บังเอิญหัวใจมารักกัน[7]

ความทรงจำ

 *เดียๆ* หน้าจอmsnของ แจงเพื่อน(สื่อ)ขึ้นมาเรียกร้องความสนใจของผมซะก่อน *ไร* *เจอรีออนมั่งมั้ย* *ไม่* *รออยู่อ่าดี๊* *ใครรอ เปล่ารอนี่* *คุยกับรีอยู่* *ที่ไหน* *ตื่นเต้นใหญ่ โทรสับ* *เหรอ อืม* *ทำมาเป็นอกหัก เบอร์ก็มี ไมไม่โทรไปล่ะ* *ก็แล้วไมเค้าไม่โทรมาล่ะ* *อ้าวๆ!รีไม่ได้จีบแกนี่* *จะมีโอกาสมั้ย* *ถ้าเป็นแบบนี้คงยากกก กล้าๆหน่อยดิ* หลังจากนั้นผมก็ออฟไลน์ไป / กว่าพี่ภพจะยอมให้ฉันใช้เน็ตได้เกือบตายยย(อยากรู้นักว่าคอมอ่ะ ของใคร{-_-}เชอะ!) *ดี รี* *ดีนะ* *น่าเสียดาย* *ไมเหรอ* *เดียเพิ่งออฟไปตะกี้นี้เอง* *นี่ เราอุตส่าห์รีบสุดๆแล้วนะ กว่าจะแย่งได้* *เราก็ถ่วงให้อยู่ แต่รู้สึกว่าเน็ตเดียจะตัดพอดีด้วย* *แล้วเดียก็จะไม่ต่อ ก็พอจะรู้น่ะ แต่ก็ขอบใจแจงนะที่อุตส่าห์ช่วย* *ม่ายเป็นไร ว่าแต่* *?* *เรื่องคนที่ชื่อออยล่ะ เป็นไง* แล้วแจงก็ส่งหน้าin loveมาให้ *บ้า ก็ไม่ไง เหมือนเดิม นี่แจงคงยังไม่ได้บอกหรอกนะ* *อืม แน่นอน แล้วจะเอาไงต่อ ระวังสับรางไม่ถูกนะ* *เราไม่ได้ชอบพี่ออยนี่ จะสับรางไมล่ะจ๊ะ* *แล้วตารางเวลา รีจะไม่ส่งให้เดียจริงเหรอ เดียอาจจะรออยู่นะ* *ไม่รอหรอก เค้าไม่ชอบการรอ กลัวเก้อน่ะ* *ไม่ส่ง แน่?* *แน่* หลังจากที่ฉันออฟไลน์ไป ฉันก็หยิลตารางเวลาขึ้นมาดู ฉันเขียนเสร็จตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกๆแล้ว แต่ฉันไม่คิดจะแสกนส่งไปให้เขาน่ะสิ มันไม่กล้าไงไม่รู้ - - - - 				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน