"สู้ตาย นายซาเล้ง" ตอนที่5

Chi • bi • mo • roLL

เมื่อวันเสาร์ มาถึง.....
เวลาตี 5
     "เล้งๆ ตื่นรึยังลูก" แม่เล้งเรียกลูกชายของตน
     "เล้งแต่งตัวอยู่ครับ อีก 5 นาทีนะ หม่าม๊า" เล้งตอบกลับทั้งๆที่ตนกำลังโทรศัพท์
     "เร็วๆนะเล้ง เดี๋ยวหม่าม๊าไปรอที่รถ" แม่เล้งเร่งลูกชายตนเอง แล้วเดินไปรอที่รถ
     "ติ๊ด ตา ดิ๊ด" โทรศัพท์มือถือของโมดัง
     "ฮัลโหล ว่ายังไงเล้ง  จะโทรมาเลื่อนนัดโมหรอ" โมถามเล้ง
     "เปล่า เล้งจะโทรมาบอก ว่าเล้งกำลังจะออกจากบ้านแล้วนะ เตรียมตัวรอเลย" เล้งบอกโม
     "ผิดคาดแฮะ แต่เดี๋ยวโมจะเตรียมตัวรอนะ" โมพูด เพราะตนคิดว่าเล้งจะตื่นสาย แล้วโทรมาเลื่อนนัดตน
ที่ หน้าบ้านโม....
     "ติ๊ง ต่องๆๆๆ" เสียงกริ่งบ้านของโมดัง
ขณะที่พี่แดงกำลังเดินออกมาดู ว่าใครมากดกริ่ง.........
     "ไม่ต้องค่ะพี่แดง ไปนอนต่อเถอะค่ะ" โมพูด เพราะพี่แดงหน้าตาสลึมสลือ
แม่โมเดินลงบันไดมา.....
     "โม เดี๋ยววันนี้แม่จะออกไปข้างนอก คงกลับบ้านดึกๆ โมกลับมาถึงบ้านแล้วอย่าลืมโทรบอกแม่นะลูก" แม่บอกโม ด้วยความเป็นห่วง
     "ค่ะแม่ แล้วพ่อล่ะคะ ไปกับแม่รึปล่าว" โมตอบกลับ พร้อมถามแม่
     "ไปจ้ะ แม่ไปกับพ่อ" แม่โมตอบกลับ
     "งั้นโมไปนะคะแม่" โมบอกแม่แล้วเดินไปเปิดประตูบ้าน
     "เที่ยวให้สนุกนะลูก" แม่โมพูด ขณะที่โมกำลังเดินขึ้นรถ
     "สวัสดีค่ะ คุณน้าทั้ง 2" โมกล่าวคำทักทายพร้อมยกมือไหว้พ่อกับแม่ของเล้ง
     "สวัสดีจ้า ตามสบายนะลูก โม จะหลับไปก่อนก็ได้" แม่โมพูด
     "นอนตักเล้งก็ได้นะ เล้งไม่ถือ" เล้งแกล้งพูดกับโม
     "ไม่ดีกว่านะเล้ง โมกลัวเล้งกันน่ะ" โมแกล้งตอบกลับเล้ง
ที่พัทยา...ยามเช้า ขณะที่พระอาทิตย์กำลังโผล่ขึ้นจากผิวน้ำ
     "ถึงซะทีนะลูก"แม่เล้งพูดกับเด็กทั้ง 2 คน ขณะที่เล้งกำลังหลับ
     "ค่ะ ถึงซะที" โมพูด
     "งั้นพ่อกับแม่ไปนั่งแถวนั้นนะ โมช่วยเรียกเล้งให้ด้วยนะลูก" พ่อเล้งพูด พร้อมเดินไปที่ร้านค้าตรงริมหาด
     "ค่ะ" โมตอบกลับ
     "เล้งๆๆๆ ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว" โมเรียกเล้ง พร้อมเขย่าตัวเล้ง
เล้งลุกขึ้นมามองหน้าโม แล้วแกล้งนอนต่อ..
     "เล้ง โมบอกให้ตื่นไง ไม่ตื่นงั้นโมลงก่อนนะ" โมพูดพร้อมปิดประตูรถ
     "เล้งก็แกล้งโมเล่นๆ เล้งตื่นตั้งแต่ยังไม่ถึงแล้ว" เล้งพูด พร้อมทำหน้าทะเล้น
     "โมไม่เชื่อหรอก" โมพูด
     "ดูนั่นสิ พระอาทิตย์กำลังขึ้น สวยเนอะโม ไปถ่ายรูปกันเถอะ" เล้งเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วชี้ไปที่พระอาทิตย์ดวงโต
     "สวยจังเลยเล้ง" โมพูด
     "อะไรนะ เล้งสวยหรอ เล้งเป็นผู้ชายนะโม" เล้งแกล้งเข้าใจผิด
     "ไม่ใช่ เล้งนี่เข้าใจอะไรยากจริงนะ" โมพูด
เล้งและโมเดินด้วยกันที่ริมหาด......
     "เล้ง" โมเรียกเล้ง
     "ฮะ อะไร" เล้งขานรับแล้วถามโม ขณะที่ตนกำลังถ่ายรูปวิวอยู่
     "ปล่าวหรอก โมกลัวลืมชื่อเล้ง เลยเรียกดู" โมกวนประสาทเล้งเล่นๆ
     "โมคับ" เล้งเรียกโม
     "กลัวลืมชื่อโมล่ะซิ ถึงเรียกโมเนี่ย" โมคิดว่าเล้งจะกวนประสาทตนกลับ
     "ปล่าว เล้งมีเรื่องจะพูดจริงๆ" สีหน้าของเล้งดูจริงจังขึ้นมาก
     "อะไรล่ะเล้ง" โมถาม
     "วาเลนไทน์ที่ผ่านมา เล้งยังไม่ได้ให้อะไรโมเลย ถ้าเล้งจะให้วันนี้ โมจะว่าเล้งมั๊ย" เล้งเริ่มเข้าประเด็น
     "อะไรล่ะ" โมถามอีกครั้ง เพราะเริ่มสงสัย
     "คือ...เอ่อ...คือ..." เล้งมัวอ้ำๆอึ้งๆ
     "มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆ โมจาได้รู้มั๊ย วันนี้" โมพูด
     "เล้งจะให้หัวใจโมอ่ะ จะรับมั๊ยโม" เล้งพูดด้วยอาการเขินสุดๆ
     "น้ำเน่าอ่ะเล้ง ถ้าโมไม่รับล่ะ" โมเริ่มพูดให้เล้งใจเสีย
     "โมไม่รับ..เล้งก็อกหักสิ" เล้งพูด ด้วยน้ำเสียงที่อ่อยๆ
     "งั้นโมจะรับไว้แล้วกันนะ" โมตอบแล้วยิ้ม
     "ไปเล่นน้ำกันเถอะโม" เล้งแก้เขินด้วยการเปลี่ยนเรื่อง
เล้งและโมเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งถึงเวลาที่ควรจะเลิกเล่น
     "เล้ง โมขึ้นก่อนนะ" โมบอกเล้ง
     "อ่าว ทำไมโมรีบเลิกจัง" เล้งถามโมทั้งๆที่ตนก้อรู้ว่าเล่นมานานแล้ว
     "รีบอะไรเล้ง นี่10โมงแล้วนะ เล่นกันตั้งแต่6 โมงครึ่ง ไม่เบื่อหรอ" โมพูด
     "โมไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวเล้งตามขึ้นไป" เล้งตอบโม
เมื่อทั้ง 2 อาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งทานอาหารที่ริมชายหาด พร้อมพ่อและแม่ของเล้ง...
     "เหนื่อยกันมั๊ยลูกโม" แม่เล้งถามโม
     "ไม่เหนื่อยครับ สนุกดี" เล้งตอบแทนโม
     "เล้งสนุกคนเดียวสิไม่ว่า" โมแกล้งพูด ทั้งๆที่ตนอยากหยุดเวลาเพียงแค่นี้
     "ผู้หญิงอะไร ปากไม่ตรงกับหัวใจ" เล้งพูดเบาๆ แต่บังเอิญโมได้ยิน
     "อะไรนะ! ใครที่ไหนเค้าปากตรงกับใจบ้าง ปากเล้งก็ไม่เบี้ยวนี่ เล้งก็ไม่ตรงเหมือนกันนั่นแหล่ะ จริงไม่คะ หม่าม๊า" โมแกล้งสั่งสอนเล้ง แล้วหันไปถามแม่เล้ง ((สังเกตมั๊ยคะ โมเริ่มเรียกแม่เล้งอย่างสนิทมากขึ้น))
     "จริงจ้ะจริง" แม่เล้งหัวเราะ แล้วตอบคำถามโม
     "อิ่มกันรึยังลูก?" พ่อเล้งถามทั้ง 2 คน
     "โมน่ะ อิ่มแล้วค่ะ  แต่ท้องมารอย่างเล้ง คงยังมั๊งคะ" โมแกล้งเหน็บเล้ง
     "แหม.. โมค้าบบบ ทำเหมือนจะรู้ใจเล้งเลยนะค้าบ" เล้งพูด
     "โมก็มั่วๆไปอย่างนั้นแหล่ะ ตกลงอิ่มรึยังล่ะ" โมถามเล้ง
     "อิ่มแล้วค้าบบบ อย่าทำหน้าโหดสิ" เล้งพูดกับโม
     "ห๊า.. โมเนี่ยนะ หน้าโหด  หน้าตาออกจะคิขุโนเนะ แหวะ" โมพูดเอง แล้วขยาดตัวเอง เอง
     "ดีนะเนี่ย ที่โมยังรู้ตัว  ยังแหวะเองเนี่ย" เล้งแกล้งเหน็บโม
     "อืม" โมตอบ
     "จะเถียงกันอีกนานมั๊ยลูก แม่ว่าแม่กับพ่อกลับก่อน แล้วเล้งกับโมก็ขึ้นรถทัวร์กลับกันเองเลย" แม่เล้งพูด
     "ดีคับ เล้งจะได้เล่นน้ำต่อกับโม จริงมั๊ยโม?" เล้งพูดกับแม่ แล้วหันไปถามโม
     "โมว่าโมกลับด้วยดีกว่าค่ะ ให้เล้งเค้าอบยู่เล่นน้ำคนเดียว" โมหันไปพูดกับแม่เล้ง
     "ไป ขึ้นรถสิลูก โม" พ่อเล้งเรียกโมขึ้นรถ
     "อ้าว แล้วเล้งล่ะป่าป๊า" เล้งถามพ่อตน
     "จะเล่นน้ำต่อก็กลับเอง จะกลับกับป๊าก็ขึ้นรถ" พ่อเล้งตอบ
     "โอเค  งั้นเล้งกลับด้วย ไม่เล่นแล้ว ไม่มีเพื่อน  รู้งี้เล้งชวนปิงมาดีกว่า โมไม่ยอมอยู่เป็นเพื่อน" เล้งแกล้งประชดโม
     "จะกลับก็รีบๆขึ้นรถ อย่ามัวพูดมาก ชวนเองก็อย่ามาบ่น" โมพูด
     "โอเคๆ ป่ะป๊า ออกรถเลยครับ" เล้งพูด พร้อมเดินขึ้นรถ
     "ยังไม่เย็นมาก ส่งโมที่เซ็นทรัลก็ได้ค่ะ  โมจะแวะเดินเล่น"โมพูดกับแม่และพ่อเล้ง
     "ได้จ้า แล้วรีบกลับบ้านนะลูก เดี๋ยวแม่เค้าจะเป็นห่วง" แม่เล้งพูดกับโม
โปรดติดตามตอนต่อปายยย....