร่งปานคุณมาก่อนเลย...เธอครางเสียงแหบโปรย......



  
               สวนดอกไม้แห่งบทกวีของฉันนั้น งามจรุงใจเหลือเกิน...
เต็มไปด้วยสีสันเจิดจ้านานาชนิด... 
แต่สีสันอ่อนเบาหวิวไหวนั้น ไม่เคยมีใครทำได้เช่น เธอเลย


               ไม่ว่าเธอจะบรรยาย ด้วยตัวอักษร หรือ น้ำเสียงทางสายของเธอก็แล้วแต่
            มันเป็นน้ำเสียง ลีลา และ ตัวอักษรที่จริงใจมาก...จนฉันอยากจะเดินจับมือ จูงมือเธอไปชมสวนดอกไม้ด้วยกัน.   
..ไม่หรอก ฉันไม่มีวันทำเช่นนั้นในโลกจริง				

เธอยังมีสิทธิ์เต็มร้อยในโลกจริง แต่ในโลกฝัน บทกลอนเธอสวยหวานละลานตาเหลือเกิน.....


           
                      ฝากลมพรมรักอักษรา

              ผ่านภูสูงเสียดฟ้า...ในคืนฝัน

              โอบกอดเธอไว้ในคืนวัน

                ห่มจิตใจนั้นให้คลายตรม				

**คุณไม่คิดจะมาอยู่ทางนี้บ้างหรือ..?**

             บางวันเธอก็ถามฉันมาเช่นนั้น.....เผือว่ามันจะทำให้ปัญหาคลายลง

             **คงไม่หรอก...ยังไม่เคยหนีปัญหา...เป็นหน้าที่จะต้องเผชิญมันทุกขั้นตอน....คุณเรียนกฎหมาย...คุณก็น่าจะทราบขั้นตอนของมันดี..มันก็แค่การฟ้องศาล  ศาลก็ประทับรับฟ้อง  เมื่อ เจรจาประนีประนอมยอมความได้ ...ชีวิตก็คืนสู่สิ่งเดิม

                ชีวิตอันด้านชาของฉัน

               มันเยือกเย็นอัศจรรย์จนขื่นขม

               มันชาชืดจืดจางร้างระทม

              มันเจ็บบ่มด้วยหมักหมมนานเกินการ


            ไม่เลย...ไม่เคยคิด ..ฆ่าตัวตาย

          ไม่มีทางจะตายง่ายง่าย...โปรดอย่าสงสาร

           เจ้ากรรมนายเวรแค่อยากทรมาณ

            เขาสะใจกับการดูฉันพัง				

ก็เธอหรือ...เคยหยิ่งทะนงแสนองอาจ

                     ราวภาพวาด...แห่งหญิงสาว...ในมนต์ขลัง

                     ยืนบริสุทธิ์...ผุดอยู่เหนือ..ความรัก...ชัง

                     แต่ตกพลั้ง...เพราะใครบางคน...แค่สะใจ				

แล้วคุณจะทนอยู่อย่างนี้หรือ...?
        
           ราวนิ้วมือเธอผสานจนชิดใกล้

            น้ำเสียงเธออ่อนเบาอย่างห่วงใย

             ไม่เหลือใคร...ไม่เหลืออะไร.....ไม่เหลือเลย....				

ใครบางคนส่งมือมาให้

       จูงฉันไปสู่แสงสว่าง...ทางเปิดเผย

          นั่งลงนะ....พักบ้าง...อย่างที่เคย...

           วางเถิดคนดี...วางให้หมดเลย....ที่ทุกข์ทรมาณ....



 ทิกิ_tiki  

ฉันเพียงรำพึงถึงคุณ...ในสางฝัน

http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_56022.php				

....จารผ่านหน้าจอสมองกล
คืนส่งรุ่งเช้า พระอาทิตย์ ๒๗  มิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๗

    คืนวันที่ฝัน..ละลาย...จุดเยือกแข็ง....
   ๕:๒๕ นาฬิกา ฟ้ายังมืด......คุณอย่ามาทุกข์อะไรกับฉันเลย..ช่างมันเถิดนะคะ..
                           .....ฉันกระซิบบอกคุณในฝัน...


ฉันเพียงรำพึงถึงคุณ...ในสางฝัน

http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_56022.php
 
   แก้ไข				

ผมอ่านบทกวีแล้วไหวหวิว
ราวกับว่าทิกิร้องไห้ในใจ
ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรนะครับ
จะรูปแบบไหนสุดท้ายก็บ่ายหน้าไปหาจบจบกันทั้งสิ้น  วันนี้ผมเศร้านะครับ  อาจจะดูปลงๆ
4309 - ลำน้ำน่าน  
: 295212 - 27 มิ.ย. 47 - 22:47  


         ลำน้ำน่านคะ 
    การแจกแจงให้ทุกคนเห็นว่าชีวิต คืออุปสรรคที่เราต้องก้าวข้าม ไม่ใช่วางมือยอมแพ้มันนั้น....มันยากยิ่งกว่าการจะบอกว่าความรัก มันสวยงามไฉน
        บทกวีคือความจรรโลงใจให้ผู้คนดำเนินชีวิตไปอย่างสันติสุข บนความทุกข์ของโลก
    แต่ทิกิ_tiki จะเศร้า หรือปวดร้าวก็เพียงเรื่องวิถีการดำเนินชีวิตของเศรษฐกิจ เท่านั้นแหละค่

        ส่วน การเกิดแก่เจ็บตาย นั้น 
ในการเรียนธรรมะแห่ง ปราชญ์เก่งๆแนวหน้าของประเทศ อย่างผู้ล่วงลับไปแล้วเช่น ท่าน อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ ท่านผู้รจนา บาลี จากภาษาพม่า ให้เป็น บาลีไทย และ ทำ การแปล อรรถพยัญชนะแห่งอภิธรรม สาย ลังกาพม่า ที่ค่อนข้างบริบูรณ์ที่สุดในโลกนั้น

        ท่านสอนอบรมไว้ในงานเขียนท่านเสมอว่า
กรรม หรือการกระทำ เป็นรากของทุกอย่าง เป็นเมล็ดพันธ์ของทุกอย่าง
วิบาก  คือ ผลไม้ อัน แทงหน่อขึ้นเป็นต้น เป็นลำต้น เป็นผลไม้เนื้อเยื่อลูกใหม่ให้เรากิน
       สังสารวัฏฏะเป็น นิรันตร์ ที่เราจะพบอย่างไม่สะทก สะท้านสะเทือน ไม่ใช่เรื่อง เศร้าสลด หดหู่ ไม่ใช่เรื่อง ปลง แบบ ไร้การต่อสู้ อย่างที่หลายคนเข้าใจ เช่น พูดว่าปลง แล้วเกิด โทสะผสมกับ โมหะ จริต  คือ มืดบอด ฉุนเฉียว โกรธ

     ไม่เลย เสื้อผ้าเราทุกชุด เราตัดเอง เย็บเอง ปะเอง ย้อมเอง รอไว้ ทุกภพ ทุกชาติ
     การที่เราประคองใจประคองบุญ...
นั่นคือ วิถีสายกลางแห่งพุทธธรรม

   ธรรม สายแค้มป์สน อยู่ที่แคมป์สนเพชรบูรณ์ไม่ใกล้ไม่ไกล ท่านนั่นแหละ  สถานที่ซึ่งมี อนุสาวรีย์แห่ง พระนเรศวรมหาราช ตั้งตระหง่านอยู่
            ธรรมะ สายพระพุทธองค์ ซึ่ง บริบูรณ์สมบูรณ์ที่สุดในประเทศพม่า และ ผู้ท่านแปล เช่น อาจารย์ พร รัตนสุวรรณ หนึ่งในผุ้แปลพระธรรมโอวาท สายนี้อย่างฉกาจฉกรรจ์ นั้นอยู่ใกล้คุณมากเลย คุณลำน้ำน่าน

ท่านไม่เคยสอนให้ ท้อถอย หรือหยุดการ ต่อสู้กับความลำบากเลยค่ะ
    หนังสือของท่าน แม้ ล่วงลับไปแล้ว  ผู้สืบทอดศาสนาแห่งพระพุทธองค์ อย่างบริบูรณ์ที่สุดนี้ ยังทำงานกันอยู่  ยังมีคน แปล พระบาลีวัจนะ ซึงยังแปลไม่เสร็จ จากสายพม่า นี้อยู่

          ยังมีคน มีอารมณ์ดี  มีความสุขในการทำงานทั้งในโลกนี้ และ โลกหน้า อย่างเช่น ท่านอาจารย์พร รัตนสุวรรณ และศิษย์ทั้งหลายของท่านอยู่

          ทิกิ ยังได้รับหนังสือ สายท่าน อยู่ทุกเล่ม
ยังได้อ่าน ได้เข้าใจ ได้เยือกเย็น ในการประคองตนอยู่ในบุญ  
แม้นจะรับวิบาก คือผลแห่งกรรมแต่ในชาติอันใกล้ ชาติอันไกล และ ชาติปัจจุบันนี้อยู่ทุกวัน แต่ก็ด้วยใจรื่นเริงหรรษา ไม่ได้ทุกข์หนักประการใด

: 4895 - tiki  
: 295243 - 27 มิ.ย. 47 - 23:4				

ความเยือกเย็นนิรันดร์นี้ ทำให้มิตรภาพในสายกวีธรรม นี้ไม่ว่าจะอยู่ภาคไหนของประเทศ เป็นความเข้าใจชีวิตอันเยือกเย็นไร้โทสะ
              ความร้อนรนแห่งวิบาก คือผลแห่งกรรมนั้น แทงเราตลอดทุกชาติ เผาเราตลอดทุกเมื่อ
    แต่ความเยือกเย็นแห่งสายกลาง สว่าง สงบ
เป็นจุดยืนให้เราแช่มชื่นใจ ในความงามแห่ง ดวงแก้วแห่งใจทุกดวง

      เราคือ ผู้ปลอบโยนให้ตัวเราคลายทุกข์
      เราก็ยังปลอบอยู่ด้วยการแสดงธรรมให้เห็นกันแหละว่า
   บนวิถีวิบากแห่งขีวิตเราอันหนักหน่วงกว่าที่พวกท่านทั้งหลายจะคาดคิด เรายืนเคียงพวกท่านมาบนความทุกข์ขนาดหนัก  ด้วยการรินบทกวีใจ 
         สวยบ้าง ดำบ้างขาวบ้าง สีสันสดใสนั้นบ้าง
ก็เพื่อเป็นยารักษาใจเราให้ อยู่ในโลกอักษรอันสวยงาม

      ช่วย//**ย้ายใจ**อันนี้ ภาษา หลวงพ่อเสือ สายคุณดอกแก้ว น่ะแหละ  ช่วย ย้ายใจเราจาก ทะเลโคลนตมแห่งวิบากกรรม อันสือใกล้ความล่มจมแห่งชีวิต  มาสู ทะเลใจน้ำใส สดสวย อันกระเพื่อมเชื่อมใสมหานที อันงามพิสุทธิ์เบื้องหน้าเรา
            
เราอยู่กับโลก ดูความเป็นไปแห่งโลก เยือกเย็นในบทกวีใจ อยู่กับโลก สดชื่นกับโลก  เยิรยอโลก
            ไม่ใช่ถ่มน้ำลายรดโลก  เราเขียนทุกวัน เยิรยอพระอาทิตย์พระจันทร์ อากาศบริสุทธิ์น้ำใส ดอกไม้สวยทุกวัน
รอบข้างเราสดใสมาก แต่ วิบากของเราเองต่างหาก ประดุจน้ำร้อนรดกายใจเราให้เหี่ยวเฉา

         แต่หากเรารู้สายใจอันมั่นคงแน่แท้   เรา เยือกเย็นแจ่มใสในกระแสธรรม  รู้จักเขา รู้จักเรา ภาษาแม่ทัพจีนซุนวูว่าไว้ นั้น  เราก็รบชนะใจเราได้เสมอ
           เรารบกับตัวเองนะคุณลำน้ำน่าน
           เรารบชนะใจตัวเราเองค่ะ ให้เราสดชื่น

    แจ่มใสในโลกภาคทุกข์นั้นได้...
    อย่างที่ใครพบทิกิ แล้วก็เห็น แต่ใบหน้าแจ่มใสเบิกบาน  ยิ้ม หัวเราะ ผิวพรรณแจ่มใส ตาเป็นประกาย  จะมาหลงรักเอาง่ายๆเสียอีก

            นั่นมัน ผลแห่งบุญ แห่งเมตตาใจเรา 
           ใจเรามันเมตตาคนแรกสุด คือ เมตตาตัวเองก่อน...ในวิบากผลทุกข์นั้นเราทำอะไร 
        เราประคองตัวเราในบุญ
        โลก ของทุกวัย เขาก็ยังสวยใส กันทั้งน้น

         เราก็ยังสวยใส ไม่ได้แก่เหี่ยวย่น ไม่ได้ทุกข์ระทมตรมตรอมอย่างใครวาดภาพอะไรไปโน่น
          กรรมดีก็ทำไป วิบาก ดี ก็รับไปตลอด และ สร้าง วิบากดี รอไปตลอดอีก
            ส่วนวิบากไม่ดี ก็เหมือนก้อนกรวดมันโยนหาเรา
เราก็รับมั่งไม่รับมั่ง....ช่างมัน เอากิโลวางไว้หน้าบ้าน มันตกโดนกิโลมั่ง ก็ให้มันหล่นไป
 : 4895 - tiki  
 : 295247 - 27 มิ.ย. 47 - 23:59				

เราก็บอกอย่างนี้ ว่าโลกยังสวย สดใสอยู่...แต่ วิบากของแต่ละคนมี 
.....รับไป ฝึกเอากิโลไปตั้งรับไว้หน้าบ้านน่ะแหละ
     ส่วนเราอยู่ในบ้าน คือในใจเรา สงบไหม
            เยือกเย็นไหม  เรา ก่อบุญไหม คำพูดเราเยือกเย็นให้ใจเราไหม  หรือ อ่านแล้วเราร้อนเองไหม ... 

                ความเย็นนี้มันเริ่มที่เรา ต้องเย็นแท้ อย่าเย็นเทียม   
           อย่าไปว่าโลกนี้ ระทดระทม ทุกข์อะไรนั้น เด็กๆเขาจะต่อสู้ชีวิตไปอย่างไร หากเราไม่แขวนเสื้อภพใหม่... ก็สดใส....ให้ดูนี่ ?
      เมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น โลกจะอยู่ จะแตกดับไปกี่โลก ไม่รู้กี่ล้านชาติ พระศรีอาริยเมตตรัย จะมา เราก็ต้อง เยือกเย็น ประคองธรรมกันไว้นะ สหายรักของข้าฯ เอ๋ย

     มองเห็นแจ้งหรือยัง ...ท่านหน่อเนื้อพูทธางกูร..?
ทิกิ จะร้องไห้ ไม่ร้องไห้ ก็ช่างมันปะไร 
ทิกิ จะหัวเราะมั่ง เศร้ามั่ง ก็ธรรมดาอีกแหละ
           เด็กมันจะร้องไห้ งอแง ก็เรื่องของมัน
             แต่ หนึ่งสองอาทิตย์เต็มที่ผ่านมานี้ แจกแจงให้น้องบางคน เห็นว่า ชีวิตที่แย่กว่าชีวิตเขา น่ะ ยังมี พี่เองไงน้อง 
                  แย่กว่าพวกเอ็งเยอะ ภาษาว่าอย่างนี้ แต่ทำไม สู้จัง ทำไม ยิ้มได้ ไม่เดือดร้อน

           ก็ วิบาก ก็ส่วนวิบาก แต่ กรรมคือการกระทำเรา ..มัน.. สร้างกรรมดีตลอดนี่นา  มันย้ายใจ ยกใจ เราขึ้นสู่ธรรมแห่งการให้ แห่งการโยนใจ เมตตา แห่งการ ช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ใจให้คลายทุกข์นะคะ ลำนำน่าน

               ท่านแจ้งหรือยัง หนอ....
            อย่ามาเราดึงเราไปอยู่วัดเชียว
         อยู่ที่ไหน ก็ปรับใจได้ ต่อให้อยู่กลางวงคอนเสิร์ท ก็ เอ้า....
ไหงทำหน้าอย่างนั้นเล่าท่านผู้เจริญธรรม ลำน้ำน่าน
     การไปหยุดตัวเองในน้ำแข็งกะในถ้ำน่ะมันทำให้เราลงจุดเยือกแข็งได้เพียงครู่ แต่โลกนี้มันยังเคลื่อนไหวอยู่ทุกขณะ...เราไหวทันมันหรือไม่เท่านั้นนะ ท่าน
ด้วยรักในธรรม รักในเพื่อนธรรมอย่างท่านเหลือเกิน

ทิกิ_tiki
อันนี้จบจริงเสียทีแหละ  รหัส - วัน เวลา : 295251 - 28 มิ.ย. 47 - 00:09				

56022 - ผู้ชม 144   ผู้ตอบ 44  
Written by :   ทิกิ_tiki  
Posted by :   รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
Source :   เก็บไว้ในหน้าโน้ดแพ้ด หน้าคอมพ์  
Date - Time:   27 มิ.ย. 47 - 05:57  
Note :   ฉันเพียงรำพึงถึงคุณ...ในสางฝัน  
E-Mail :   nickmansl@hotmail.com  
URL :   http://www.bangkokcity.com/2003/member/index/index.php?home=tiki  

พุด..ดีใจที่ได้อ่านงานงามบทนี้ก่อนใคร
และ
ที่พุดอยากพลีหยาดน้ำตาให้ค่ะ
กับคนดีของทิกกี๊
และ
นี้คือโลกฝัน..ที่แสนงดงามไงเล่าเจ้ายอดดวงใจ!
แห่งผองเราในร่มรักเรือนไทยเรือนใจแห่งนี้

พุดปรีดาค่ะ
ที่ได้รู้จักทุกคนนะที่นี่..

ด้วยน้ำตา..แห่งรัก  
: พุดพัดชา  
  294860 - 27 มิ.ย. 47 - 06:27  


ฉันยังคงหลงวัน หลงคืน....เฝ้าคอยอย่างมีความหวัง ว่าวันหนึ่ง คุณคงจะโผล่หน้ามาให้เห็น...แล้วก็พูดอะไรอย่างเรียบ เคร่งขรึม เป็นงานเป็นการมาอีก แล้วก็ส่งบทกวีมาให้อีก...

          มันช่างน่าขำ น่าเอ็นดูกับเธอเหลือเกิน
        เปล่า มันเป็นเช่นนั่นจริงๆ ที่ฉันอยากจะจูงมือ จับมือกับเธอ ก็เรามันคนไร้ค่าในโลกนี้ไม่ใช่เหรอ...  

: 4895 - tiki  
294861 - 27 มิ.ย. 47 - 06:45  


ไม่เลยจ๊ะ
ทิ๊กกี๊..
ทั้งสองดวงใจ..ไม่ไร้ค่าและแสนโชคดีนัก
ที่ฟ้าดินบันดาลให้ได้มาพบมารู้จักัน
มาแบ่งฝันปันน้ำใจที่ใสราวหยาดน้ำค้าง
มาพร่างระรินรดให้แก่กันและกัน

ได้ฝากคำปลอบประโลมใจ..และ
ในนะวันหนึ่ง
อาจจะได้สัมผัส
อยู่ในหอมหวานอ้อมกอดแห่งรักงามบริสุทธิ์เหนือคำเนื้อหนัง

เป็นหวังหวานและพลังงามรัก
อันพิเศษพิสุทธิ์
ที่แสนยิ่งใหญ่ 
อย่างยากที่ใครจะเข้าใจ..

และทุก
คนดี..ดวงใจ..ในฝัน
สำหรับ
พุด..แม้นไม่โชคดีเท่าทิ๊กกี๊
ที่ยังมีคนให้น้ำใจประโลม

พุดก็ถือเป็นโชคแล้วค่ะ  
: พุด  
: 294862 - 27 มิ.ย. 47 - 06:57  

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=317
หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน
บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย
ว่าดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย
คงไม่ เลื่อนลอย เป็นของ ใคร
เพียงแต่กระซิบ ว่าสุดที่รัก
ฉันก็จะมิอาจจากไป
ใจเราสอง ชอกช้ำระกำใน
คงไม่สลาย มลาย ลงพลัน
หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน
บอกกันวันนั้นให้รู้สักหน่อย
ยอดดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย
คงไม่ เลื่อน ลอย เป็นของ ใคร
เพียงแต่กระซิบ ว่าสุดที่รัก
ฉันก็จะมิอาจจากไป
ใจเราสอง ชอกช้ำระกำใน
คงไม่สลาย มลาย ลงพลัน
หากฉัน รู้ สักนิดว่าเธอรักฉัน
บอกกันวันนั้นว่ารักสักหน่อย
ยอดดวงใจ ที่ฉัน เฝ้าคอย
คงไม่ เลื่อน ลอย จากสุดที่รักเอย...

: พุด  
294863 - 27 มิ.ย. 47 - 06:59