ความเหงากับคราบน้ำตา
for U
ความเหงาเอย ทำไมเจ้าช่างต้องมาเป็นเพื่อนฉันด้วย
ฉันไม่อยากมีเพื่อนชื่อ ความเหงา เลย เพราะเจ้ามักจะมากับน้ำตาเสมอ
กี่ครั้งที่ฉันร้องไห้ กี่ครั้งต้องเสียน้ำตาเพราะความเหงา ทำไมนะความรู้สึกนี้มันช่างทรมานนัก
คืนฝนโปรยปราย กับหยาดน้ำตา ที่ชุ่มเปียกหมอน
ซุกตัว อยู่ภายใต้ผ้าห่มอุ่น ที่ตรงนี้เคยมี เธอและฉัน
แต่ตอนนี้ล่ะ เธอจากไป ไกลแสนไกล อีกนานแค่ไหนนะ ที่เธอจะกลับมา แล้วฉันจะได้ไม่ต้องมีเพื่อนชื่อ ความเหงา อีก
ฉันจะรอนะ รอวันที่เธอกลับมา กลับมาเป็นคนเดิมของฉัน
กลับมามีกันและกัน ฉันจะรอวันนั้น ถึงแม้ว่าฉันจะต้องรอไปตลอดชีวิต
แต่ฉันยืนยัน "ฉันจะรอ แม้จะต้องเสียน้ำตาอีกสักกี่ครั้ง"
มือใหม่ก็ยังเขียนไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะค่ะ