วันนี้วันปัจฉิม เป็นวันที่ม.3ปีนี้ตอ้งจบไปบางคนก็ไปเรียนที่อื่นบางคนก็ยังอยู่ที่นี่เป็นเวลา2 ปีที่ฉันมาอยู่ห้อง5ห้องที่ฉันไม่เคยต้องการมาอยู่เลยให้ตายสิ!แต่ฉันก็ยังจำวันแรกได้ดีวันที่ประชุมผู้ปกครอง..... "อยู่ห้องอะไรวะ สาธุขอให้อยู่ห้อง4..ห้อง4..โธ่!อยู่ห้อง5 เซ็งเลยต้องห่างจากยิมแล้วโอ๊ย!เบื่อแล้วมันอยู่ตรงไหนละเนี่ยอีห้อง5เนี่ย" ฉันเดินอย่างเซ็งๆเจอแล้วไอ้ห้องเวน..นี่ไงป้าย 2/5 "นี่เงียบหน่อยสิยะ ทำหยั่งกับไม่เคยคุยกันอย่างนั้นแหละ" โธ่!ทำไม่มันวุ่นวายอย่างนี่น่าเบื่อจริงๆๆ ฉันคิดในใจ ไปหาแม่ดีกว่า จังหวะที่ฉันเดินไปนั้นก็เหลือบไปเห็นใครบางคน โอ๊ย!ฉันสะดุดกับขาเก้าอี้ตัวหนึ่งทำให้สติกลับมา ใครว่ะหล่อ อิ๊บอายเลยนั่นแหละเป็นครั้งแรกที่ฉันเจอเขาคนที่ทำให้ฉันเปลี่ยนไป และเป็นคนที่ฉันแอบรักตลอดมา
17 มิถุนายน 2547 18:24 น. - comment id 74718
เข้ามาอ่านเยอะๆนะ
17 มิถุนายน 2547 19:50 น. - comment id 74720
น่ารักจัง แต่สั้นไปนิ๊ด
19 มิถุนายน 2547 16:25 น. - comment id 74766
บางทีการเลือกรักคนที่น่าตาของเค้า เราไม่มีทางรักเค้าจริง แต่จิตใจสิเป็นสิ่งที่ทำให้เรารักเค้า เราจะประทับใจเค้าและมีรักแท้ให้เค้าตลอดไป แม้ว่าบางทีเค้าอาจไม่รักเราตอบก็ตาม